νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σας
νὰ μπολιάσουμε το δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σας
νὰ βάψουμε τὸ δικό μας
νὰ μὴν μπορέση πιὰ ποτὲς
νὰ τὸ ξεθωριάση ὁ φόβος.
Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σας βλέμμα
νὰ μᾶς κυτάζη μὴν ξεστρατίσουμε,
νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σας ἐκπνοὴ
νἄχουμε ὀξυγόνο ν᾽ ἀναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια,
νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σας λέξεις
νἄχουμε νὰ τραγουδᾶμε
Μὴν πέσει σκιὰ στὸν τάφο αὐτὸ
οὔτε ἀπὸ γιασεμὶ στὸ φεγγάρι.
Ὁ τάφος αὐτὸς εἶναι γιὰ νὰ παίζη
μὲ ξίφη Αὐγουστιάτικων ἡλιαχτίνων
καὶ νὰ στέλνη διπλοὺς ἥλιους
πίσω στὸν ἥλιο.
Κι᾽ ἀκόμα ὄχι, ὁ τάφος αὐτὸς
δὲν εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τὸν ἥλιο,
ὁ ἥλιος εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τοὺς ἥλιους τους».
(κατά παράφραση του ποιήματος του Κώστα Μόντη για τον Γρηγόρη Αυξεντίου, «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΑΣ»)
Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού
Τάσος Ισαάκ Σολωμός Σολωμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου