"Αυστηροί και πικροί στοχασμοί"(ΜΝΗΜΗ Φ.ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)

  "Έκανα πως δεν άκουα τις σιχαμερές ανοησίες τους περί βυζαντινής τέχνης, περί θεολογίας, περί Ορθοδοξίας. 

 Δεν βαρυέσαι! Αυτά τα φτωχογεννημένα πλάσματα δεν έχουνε μέσα τους τίποτα αληθινό, τίποτα πνευματικό, και όμως γίνουνται και δασκάλοι και οδηγοί στους άλλους, οι θεόστραβοι.

  Μου βάλανε σκληρά εμπόδια, παγίδες πονηρές, μεταχειρισθήκανε συκοφαντίες και κάθε σιχαμερή πανουργία, με την ιδέα πως έτσι στεκόντανε στον ψεύτικο θρόνο που τους βάλανε κάποιοι ισχυροί. Με τον τίτλο που πήρανε ανάξια, πολεμάνε εκείνους που δεν καταδεχθήκανε νάχουνε τίτλους, γιατί δεν υποκλίνουνται και δεν κολακεύουνε. 

 Κοντά στους παλιούς εχθρούς μου φανερωθήκανε, τώρα τελευταία, κι οι παπόφιλοι, ρασοφόροι και πανταλονοφόροι, άλλη τούτη φυλλοξήρα. Αυτοί δυσφημίζουνε την τέχνη μου, με το θράσος που έχουνε οι απελέκητοι..."

Φ. Κόντογλου, Μυστικά Άνθη, Εκδοτικός Οίκος Αστήρ, 1977 (Από το ακροτελεύτιο κείμενο, "Αυστηροί και πικροί στοχασμοί", σ. 336).