«Ξέρω κάτι βάρκες»

«Ξέρω κάτι βάρκες»

Jacques Romain Georges Brel

« Ξέρω κάτι βάρκες…

που μένουν στο λιμάνι από φόβο,

μη και τα ρεύματα τις παρασύρουν

και τις ρίξουν στα βράχια.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που σκουριάζουν στο λιμάνι,

επειδή δεν τόλμησαν ποτέ

να ανοίξουν τα πανιά τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που ξεχνούν να αναχωρήσουν,

επειδή φοβούνται πως η θάλασσα θα τις γεράσει

και τα κύματα, δεν τις έχουν μεταφέρει ποτέ πουθενά,

το ταξίδι τους σταμάτησε ακόμα πριν ξεκινήσει.

Ξέρω κάτι βάρκες…

τόσο πολύ αλυσοδεμένες,

που ξεμάθανε πως να απελευθερωθούν.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που παραμένουν να κουνιούνται πάνω στο κύμα,

γιατί είναι σίγουρες πως δεν θα αναποδογυρίσουν.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που πηγαίνουν σε ομάδες

να αντιμετωπίσουν τον δυνατό αέρα,

πέρα από κάθε φόβο.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που γδέρνονται λίγο

στις ρότες των ωκεανών,

όπου τις φέρνει το παιχνίδι τους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που δεν έπαψαν ποτέ να βγαίνουν

κάθε μέρα της ζωής τους

και που δεν φοβούνται να ξεκινήσουν,

αψηφώντας τους κινδύνους.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που επιστρέφουν στο λιμάνι

“πληγωμένες” παντού,

αλλά πιο θαρραλέες και πιο δυνατές.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που ξεχειλίζουν από ήλιο,

γιατί μοιράστηκαν υπέροχα χρόνια.

Ξέρω κάτι βάρκες…

που επιστρέφουν πάντα μετά το ταξίδι,

μέχρι την τελευταία τους μέρα

και είναι έτοιμες να ξανανοίξουν τα πανιά τους,

γιατί έχουν μια καρδιά μεγάλη, σαν τον ωκεανό!»