Όπως χτυπάει κανείς με ένα σφυράκι ένα μάρμαρο, μια πέτρα και σπάει τελικά, έτσι γίνεται και με την προσευχή.

  «Όπως χτυπάει κανείς με ένα σφυράκι ένα μάρμαρο, μια πέτρα και σπάει τελικά, έτσι γίνεται και με την προσευχή. Προσευχή και πάλι προσευχή, ακόμη και στις περιπτώσεις που νομίζει κανείς ότι δεν γίνεται τίποτε, ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Και στις περιπτώσεις αυτές να επιμείνει κανείς, αλλά με την καρδιά του, με όλη την ψυχή του, με όλες του τις δυνάμεις, με πολλή πίστη στον Θεό. Πάλι ο Θεός θα το κάνει το θαύμα, αλλά ο Θεός θέλει κάποιον να χτυπάει με ένα σφυράκι. Ο Θεός θα σπάσει το μάρμαρο, ο Θεός θα παραβιάσει-αν μπορούμε να πούμε έτσι- την καρδιά. Αυτός θα τη σπάσει και θα ανοίξει η καρδιά. Αλλά χρειάζεται και ο άνθρωπος από την πλευρά του να χτυπάει με ένα σφυράκι. Σαν ένα σφυράκι που χτυπάει και χτυπάει και χτυπάει, έτσι να προσευχόμαστε, για να βοηθήσουμε εαυτό μας, να βοηθήσουμε και τους άλλους. Πόσοι και πόσο θα βοηθηθούν, ο Θεός το ξέρει.»

+π.Συμεών Κραγιοπουλος, Πνευματικά Μηνύματα