που τιμάνε πραγματικά τούτη την Πατρίδα....
Αλλά για να τιμήσεις τούτον τον πονεμένο και ευλογημένο τόπο χρειάζεται πρώτα
να τον αγαπήσεις....
Αισθάνομαι ότι ψάχνουμε ''ψύλλους στ' άχυρα''.....
Και λυπάμαι που δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί
γιατί όταν βγάζουμε χαρούμενοι σέλφι με εκείνους,τους σφίγγουμε θερμά το χέρι
σαν να τους συγχαίρουμε κιόλας,αυτό δείχνει....
Δυστυχώς σφυρίζουμε αδιάφορα αγνοώντας τις κραυγές τόσων ψυχών δίπλα μας
που υποφέρουν (εκτός από τους ίδιους φυσικά).....
Δυστυχώς κοιτάμε απ' την άλλη αγνοώντας τις μελανές σελίδες της καθημερινότητας γύρω μας.....
Μα και η δική μας ζωή είναι εκεί μέσα σ' αυτό το χιλιοτσαλακωμένο βιβλίο.....
Είναι κρίμα τούτον τον γαλανό ουρανό να αφήνουμε να τον σκοτεινιάζει-μολύνει
η τοξική τους ''αγάπη''.....
Και ξέρεις.....είμαστε και εμείς τόσο υποκριτές….
Κρεμάμε στα μπαλκόνια τεράαααστιες σημαίες μα έχουμε θάψει πολύ βαθιά
τα Ιερά και Όσια των Προγόνων μας….
Είναι λένε 2022..... προχωράμε μπροστά.....Ε…. και;
Και τι μας εμποδίζει η Ιστορία μας;Από πότε μας έγινε βαρίδι;
Ξέρεις τι πολύτιμος θησαυρός είναι τιμώντας με την ζωή σου να κουβαλάς μέσα σου τις ευχές όλων εκείνων των ευλογημένων ψυχών που έδωσαν την ζωή τους
για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία;
Μεγάλη ευλογία….
Πως θα βρούμε λοιπόν την πολυπόθητη ‘’Ιθάκη’’ μας(το Ελληνορθόξο γένος μας
που΄ ναι χαμένοστης λησμονιάς την δίνη)εάν ακούμε τις Σειρήνιες φωνές τους…
Εκτός εάν δεν θέλουμε….Εάν υπάρχει όμως έστω κι ένα δράμι επιθυμίας
να ξεκολλήσουμε απ’ τούτον τον βούρκο(όχι δεν είναι ιαματικά λουτρά…)
Πρέπει κάτι να αλλάξει......Όχι αύριο.....Σήμερα......Ξεκινώντας όχι απ΄ τους άλλους αλλά από εμάς τους ίδιους....
Αφετηρία είναι μία..... η έρμη η ψυχή μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου