Άννα Μελά Παπαδοπούλου: «Η Μάννα του στρατιώτου»

 Όταν έπεσε μαχόμενος ο Παύλος Μελάς, η αδελφή του Άννα πέρασε κάμπους και μακεδονικά βουνά και πήγε στην Καστοριά για να ράνει τον τάφο του με λουλούδια. Εκεί έκανε όρκο ιερό. Έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία της πατρίδας και τήρησε τον όρκο της μέχρι τέλους.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

  Το 1912-13, εγκαταλείπει σύζυγο και παιδιά, φορά τη στολή της νοσοκόμας και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Στον βορειοηπειρωτικό αγώνα βρίσκεται στα χειρουργεία των αγωνιστών. Η αυτοθυσία και το κουράγιο της έγραψαν ολόκληρο έπος. Η συντροφιά της με τον στρατό, η στοργή με την οποία αγκάλιαζε τους τραυματίες, οι οργανωτικές ικανότητες, το σθένος και το θάρρος που έδειχνε της απένειμαν δίκαια τον τίτλο της «Μάννας του στρατιώτη».

  Αναρίθμητα ήταν τα δέματα με είδη ρουχισμού που προσέφερε στους αγωνιστές των διαφόρων μετώπων. Αλληλογραφούσε με χιλιάδες πρόσωπα και οικογένειες των στρατιωτών. Έμπαινε στα νοσοκομεία σκορπίζοντας παρηγοριά. Το όνομά της έγινε θρύλος. Όπως έγραψε ο Μιχαήλ Ροδάς[1], μετατράπηκε σε ιέρεια των αγωνιζόμενου έθνους, αρχόντισσα και καπετάνισσα των ελληνικών βουνών. Ήταν μια μορφή Ελληνίδας που αναβίωνε τους τύπους του 1821.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εζήτησε να της απονεμηθεί η υπέρτατη τιμή, η απονομή του Σταυρού του Σωτήρος, το παράσημο το οποίο μέχρι τότε και για τυπικούς λόγους κοσμούσε μόνον το στήθος της βασίλισσας και των πριγκιπισσών.

  Τον Δεκέμβριο 1914, όταν αποφασιζόταν η απονομή, η Άννα Μελά Παπαδοπούλου, περνούσε δύσκολες στιγμές. Νοσηλεύοντας ασθενείς με τύφο χτυπήθηκε και εκείνη, με αποτέλεσμα να ασθενήσει βαριά. Το γεγονός όπως ήταν φυσικό είχε προκαλέσει συγκίνηση στα λαϊκά στρώματα και ευαισθητοποιούσε από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη.
Ξεπέρασε όμως το πρόβλημα και επανήλθε στο μετερίζι της, όπου παρέμεινε αδιάκοπα μέχρι το 1922, θυσιάζοντας κάθε μορφή προσωπικής και κοινωνικής ζωής[2]. Πέρασαν οι πόλεμοι και ήλθε η ειρηνική ζωή. Νέο πεδίο δόξης λαμπρό άνοιγε για την ευαίσθητη Ελληνίδα, η οποία ρίχτηκε σε νέους αγώνες δίπλα σε πτωχούς και ασθενείς.

  Άνοιγε την αγκαλιά της στοργικά σε όσους πονούσαν και υπέφεραν, αλλά και σε εκείνους που δεν εξασφάλιζαν τα προς το ζην. Εργαζόταν αδιάκοπα, νυχθημερόν, για να γλυκάνει τον πόνο και να μετριάσει την πίκρα των χιλιάδων τραυματιών. Το μεγάλο της όνειρο, σε καιρό ειρήνης πλέον, ήταν να ιδρύσει ένα σανατόριο για τα θύματα πολέμου.
Έφτασε μέχρι την Αίγυπτο ζητώντας ενίσχυση από τους ομογενείς. Εκεί βρήκε την αρωγή των αδελφών Σπετσερόπουλων, οι οποίοι έθεσαν τα θεμέλια με γενναία χρηματική ενίσχυση. Ταξίδεψε και στην Αμερική διακηρύσσοντας στους εκεί Έλληνες την ανάγκη για αλληλοβοήθεια στα θύματα των πολέμων. Έτσι κατόρθωσε να ιδρύσει στην Αρκαδία, λίγο πέρα από τα Μαγούλιανα, το Σανατόριο της Καρφοξυλιάς. Ήταν το «Σανατόριο της Μάννας»[3]!

  «Τα όνειρα δεν μένουν όνειρα», έγραψε πάνω σε κάποια φωτογραφία της. Αφού ολοκλήρωσε το Σανατόριό της στην Πελοπόννησο, το οποίο έχει αφεθεί να ρημάζει αναξιοποίητο, έφτιαξε άλλο περίπτερο στο νοσοκομείο «Σωτηρία» για τα φυματικά παιδιά[4]. Η ζωή της ανάμεσα στους φυματικούς, η συντροφιά της με τους ανθρώπους που μαραίνονταν χτυπημένοι από τον βάκιλο που θέριζε χιλιάδες ζωές, συμπαρέσυρε και την ίδια.

 
 Η κόρη του δημάρχου Αθηναίων Μιχαήλ Μελά και αδελφή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Φεβρουαρίου 1938, διατηρώντας το ηθικό και το θάρρος της μέχρι την τελευταία στιγμή ως πραγματικός στρατιώτης[5]. Έπεσε σε ηλικία 67 ετών χωρίς να απομακρυνθεί ούτε στιγμή από τον αγώνα της και έγινε σύμβολο αυτοθυσίας και αρετής. Εν ζωή τιμήθηκε με 28 παράσημα.
~~~~~
Πηγή: Η αδελφή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά πρώτη Ιππότις του Σωτήρος
https://www.taathinaika.gr/i-adelfi-tou-makedonomachou.../
ΣΥΝΑΦΗ
H MANNA TOY ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ - ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=5bDX8iRtNmE
Ἄννα Μελᾶ-Παπαδοπούλου, ἡ μάνα τοῦ στρατιώτη
Της Εὐδοξίας Αὐγουστίνου
Κι ἐκεῖνοι, οἱ ἑτοιμοθάνατοι, οἱ πλη­γω­μένοι στρατιῶτες, πού δέχονταν τή φρον­τίδα της, «μάνα» τήν ἀποκαλοῦσαν. Ἀκόμη καί οἱ Σέρβοι ἔτσι τήν ἔλεγαν στή δική τους γλῶσσα: «σλάτκα μάικα» (=γλυκειά μας μά­­να). Ἔτσι ὀνομάσθηκε «Μάνα τοῦ Στρα­τιώτη».
https://www.apolytrosis.gr/.../comp.../k2/item/1284-annamela
Άννα Μελά-Παπαδοπούλου – Η “Μάνα του Στρατιώτη” που αφιέρωσε τη ζωή της στη φιλανθρωπία
Της Άννας Μαρίας Κέκια
Για τις υπηρεσίες της στη Σερβία και τους αιχμαλώτους των Σέρβων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τιμήθηκε με το «Σερβικό Μετάλλιον του Αγίου Ανδρέα» και τον Σταυρό της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας.
https://docuventa.gr/anna-mela-papadopoyloy/
Άννα Μελά- Παπαδοπούλου: "Η Μάννα του Στρατιώτη" και η μοναδική ζωή της
Η απέλαση της από την Μικρά Ασία
Ο κεραυνός όπως πέφτει στις 9 Σεπτεμβρίου, όταν ο αρχίατρος της ανακοινώνει: -Ο στρατηγός Παπούλας διέταξε να φύγεις εντός 24 ωρών, διότι κάμνεις πολιτικές συζητήσεις!!!
https://sitalkisking.blogspot.com/2020/07/blog-post_10.html
Μια ελληνίδα «Μάνα Κουράγιο» / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ
Εντελώς όμως ξαφνικά αποπέμπεται από το μέτωπο με την κατηγορία της φιλοβενιζελικής προπαγάνδας. Πάνω της βρέθηκαν φωτογραφίες της με τον Βενιζέλο. Η διαταγή δίνεται προσωπικά από τον διοικητή του ελληνικού στρατού Στρατηγό Παπούλα. Αυτή την πίκρα θα την κουβαλάει μέχρι το τέλος των ημερών της.
https://www.tovima.gr/.../boo.../mia-ellinida-mana-koyragio/
Άννα Μελά – Παπαδοπούλου, νοσοκόμα: έμεινε γνωστή ως Μάνα του Στρατιώτη / © Copyright 2011 - 2022 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου
Μιχαήλ Ροδάς, Η Ελλάδα στη Μικράν Ασίαν 1918-1922, Αθήνα 1950. Στη σελ. 255, γράφει:«Το Κράτος δεν κάμνει ακόμη τίποτε, δια ν’ ανακουφίση την ζωήν των. Μοναδική παρηγορία των είναι αι κυρίαι και δεσποινίδες της Μικρασιατικής Ελλάδος, αι οποίαι αποστέλλουν καθ’ εκάστην εις το μέτωπον χιλιάδας επιστολών και δεμάτων με διάφορα πράγματα. Εις τας αρχάς του Μικρασιατικού πολέμου το έργον της παροχής διαφόρων ειδών, εσωρρούχων, κονιάκ, βιβλίων και άλλων χρειωδών είχεν αναλάβει αυτοπροσώπως και αυτοβούλως η Άννα Παπαδοπούλου, η αδελφή του Παύλου Μελά.
https://www.styga.gr/?section=26233&page1552=27...
Άρθρα - Μάνα Στρατιώτη / © copyright 2008 Μαγούλιανα Αρκαδίας
Θυμάμαι όταν την πρωτογνώρισα. Πέρασαν από τότε 8 χρόνια. Ηταν πολύ πιό νέα. Είχε έρθει στην Αίγυπτο για να συνεχίζει τους εράνους της. Δεν άφησε κατάστημα ελληνικό που να μη το επισκεφτεί. Χτύπησε όλες τις πόρτες. Ζητειανιά με τα όλα της. Ζητειανιά όμως για τους άλλους.
Ετσι λοιπόν ήρθε και στο Αβερώφειο Γυμνάσιο που εφοιτούσα. Ο Γεν. Διευθυντής Παλαιολόγος Γεωργίου μας την παρουσίασε:
- Η αδελφή του Παύλου Μελά, η Μάννα του Στρατιώτη.
Μας είπε ακόμα ένα σωρό καλά λόγια γι' αυτή. Εκείνη μας κύταξε -θυμάμαι το υπερήφανο και πονεμένο βλέμμα της...
http://www.magouliana.gr/old/manna.htm
Το είδα ΕΔΩ