Να είσαι ο πρώτος μα να 'σαι ταπεινός...(Μνήμη Αγ.Ανδρέα)

Μάρω Σιδέρη

  Στην ερώτηση "πες μου έναν Απόστολο", το όνομά του δε θα έρθει πρώτο στη σκέψη. Πρώτους η μνήμη να ανασύρει τον Παύλο, τον Πέτρο ή τον Ιωάννη, αλλά όχι εκείνον... κι όμως, χωρίς εκείνον ίσως όλοι οι απόστολοι που όλοι εύκολα θυμόμαστε, ίσως να μην τολμούσαν να δουν αυτό που εκείνος πρώτος τους έδειξε. Ο Άγιος Ανδρέας δεν είπε πολλά... είπε μόνο ένα... κι αρκούσε αυτό το ένα να του δώσει τον τίτλο του πρωτόκλητου: "βρήκαμε το Μεσσία!"

  Το να είσαι πρώτος στην πίστη σε κάτι Υπέρλογο δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Πρέπει να δαμάσεις πρώτα τη δική σου λογική που δεν αγαπά τα Υπέρλογα γιατί της ακυρώνουν την εικόνα που η ίδια έχει για τον εαυτό της πως όλα τα γνωρίσει και πως όσα δε γνωρίζει απλώς δεν υπάρχουν... κι έπειτα πρέπει να αντισταθείς στη λογική των ανθρώπων γύρω σου, που για να σε πείσει να την ακολουθήσεις, συχνότερα από συχνά γίνεται επιθετική... 

 Δεν είναι εύκολο να πιστέψεις σε κάτι που μοιάζει παράλογο, μα είναι ασύλληπτα δύσκολο να είσαι ο πρώτος που επενδύει τη ζωή του σε αυτό... κι αυτό είναι το μεγαλείο του Αποστόλου Ανδρέα: πως αν και ο πρώτος, αν και κάλεσε όλους τους υπόλοιπους να ζήσουν ό,τι έζησαν και να γίνουν ό,τι έγιναν, ο ίδιος την πρωτοκαθεδρία δεν την επεδίωξε ούτε την πήρε: άφησε τους άλλους να γίνουν οι πρώτοι στις συνειδήσεις όλων μας... έφτιαξε πρώτους και συνειδητά τους είδε να απολαμβάνουν τις πρωτιές! 

  Αν και πρωτόκλητος δεν είναι πρώτος στη σκέψη μας αλλά παραμένει πρώτος εκεί που μετράνε οι πρωτιές: ο Ουρανός τον τίμησε για την ταπεινή του πρωτιά... είναι ο μόνος μαθητής που μαρτύρησε σαν το Διδάσκαλο που τόσο παθιασμένα αναγνώρισε... κι ακόμα κι εκεί, έγινε πρώτος: ο Απόστολος Ανδρέας δέχτηκε τη μεγάλη τιμή, αλλά την άλλαξε... ο μόνος που τόλμησε να διορθώσει τους διώκτες και να επιλέξει για τον εαυτό του τον τρόπο της εξόδου του... έτσι τους νίκησε ο Ανδρέας τους εχθρούς του: με την ευγένεια της πειθούς του, απέκτησε λόγο στο μαρτύριο του... και τους είδε να τον υπακούν και να ακολουθούν... τους ανάγκασε αθόρυβα να τιμήσουν το Σταυρό του Διδασκάλου του που εκείνοι πολεμούσαν!

 Ταπεινός ναι, ο Ανδρέας ο υπέροχος, αλλά σε όλα κι ως το τέλος πρώτος...
Χρόνια πολλά σε κάθε Ανδρέα που γιορτάζει σήμερα...Χρόνια πολλά και σε κάθε αληθινά πρωτοπόρο: σε κάθε άνθρωπο που ανοίγει δρόμους σε άλλους, αλλά που έχει τη δύναμη να παραμένει ταπεινός...

www.eptalofos.gr