Σε κάποια στιγμή, ειδοποιηθήκαμε να πάμε στην Εκκλησία της μονής, για να προσκυνούσαμε Άγια Λείψανα, που είχαν προβάλλει οι μοναχοί εκεί. Μέσα στα άλλα κειμήλια, είδα και ένα ''περιδέραιο'', σαν ένα τύπο δαμασκήνου, για το οποίο, μας είπε ο μοναχός:
- Αυτά είναι ένα μέρος, από τα Τίμια Δώρα των μάγων στο Χριστό!
Όταν το άκουσα αυτό, με κατέλαβε ένα δέος! Τα προσκύνησα και τα ασπάστηκα με μεγάλη ευλάβεια! Ευχαριστήσαμε τους μοναχούς και φύγαμε από το ναό. Στη συνέχεια πήγαμε στο αρχονταρίκι. Εκεί μας προσφέρανε το καθιερωμένο κέρασμα και περιμέναμε να μας πούνε σε ποιό δωμάτιο θα μας τακτοποιούσανε. Ξαφνικά έρχεται ένας καλόγερος και με λέει:
- Σας θέλει ο πάτερ στην Εκκλησία.
Πήγα στο ναό και εκεί ο πάτερ με είπε:
- Κ. Παναγόπουλε, όταν προσκυνούσατε όλοι σας τα Τίμια Δώρα, εγώ όπως είδατε, καθόμουν δίπλα. Και τη στιγμή, που εσείς ασπαστήκατε τα Τίμια Δώρα, απεκόπη ένα μικρό κομμάτι (σε μέγεθος όσο τα κεφάλια 3 καρφιτσών) από τα Τίμια Δώρα και έπεσε εκεί επάνω. Εγώ το πρόσεξα αυτό. Και μια φωνή με είπε μέσα μου, ότι ανήκει σε σας και πρέπει να σας το φέρω. Πάρτε το!
Εγώ κατάπια τη γλώσσα μου... τα 'χασα! Να σημειώσω, ότι τα Τίμια Δώρα, λόγω του χρυσού, είναι σαν σίδηρο και δεν κόβεται αυτό το πράγμα, ούτε με πριόνι....! Και λέω με έκπληξη στον πάτερ:
- Πως απεκόπη αυτό το κομμάτι, αφού είναι στερεό!
- Τί στερεό; με απάντησε εκείνος. Γρανίτης είναι! Και όμως απεκόπη, την ώρα που τα προσκυνούσατε. Ασφαλώς ανήκει σε εσάς!
Έκανα το σταυρό μου, έκανα μια μετάνοια και το δέχτηκα με δέος. Τον ευχαρίστησα και το έβαλα μέσα σε ένα ξύλινο σταυρό που φέρω πάνω μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου