Ομιλία για τον πολύπαθο Ιώβ (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

«Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο» (Ιώβ α’ 21)

Αδελφοί, ας μη φοβούνται οι δίκαιοι: τα πάντα συνεργούν προς το καλό γι’ αυτούς (Οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, Ρωμ. η’ 28). Ολόκληρη η Αγία Γραφή μας δείχνει πως ο Θεός ποτέ δεν εγκαταλείπει τους δικαίους!

Το παράδειγμα του Ιώβ το φανερώνει ολοκάθαρα, όπως βλέπουμε τον ήλιο. Ο Ιώβ είχε επτά υιούς και τρεις θυγατέρες· είχε πλούτη, τον σεβασμό των ανθρώπων, είχε φίλους. Ξαφνικά τα έχασε όλα αυτά, μέσα σε μια μέρα. Αλλά δεν γόγγυσε εναντίον του Θεού, απεναντίας: πεσών χαμαί προσεκύνησε τω Κυρίω και είπεν· αυτός γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι (Ιώβ α’ 20-21). Μετά, ο Ιώβ έχασε και την υγεία του, το τελευταίο αγαθό απ’ όσα είχε. Όλο το σώμα του, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, καλύφθηκε με φοβερές πυορροούσες πληγές.

Τότε κάθισε επάνω στην κοπριά και τις στάχτες και ανέπεμψε δέηση προς τον Θεό. Η σύζυγός του προσπάθησε να τον πείσει ν’ απαρνηθεί τον Θεό του, αλλά ο δίκαιος Ιώβ της είπε: «ίνα τι ώσπερ μία των αφρόνων γυναικών ελάλησας ούτως; ει τα αγαθά εδεξάμεθα εκ χειρός Κυρίου, τα κακά ουχ υποίσομεν;» (Ιώβ β’ 10). Οι φίλοι του τον επιτίμησαν, λέγοντάς του ότι ήταν άφρων και υπερήφανος στην κατανόηση και στη στάση του απέναντί τους. Ο Ιώβ ταπεινώθηκε, προσευχήθηκε στον Θεό και υπέμεινε έως τέλους όλες τις πληγές και τις συμφορές του.

  Συμβαίνει και σήμερα, όπως και τότε, όταν μας βρουν κάποιες δυστυχίες, οι εγγύς και πλησίον ημών να θεωρούν εαυτούς πιο έξυπνους και πιο δικαίους από εμάς. Όμως ο Πάνσοφος Θεός παραχώρησε να πέσουν όλες αυτές οι συμφορές επάνω στον Ιώβ, για να δοκιμάσει όχι μόνο τον δούλο Του, αλλά και τους συγγενείς και φίλους αυτού! Όταν ο καθένας απ’ αυτούς είχε δείξει τι είδους άνθρωπος ήταν, όταν ο καθένας τους είχε δοκιμαστεί ενώπιον του Υψίστου, τότε ο Θεός, με την παντοδύναμη δεξιά Του, αποκατέστησε την υγεία του Ιώβ, του έδωσε διπλάσια πλούτη απ’ όσα του είχε αφαιρέσει προηγουμένως και, επίσης, του χάρισε επτά υιούς και τρεις θυγατέρες.

 Αδελφοί μου, όποιος έχει δυνατή πίστη, αυτός έχει και καθαρή πνευματική όραση, ώστε να μπορεί να διακρίνει το χέρι του Θεού επάνω του, τόσο σε περιόδους ευμάρειας όσο και σε καιρούς συμφορών. Αυτός που έχει δυνατή πίστη, έχει επίσης και μεγάλη υπομονή στα βάσανα που περνά. Όταν ο Θεός του δίνει, δίνει κι αυτός ευχαριστίες και όταν ο Θεός του παίρνει, Τον ευλογεί: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (Ιώβ α’ 21).

Ω Κύριε, Θεέ του πολυάθλου και υπομονετικού Ιώβ, δίδαξέ μας πώς να ευλογούμε το όνομά Σου στις δοκιμασίες της ζωής μας! Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

* Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο», Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 209-210.

 orthodoxia.online