Στό ἐρημοκκλήσι, στοῦ γκρεμοῦ τά χείλη...

Ἄ! μαυροφόρα ἐσὺ ποὺ πᾶς μονάχη σου
Ν᾿ ἀνάψης κάποιο φῶς στὸ εἰκονοστάσι
Γιὰ κεῖνον ποὺ ἀγαπᾶς στὴ θάλασσα,
Ἴσως καὶ μιὰν ἀχτίδα του τὸν φτάση.

Ἄ! μαυροφόρα, ἐσὺ θλιμμένη κ' ἔρημη,
Ἄσε τ᾿ ἀργό σου ἀκολουθώντας βῆμα,
Ναρθῆ κοντά σου κι' ἡ ψυχή μου ἀθώρητη,
Πάρ' την καὶ κείνη ἀπάνω ἀπὸ τὸ κῦμα.

Κι' ἀνάμεσα πελάγου κι' οὐρανοῦ
Στὸ ἐρημοκκλήσι, στοῦ γκρεμοῦ τὰ χείλη,
Γιὰ τὴ Γαλήνη ἀνάψτε οἱ δυὸ μαζὶ
Γιὰ τὴν ᾿Αγάπη ἀκοίμητο καντήλι.

Λάμπρος Πορφύρας, Φως μεσ' στην Τρικυμία (απόσπασμα), Σκιές, 1920

Στη φωτογραφία, ο ποιητής τη δεκαετία του 1920.

πηγή