Η αλλοίωση καί η μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σέ νεοεποχίτικη χωματερή

Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Ἱστορίας

  Ἐπειδή πολλή συζήτηση ἔγινε πάλι ἐσχάτως γιά τό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί γιά τήν πορεία πρός τήν ἐξάλειψή του, ἄς μήν ἔχουμε αὐταπάτες.

  Τό μάθημα ἔχει ἤδη οὐσιαστικά ἐξαλειφθεῖ. Δέν καταργήθηκε μέν, τυπικά ὑφίσταται καί θά συνεχίσει νά ὑφίσταται, ὅμως στήν πραγματικότητα ὁ στόχος οὐδέποτε ἦταν ἡ κατάργησή του. Ὅπως ἀκριβῶς ἔχει εὔστοχα εἰπωθεῖ ὅτι ἡ Νέα Ἐποχή δέν ἔχει σκοπό νά κλείσει τούς ναούς, ἀλλά νά τούς γεμίσει μέ πιστούς πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα, κάτι παρόμοιο ἰσχύει καί μέ τό ἐν λόγῳ μάθημα. 

 Ὁ στόχος λοιπόν ἦταν ἡ ἀλλοίωσή του καί ἡ μετατροπή του σέ νεοεποχίτικη χωματερή πού θά φαρμακώσει τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μέ τά γνωστά δηλητήρια τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς δαιμονικῆς θεολογίας τῶν κλάδων, τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, τῆς ἄκρατης καί ἄκριτης ἀγαπολογίας καί ὅλων τῶν ἄλλων συστατικῶν τῆς γνωστῆς ἀτζέντας, ὥστε νά ἐμπεδωθεῖ ὅτι ὅλες οἱ αἱρέσεις ἀλλά καί ὅλες οἱ θρησκεῖες ἀποτελοῦν δρόμους πρός τόν Θεό, ὅλες διασώζουν μέρος τῆς ἀλήθειας καί συνεπῶς ἡ συνένωσή τους θά ὁδηγήσει στήν πλήρη καί συνολική ἀλήθεια.

  Ὁ στόχος αὐτός ὑπηρετεῖται ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἐνταγμένος πλήρως μέσα στήν εὐρύτερη ἐκπαιδευτική γενοκτονία τήν ὁποία διεξάγει τό ἐπίσημο ἀντίχριστο καί μισελληνικό ἑλλαδικό ψευδοκράτος. Τό ὁποῖο ἔχει μετατρέψει σέ ἀπωθητικές ἀγγαρεῖες τά πλέον νευραλγικά μαθήματα, δηλαδή τή Γλῶσσα, τά Θρησκευτικά καί τήν Ἱστορία, γιατί ἁπλούστατα αὐτά σχετίζονται μέ τούς βασικούς πυλῶνες τῆς συλλογικῆς μας ἰδιοσυγκρασίας καί αὐτοσυνειδησίας καί ἀποτελοῦν τά κύρια δομικά στοιχεῖα τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας. Καί ὁ στόχος εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀποδόμηση καί ἀποσάθρωση αὐτῆς τῆς ταυτότητας. Καί βέβαια, βλέποντας τήν κατάσταση σήμερα τοῦ λαοῦ μας, εἶναι σαφές πώς αὐτός ὁ στόχος ἔχει σέ μεγάλο βαθμό ἐπιτευχθεῖ.

  Ζοῦμε λοιπόν πολύ ἁπλά ἐδῶ καί πολύ καιρό τή σταδιακή ἐξάλειψη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ὄχι τυπικά, ἀλλά κατ' οὐσίαν. Μέ τόν εὐτελισμό, τήν ἀπονεύρωση καί τήν ἀλλοίωσή του. 

 Ἡ ἐξάλειψη αὐτή εἶναι μέσα στό πακέτο τῶν ἐντολῶν πού παίρνουν ἀπό τά ἀντίχριστα ἀφεντικά ὅλες οἱ μαριονέτες πού στέλνονται γιά νά κυβερνήσουν τήν ἐλλαδίτικη ἀποικία ἐδῶ καί δεκαετίες. Καί βεβαίως ὑλοποιεῖται συστηματικά καί μεθοδικά: μέ τά ἄθλια νεοταξίτικα βιβλία, μέ τούς ἀπερίγραπτους «θεολόγους τῶν μαύρων σκοταδιῶν» (θεολόγους τῆς ἀγγαρείας, ψευτοθεολόγους τῆς μεταπατερικότητας ἤ ἀκόμη καί ἐντελῶς ἄθεους) καί μέσα σέ ἕνα εὐρύτερο ἐκπαιδευτικό κλίμα ὅπου οἱ λίγοι καλοί θεολόγοι πού ἔχουν ἀπομείνει, παλεύουν μέ φιλοτιμία νά κάνουν τό χρέος τους (καί φυσικά δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού γι' αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο βρίσκουν τόν μπελᾶ τους).

 Ἄρα λοιπόν τό μεῖζον πρόβλημα εἶναι ἡ ἀποδυνάμωση καί ἡ νόθευση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ μετατροπή του ἀπό συντελεστή παιδείας καί γνωριμίας μέ τήν πίστη μας σέ παθογόνο νεοταξίτικο σκουπίδι.

  Συνεπῶς, ἄν πρέπει νά γίνει συζήτηση, αὐτή δέν μπορεῖ νά ἐπικεντρωθεῖ τόσο στό ἄν θά διδάσκεται τό μάθημα, ὅσο κυρίως στό πῶς θά διδάσκεται. Καί ἡ ἀπαίτηση δέν μπορεῖ νά εἶναι μόνο ἡ ὑποχρεωτικότητα, ἀλλά πρωτίστως τό νά ξαναγίνει μάθημα ὀρθόδοξο. Οὔτε θρησκειολογικό, ἀλλά οὔτε καί κατηχητικό ἀλλά γεμᾶτο μέ οἰκουμενιστικά τοξικά δηλητήρια. 

 Πρῶτα θά μάθουν τά Ἑλληνόπουλα τήν αὐθεντική πίστη αὐτῆς τῆς ἁγιοτόκου πατρίδας (γεγονός ἄλλωστε πού ὑπαγορεύεται καί ἀπό τό ἴδιο τό Σύνταγμα). Ἄν ἀργότερα, μεγαλώνοντας θελήσουν νά ἀκολουθήσουν ἄλλη πίστη ἤ καμμία πίστη, κανείς δέν πρόκειται φυσικά νά τά ἐμποδίσει. Τό δημόσιο ἑλληνικό σχολεῖο ὅμως δέν μπορεῖ νά εἶναι ἕνα ἀφελληνισμένο καί ἀποχριστιανισμένο ἐργοστάσιο παραζαλισμένων ἀνθρωπίνων κοπαδιῶν, ὅσο καί ἄν αὐτό καταδεικνύει ὁ ροῦς τῶν γεγονότων. Ἡ κύρια ἀπαίτηση ὀφείλει νά εἶναι νά ξαναγίνει σχολεῖο ἑλληνικό. Αὐτή τή στιγμή μπορεῖ νά ἀκούγεται ἀνεδαφικό (καί προφανῶς ὀφείλουμε νά μήν αἰθεροβατοῦμε), ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε χρέος νά τό γράφουμε καί νά τό φωνάζουμε συνεχῶς καί πρός κάθε κατεύθυνση...