"Χάρισέ μας τα... χρέη μας"

   Ένα από τα αιτήματα της Κυριακής Προσευχής (του "Πάτερ ἡμῶν") είναι και το γνωστό τοις πάσι "ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν", το οποίο συχνά αποδίδουμε (και κατανοούμε μέσα μας) ως "συγχώρησέ μας τις αμαρτίες μας". Σωστά. Επειδή όμως έχουμε μάθει να τα καταλαβαίνουμε όλα ως χρήμα, χρήμα και πάλι χρήμα (...), ας θυμίσουμε ότι κατά λέξη σημαίνει: "χάρισέ μας τα χρέη μας". 

Μπα, χρέη; Και τι ποσό αντιπροσωπεύουν αυτά τα χρέη; 

Τίποτα, απλώς αγγίζουν το δυσθεώρητο, μυθώδες, ασύλληπτο ποσό των δέκα χιλιάδων ("μυρίων") ταλάντων (όπως αναφέρεται σε γνωστή παραβολή, και το οποίο θίξαμε σε πρόσφατη ανάρτησή μας,), που ιλιγγιά κανείς και στη σκέψη μόνο να το υπολογίσει, πολλώ δε μάλλον ιλιγγιά όταν συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται ζωή εκατομμυρίων ετών φωτός για να το εξοφλήσει... 

 Και ζητάει να του χαριστεί ένα τέτοιο, απλησίαστο και στη σκέψη ακόμα, ποσό, έτσι, με μια μονοκοντυλιά, με ένα χορταστικό ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ, φτάνει μόνο να το ζητήσει από τον Πατέρα πιστωτή, κι αυτό είναι όλο...

  Α, τι ωραία, τι καλά! Τόσο εύκολο ήταν; Ναι, τόσο εύκολο, πανεύκολο, "ευκολάκι" από τα λίγα -- ίσως το μόνο πραγματικό και ουσιαστικό "ευκολάκι"! Έλα όμως που υπάρχει και η συνέχεια, που σε τραβάει απ' το μανίκι, ολίγον προ της απομακρύνσεώς σου εκ του ταμείου: "ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν" ("όπως κι εμείς χαρίζουμε τα χρέη σ' αυτούς που μας οφείλουν"). 

Χρέη; Κι άλλα χρέη; Ναι, αλλά όχι ισόποσα με τα προηγούμενα. Κάτι φραγκοδίφραγκα είναι ("δηνάρια" τα λέει η ίδια παραβολή) που σου χρωστάνε οι άλλοι και που κανονικά έπρεπε να τα 'χες ξεχάσει από μόνος σου εδώ και καιρό, απαλλάσσοντας το φτωχό σου μυαλουδάκι από περιττές έννοιες και έννοι-ες, αλλά εσύ επέμενες όχι μόνο να μη τα διαγράφεις, αλλά να τα γράφεις με -ει- ("δεινάρια"), κάνοντάς τα φοβερά και τρομερά στα μάτια των χρεωστών σου, αλλά και στα δικά σου φοβισμένα και τρομαγμένα από τις ίδιες σου τις τρομακτικές απαιτήσεις μάτια...
Από οικονομικά, τελικά, "δεν σκαμπάζουμε μία", παρά την υπερφίαλη απαίτησή μας να μας αναγνωριστεί ότι τα παίζουμε στα δάκτυλα. Προτιμάμε δουλειά-δουλεία εκατομμυρίων ετών φωτός...

Andreas Moratos