Σπόρος όμως είμαι κι εγώ.
Έτσι με έπλασε.
Ως εν δυνάμει καρπό θέωσης.
Πώς το έλεγε ο ποιητής:
"Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος"
Αλλά είμαι και γη.Η γη στην οποία πρέπει να βλαστήσει ο σπόρος.
Να βλαστήσει και να καρπογονήσει.
Να καρπογονήσει αιωνιότητα και αληθινή ζωή.
Αφού όμως προηγουμένως "πεθάνει".
Και για να πεθάνει σωστά και φυσίζωα ο σπόρος,η γη πρέπει να οργωθεί και να καλλιεργηθεί.
Να γίνει εύφορη και φιλόξενη κι από το χέρσο του εγωισμού κεκαθαρμένη.
Γιατί μόνο έτσι η γη μεταμορφώνεται σε τόπο αναστάσεως του σπόρου.
Μόνο έτσι το σώμα θα μπορέσει να είναι,όπως βαθιά μέσα μου θέλω, αιώνια μαζί με την ψυχή στο Φως τής εν Θεώ Ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου