Μάνα,στο πλάι μου στέκεται ένας πολύ ψηλός μελαχρινός με μακριά γενειάδα...(Θαύμα Αγ.Ραφαήλ)

Αντιγόνη Μακρυγιάννη

  Το 2009 η κόρη μου 18 ετών εμφάνισε πολυκυστικών ωοθήκες και καταφύγαμε σε έναν ένας ασυνείδητο γυναικολόγο ο οποιος της χορήγησε φάρμακα παλαιας τεχνολογίας, αντισυλληπτικά, τα οποία μάλιστα της είπε ότι έπρεπε να παίρνει και για αόριστο χρονικό διάστημα. 

  Το Μάρτιο του 2011, η κόρη μου μετά από ισχυρό πονοκέφαλο, έχασε κάθε επαφή με το περιβάλλον. Στο θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ που τρέξαμε αμέσως με το σύζυγό μου, διαπιστώθηκε συμφόρηση των αγγείων του εγκεφάλου από θρόμβους σε ποσοστό 95%. Μας είπαν οι γιατροί ότι το παιδί ήταν καταδικασμένο και στην απίθανη περίπτωση που θα σωζόταν θα έμενε με εγκεφαλική βαριά αναπηρία. Η χορήγηση θρόμβολυτικων φαρμάκων είχε μεγάλο κίνδυνο εγκεφαλικής αιμορραγίας. 

 Η καταστασή μας ήταν απελπιστική διότι χάναμε τη μοναχοκόρη μας και οι ελπίδες που μας έδιναν οι γιατροί ελάχιστες. Τις φοβερές ημέρες που ακολούθησαν προσευχομουν διαρκώς στην Παναγία και δίπλα στο κρεβάτι του παιδιού στην Εντατική είχα την εικονίτσα μου των Αγίων Ραφαηλ, Νικολαου και Ειρήνης. 

 Ένα βράδυ που προσευχόμουν στον Άγιο Ραφαηλ και ζητούσα να δώσει τέλος στο μαρτυριό μας, γύρισε η κόρη μου και μου είπε ότι στο πλάι της στεκόταν ένας πολύ ψηλός μελαχρινός με μακριά γενειάδα. Δεν πίστεψα στην ευλογία μας παρά φοβήθηκα ότι το παιδί αρχίζει να έχει παραισθήσεις. Στα νοητικά τεστ που της έκανα απαντούσε μια χαρά και συνέχιζε να μου λέει ότι ο ρασοφόρος εξακολουθούσε να είναι παρών. Εγώ δεν έβλεπα τίποτε. Όταν τη ρώτησα αν τον φοβάται, μου είπε ότι αντίθετα, νιώθει ότι την προσέχει. Τότε κατάλαβα ότι ήταν ο Άγιος Ραφαηλ που τόσες μέρες ζητούσα να βοηθήσει το παιδί μου.

   Το επόμενο πρωί η κόρη μου έκανε μαγνητική αγγειογραφία και φάνηκε ότι οι θρόμβοι όχι μόνο είχαν διαλυθεί και η φαρμακευτική αγωγή δεν είχε προκαλέσει καμία βλάβη και αιμορραγία αλλά και είχε γίνει παράπλευρη κυκλοφορία στο 100% των αγγείων με αποτέλεσμα να μη δημιουργηθεί η παραμικρή εγκεφαλική βλάβη!!! Το παιδί σηκώθηκε και έκανε βόλτες στους διαδρόμους της κλινικής με τους γιατρούς να μη πιστεύουν στα μάτια τους. 

  Το επόμενο βράδυ και όχι πια ξύπνια αλλά μέσα στον ύπνο της μου είπε ότι δίπλα της στο κρεβάτι στην ίδια θέση καθόταν ένας μικροσκοπικός νέος με πράσινο πουκάμισο. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για τον Άγιο Νικόλαο. Μετά από λίγες μέρες βγήκαμε από την κλινική και σε λίγους μήνες η κόρη μου τελείωσε τη σχολή της.

  Στα χρόνια που ακολούθησαν τελείωσε και τη νομική σχολή, έκανε ένα απαιτητικό μεταπτυχιακό και μια ακόμη ξένη γλώσσα εκτός από τις δυο που μιλούσε και σήμερα δικηγορεί, με τη βοήθεια του Θεού και των Αγίων που παραστέκονται σε κάθε βήμα της. 

 Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω την ανέλπιστη βοήθεια των Αγίων Ραφαηλ Νικολαου και Ειρήνης που με συνέδραμαν παρά τα βάρη και τις αμαρτίες μου, με αυτό το θαύμα. Δεν υπάρχει ημέρα που να μη δοξάζω το όνομα του Κυρίου, της Παναγίας μας και των σπλαχνικών Αγίων Ραφαηλ, Νικολαου και Ειρήνης που μου χάρισαν το παιδί μου και πάλι και το εναπόθεσαν ξανά στα χέρια μου, σαν να μην είχε ποτέ αυτή τη φοβερή περιπέτεια. Αυτή η διήγηση είναι η δική μου ομολογία πίστεως και τα νοσοκομειακά έγγραφα είναι στα χέρια μου και αποδεικνύουν όσα έχουν συμβεί τότε. Ο σκοπός μου είναι να δείξω το δρόμο της προσευχής σε όσους νομίζουν ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα.