Χορός και μνημόσυνο

Έτσι, όταν στέλνουμε τα παιδιά μας στην παρέλαση, όταν γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους (σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν είμαστε) δεν το κάνουμε για το φολκλόρ, ούτε το παίζουμε Ελληναράδες.
Το κάνουμε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και με την κρυφή ελπίδα τα παιδιά μας να γίνουν «πολλώ κάρρονες» από εμάς.

Επειδή κάθε γιορτή μας ανεξαιρέτως εμπεριέχει τη χαρμολύπη, έτσι και η 28η Οκτωβρίου εκτός από ημέρα αφιερωμένη στην άρνηση στην υποταγή και την υποδούλωση, είναι και μέρα μνήμης.
Ένα πραγματικό μνημόσυνο σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα αυτόν, αποδεικνύοντας πως για αυτά που αξίζει να ζεις, αξίζει και να πεθαίνεις.

Στην φωτογραφία βλέπουμε να παρελαύνουν την 28η Οκτωβρίου του 1946, μανάδες, χήρες και κόρες πεσόντων στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1922.
Αν κάποιος μισεί τον πόλεμο, είναι σίγουρα αυτές οι γυναίκες που έχασαν τα πάντα. Γιατί παρελαύνουν όμως; Για να μην ξεχάσουμε.

Με σεβασμό,
Αννυ Λιγνού