Στων θλιβομένων την Χαρά

Πότε η γη θα παύσει να βογγά ;
Διαρκώς τυλίγεται στο μαύρο σύννεφο.

Λίμνη βαθειά των ορφανών το δάκρυ
και ποταμός αστείρευτος το αίμα των αθώων.
Τα πόδια πάγωσαν στους δρόμους για την ξενιτιά
Βασιλικός αειθαλής ξεράθηκε στη γλάστρα.
Το χαμομήλι δεν θα ανθίσει στις πλαγιές,
η δρόσος στέγνωσε απ’ τις φωτιές,
το χώμα πέτρωσε απ’ τις ρωγμές.
Λόγια κενά ακούγονται παντού.
Ποινές και απειλές γεμίζουν τα τραπέζια,
στέκονται μάταια, σαν το κρασί που νέρωσε,
χωρίς ο ίππος ο πυρρός να παύσει να καλπάζει
και ν' είναι ορθάνοικτη η τέταρτη σφραγίς
Δεν έχει δύναμη το κλάμα της Ραχήλ.
Στων θλιβομένων την Χαρά
άς υψωθούν τα χέρια.

Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης
Μάρτιος 2022