Τότε κατάλαβαν ὅτι τό δυνατό φῶς πού εἶχαν δεῖ ἦταν ἡ ἁγία ψυχή του πού ἄφηνε τό σῶμα!(Όσιος Γεώργιος Δράμας)

Αφηγείται η Αικατερίνη Μήτσου:
Κάποια στιγμή, ἐκεῖ πού μᾶς μιλοῦσε, εἶχα τήν ἔννοια καί τῆς εἶπα:

 “Δέν πᾶς, γιαγιά, νά δεῖς τί κάνει ὁ Γέροντας;”

 - “Πῆγα πρίν λίγο καί κοιμᾶται” μοῦ ἀπάντησε.

 Ὅταν πέρασε ἡ ὥρα, ἡ μάνα Ἀργυρώ ἀποτραβήχτηκε στο δωμάτιό της καί οἱ γυναῖκες ξάπλωσαν καί αὐτές στίς ψάθες.
Πολύ ἀργά τό βράδυ ἡ Κωνσταντινιά μέ τή θεία της σηκώθηκαν γιά νά πᾶνε στό ἀναγκαῖο. Καί τί νά δοῦν! Βλέπουν το παράθυρο ἀπό τό κελλί τοῦ Γέροντα νά εἶναι ἀνοικτό καί νά βγαίνει ἀπό μέσα πολύ δυνατό φῶς! Ρεῦμα τότε δέν ὑπῆρχε!

 “Μά τί συνέβαινε;” διερωτήθηκαν.

 Ἦταν κάτι πού τό ἀντίκρυσαν κι οἱ δύο! Ξαναμπῆκαν μέσα καί πλάγιασαν. Πέντε λεπτά μετά ἄκουσαν ὅλοι τήν μάνα Ἀργυρώ νά θρηνεῖ:

 “Ὁ Γέρων ἀπέθανε! Ἀπέθανε ὁ Γέρων!”. 

Τότε κατάλαβαν ὅτι τό δυνατό φῶς πού εἶχαν δεῖ ἦταν ἡ ἁγία ψυχή του πού ἄφηνε τό σῶμα! Τρέξανε ὅλες κάτω στό κελλί του. Τό σῶμα του ἦταν ἀκόμη ζεστό».

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

Στην φωτογραφία η πρώτη Αγιογραφία του Οσίου στην Καλύβη του Οσίου Εφραίμ του κατουνακιώτη στο Άγιον όρος.