«Μην μου λέτε τίποτα γι’ αυτόν, είναι κάθαρμα. Είναι κάθαρμα, χαιρετίζει τη σοβιετική εξουσία και τον κομμουνισμό μας, την στιγμή που τους ζωγράφους οπαδούς του, δεν τους αφήνουν να δουλέψουν στην ΕΣΣΔ, τους διαπομπεύουν.
Ναι, κι εγώ είμαι κάθαρμα, δειλός, μα εγώ είμαι στη φυλακή. Καταλαβαίνετε πως είμαι στη φυλακή, πως φοβάμαι για τα παιδιά μου και για μένα, εκείνος όμως είναι ελεύθερος, μπορεί να μην λέει ψέματα! Με καλούν όλες οι χώρες, δεν πηγαίνω όμως και δεν θα πάω, όσο δεν μπορώ να πω την αλήθεια, να απαντήσω στο ερώτημα αν μου αρέσει η απόφαση της Κ.Ε. για την μουσική και τα έργα μου. Εκείνος, όμως; Ποιος τον τραβάει από τη γλώσσα; Όλοι αυτοί, ο Ζουλέι Τζόνσον, ο Ζολιό Κιουρί, ο Πικασό, όλοι είναι άθλιοι. Ζουν σε ένα κόσμο, όπου μπορεί να η ζωή να μην είναι εύκολη, αλλά μπορούν να λένε την αλήθεια, να δουλεύουν και να κάνουν ό,τι θέλουν. Κι έρχεται και ζωγραφίζει το περιστέρι της ειρήνης! Το μισώ το περιστέρι του. Μισώ τη σκλαβιά της σκέψης εξίσου με εκείνη του σώματος».
Από το βιβλίο του Σ. Τσουπρίνιν «Το λιώσιμο των πάγων: 1953-1968"
Ναι, κι εγώ είμαι κάθαρμα, δειλός, μα εγώ είμαι στη φυλακή. Καταλαβαίνετε πως είμαι στη φυλακή, πως φοβάμαι για τα παιδιά μου και για μένα, εκείνος όμως είναι ελεύθερος, μπορεί να μην λέει ψέματα! Με καλούν όλες οι χώρες, δεν πηγαίνω όμως και δεν θα πάω, όσο δεν μπορώ να πω την αλήθεια, να απαντήσω στο ερώτημα αν μου αρέσει η απόφαση της Κ.Ε. για την μουσική και τα έργα μου. Εκείνος, όμως; Ποιος τον τραβάει από τη γλώσσα; Όλοι αυτοί, ο Ζουλέι Τζόνσον, ο Ζολιό Κιουρί, ο Πικασό, όλοι είναι άθλιοι. Ζουν σε ένα κόσμο, όπου μπορεί να η ζωή να μην είναι εύκολη, αλλά μπορούν να λένε την αλήθεια, να δουλεύουν και να κάνουν ό,τι θέλουν. Κι έρχεται και ζωγραφίζει το περιστέρι της ειρήνης! Το μισώ το περιστέρι του. Μισώ τη σκλαβιά της σκέψης εξίσου με εκείνη του σώματος».
Από το βιβλίο του Σ. Τσουπρίνιν «Το λιώσιμο των πάγων: 1953-1968"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου