Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του

"Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.. Οι άνθρωποι είναι πλάσματα παράξενα, φαίνονται τόσο σκληροί κλεισμένοι στο καβούκι τους. Μιλούν για τις ανομίες της εξουσίας, για τα βάσανα των αναξιοπαθούντων, για τη φτώχεια που μαστίζει το λαό, κατηγορούν τους άλλους, θυμώνουν και γίνονται θηρία ανήμερα όμως στα μάτια τους όλη την ώρα της θερμής κουβέντας τους πλανιέται ασταμάτητα ένα βουβό ερώτημα: «Θα μπορούσες να μ’ αγαπήσεις;».."

Λέων Τολστόι