Η φρίκη του μεγάλου λιμού της Ουκρανίας

Γολoντομόρ: Οταν εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαιναν από τον λιμό του Στάλιν

  Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη φρικτή πράξη που έκαναν λόγω της πείνας οι γείτονές μας, ο θείος Γιάσα και η θεία Γιεκατερίνα. 

Είχε πεθάνει η μοναδική και λατρεμένη τους κόρη, η Γκάλια. Έβαλαν το νεκρό της κορμάκι σε ένα κιβώτιο και το μετέφεραν στην τελευταία του κατοικία, πέφτοντας διαρκώς από την εξάντληση.

 Οι γείτονες πήγαν να βοηθήσουν και τους ζήτησαν να δουν το πρόσωπο της μακαρίτισσας, για να σχωρεθούν. Οι γονείς αντέδρασαν. Οι συγχωριανοί επέμεναν και τελικά είδαν πως το κορμάκι του κοριτσιού ήταν τεμαχισμένο με μαχαίρι.
Το εξαγριωμένο πλήθος επιτέθηκε στο ζευγάρι προκειμένου να τους τιμωρήσουν για την ανθρωποφαγία. Ο θείος με τη θεία τους παρακαλούσαν να μην τους σκοτώσουν, λέγοντας «το φάγαμε ωμό». Και πού να ξέρατε πως την κανάκευαν την κορούλα τους, πως την κακομάθαιναν! Θυμάμαι πως πέντε χρόνια πριν από αυτή την τρομακτική τραγωδία, ο πατέρας είχε πουλήσει την αγελάδα κι είχε αγοράσει για την Γκάλια μισό τσουβάλι γλυκίσματα. Ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα για την κορούλα του. Ωστόσο, δεν άντεξε την ταπείνωση της πείνας, έχασε την ανθρώπινη υπόστασή του.

 Ένα, ακόμη, περιστατικό χαράχθηκε στην παιδική μου μνήμη. Ήμασταν ξαπλωμένοι μαζί με τον πατέρα στο σπίτι, πρησμένοι από την πείνα. Εγώ στο κρεβάτι κι εκείνος στο ξύλινο πάτωμα. Ξαφνικά πέρασε από το μυαλό μου μία σωτήρια σκέψη:

 Μπαμπά, είπε, στο ημερολόγιο έχει μία φωτογραφία του Στάλιν μαζί με παιδιά. Φαίνεται πως αγαπάει τα παιδιά. Έλα, μπαμπά, γράψε ένα γράμμα από μένα, πες του ότι πεινάμε, θα μας βοηθήσει». 

 Αντί για άλλη απάντηση, άκουσα τον τρομαγμένο ψίθυρο του πατέρα μου: 

«Ούτε να το σκεφτείς, μη τολμήσεις! Ένας θείος από το Βαλόκ, έγραψε στον Στάλιν ζητώντας βοήθεια και μετά εξαφανίστηκε όλη του η οικογένεια».

 Και φώναξε ξανά: «Μην τολμήσεις!». 

Μη μπορώντας να καταλάβω γιατί θύμωσε ο πατέρας μου, έβαλα τα κλάματα.

Βλαντίμιρ Γιάκοβλεβιτς Σεργκιένκο, χωριό Κρασανίτσιν, επαρχία Χαρκόβου

πηγή