«Αγαπήστε τον Κύριό μας …» - συνέχισε με βροντερή φωνή.
Μόλις τον έπιασαν τον έβαλαν σε μια μοτοσυκλέτα και τον οδηγήσαν στο αστυνομικό τμήμα. Βρήκε την ευκαιρία: σηκώθηκε και άρχισε να κηρύττει: «Αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό!».
Μόλις τον έπιασαν τον έβαλαν σε μια μοτοσυκλέτα και τον οδηγήσαν στο αστυνομικό τμήμα. Βρήκε την ευκαιρία: σηκώθηκε και άρχισε να κηρύττει: «Αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό!».
- "Τι κάνεις;!" - είπε η αστυνομία.
Σταμάτησαν τη μοτοσυκλέτα και είπαν: "Φύγε, σε παρακαλώ!"
Υπάρχει ακόμη και μια τέτοια εικόνα: ο Γέροντας Γαβριήλ(ο δια Χριστόν σαλός) με έναν τεράστιο σταυρό σε μια μοτοσυκλέτα. Ηταν απτόητος.
Είχε τέτοια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που καμία δύναμη δεν μπορούσε να του αντισταθεί.
Είχε τέτοια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που καμία δύναμη δεν μπορούσε να του αντισταθεί.
Δεν τον γνώριζα τον αγιο Γαβριήλ, μια φίλη μου Ελληνίδα απο την Γεωργία μου έδωσε το βιβλίο του Αγίου. Το διάβασα σε μια μέρα, δεδομένου ότι αγαπώ ιδιαίτερα τους Αγίους, δδια Χριστόν σαλούς. Και στο τέλος του βιβλίου αφού το ασπαστηκα το έδωσα πίσω λέγοντας στον αγιο:Αγιε μου που να σε βρω; δεν υπάρχει περίπτωση να έρθω στη Γεωργία να προσκυνήσω τον τάφο σου! Κρίμα, ούτε λαδακι ούτε τίποτα! Περασαν λίγες μέρες και στην ενορια που εκκλησιαζομαι πηγα για τον εσπερινο του Σαββάτου, μόλις σχολασε, και ενω εφευγα απ το ναό, με φωνάζει κάποια κυρία την οποία εγω δεν γνώριζα και μάλιστα με λάθος όνομα. Ελεγε, Μάρθα, ενω με λένε Φιλοθέη. Γυρίζω να δω μήπως θελει κάτι, και μου λέει :τον Γαβριήλ τον γνωριζεις; εγω σαστησα, και νομισα πώς εψαχνε τον επιτροπο του Ναού που λέγεται Γαβριήλ, και προσφερθηκα να τον βρω. Μου λέει όχι! Όχι! Τον Γαβριήλ απο Τιφληντα... Εγω σκέφτηκα τον αγιο, αλλά το θεώρησα απίθανο να μου μιλάει για αυτον, αφου ούτε την ήξερα... Ούτε συζήτησα μαζί της ποτέ! Λεω ναι! Τον ξέρω. Μου λέει θα σου φέρω λαδακι απο τον ταφο του! Και μυρο απ την εικόνα του! Δεν το ήξερα ότι μυροβλίζει η εικόνα του. Μου έδωσε. Και μου ήταν στήριγμα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή που πέρασα, όταν διαγνώστηκε ο σύζυγος μου με καρκίνο.. Εγχειριστηκε και εγω μονη έξω να σκέφτομαι το μέλλον, και τα τέσσερα ανήλικα παιδιά μας...ένοιωθα πώς βρίσκεται κάποιος δίπλα μου, με μανδυα και με συνοδεύει παρηγορητικα ως το διαγνωστηκο κέντρο που φοβομουν να ακούσω το αποτέλεσμα. Μαλιστα όταν έκλαιγα μόνη, ένοιωθα πως με σκεπαζει με το ένα του χέρι και κάθεται δίπλα μου. Μοιάζουν παράλογα αυτά που σας γράφω αλλά σας λέω με βεβαιότητα πώς, πιο σίγουρη είμαι για αυτα που ένοιωθα παρα για τα πραγματικά γεγονότα. Την εγχείρηση κτλ. Ελπίζω έστω και έναν άνθρωπο να βοηθήσω να αγαπήσει αυτον τον τόσο "παράξενο" μα τόσο αγαπημένο!!! Αγιο. Προς Δοξα Θεού
ΑπάντησηΔιαγραφή