Σβούρες! σβούρες! Σβούρες! Σαμπώς δεν είναι στη ζωή όλα συμβολικά;

 

Σβούρες! σβούρες! Σβούρες! Σαμπώς δεν είναι στη ζωή όλα συμβολικά; Η ίδια η φύση κι οι δυνάμεις της!

Πόσοι από μας της δίκης μου δεκαετίας γεννημένοι δεν έχουμε στα χρονομπάουλα μας φυλαγμένη μια τέτοια σβούρα;

Πόσο μας είχε απασχολήσει τον συντονισμό χεριών, ματιών και σκέψης η κάθε μας προσπάθεια ώσπου να γίνει δεξιότητα στα χέρια μας και να καταφέρνουμε να χειριζόμαστε επιδέξια τη σβούρα, όλο και πιο μεγάλη διάρκεια να έχει η περιστροφή της!

Τώρα μεγαλύτερη πια διαπιστώνω πως όλα στη ζωή θέλουν αυτή την ώθηση, αυτή τη δοσμένη από καρδιάς ενέργεια, ώστε εφοδιασμένα πληρέστατα να κάνουν πληρέστατη περιστροφή, πληρέστατη μακρά πορεία, πληρέστατη διάρκεια ζωής, ακόμα κι η ποσότητα νερού στο ποτήρι που τη δίψα μου θα ξεδιψάσει, ακόμα και το δοσμένο νερό στο γλαστράκι του κάκτου στο περβάζι του παραθύρου μου που μπορεί έτσι αγέρωχος και αγκαθωτός να μοιάζει να έχει χίλιες άμυνες, να είναι η φύση του με μειωμένες απαιτήσεις ως ξηρανθεκτικού σε νερό, μα ακόμα και έτσι τη σταγονούλα του νερού για ανανέωση και ανατροφοδότηση τη θέλει.

Έτσι και το ζυμωτό στη σκάφη θέλει τους ποσοτικά ανάλογους ζυμωμύκητες, άρτο μα το κάνουν, τη δοσμένη θερμοκρασία στο φούρνο να ψηθεί, έτσι και το γλαστράκι της αγάπης, άμα είναι καλοποτισμένο τακτικά, θέλει και ετούτο έστω συντηρητικά τη μια σταγόνα του τη μέρα γιατί αν μένει και ξηραίνεται η βάση του χωματός του ξηραίνεται μαζί και το φυτό.

Είχανε το σκοπό τους ως εκπαιδευτικά παιγνίδια οι σβούρες στη ζωή μας είτε για να διδαχθούμε παρατηρώντας τους νόμους της φύσης, είτε για να διδαχθούμε την πορεία της περιστροφικής μετάπτωσης, πως για όσο η σβούρα θα παίρνει ενέργεια τόσο θα κάνει τις περιστροφές της και θα αναδεικνύει χαρωπά τις ζωγραφιές σε όλο το διάκοσμό της!

Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη