Μια στάξη μόνο μελανό!

  Όλη την αγιογράφηση του κάθε Ιερού Ναού, όσο σχολαστικά κι αν ψηλαφήσουμε, τα μόνα δύο σημεία που θα βρούμε να γίνεται η χρήση του μαύρου χρώματος είναι εντός του σπηλαίου της Γέννησης του Χριστού μας και κάτω από τα πόδια του αναστημένου Ιησού καθώς εικονίζεται να καταπατεί το μαύρο του θανάτου!

 Τα λοιπά χρώματα είναι πάντοτε φωτεινά, λαμπρά και έντονα όπως φωτεινή λαμπρή ζωή, μας δώρισε με τον ερχομό Του στις ζωές μας ο Κύριος και ζωή αιωνία με του θανάτου την καταπάτηση!

 Το μαύρο χρώμα εντός του σπηλαίου της Γεννήσεως συμβολίζει το σκοτάδι, το χάος στο οποίο βρισκόμασταν πριν γεννηθεί ο Χριστός, δίχως προορισμό, στο σκοτάδι της αμαρτίας μας, όπως επίσης και στην εικόνα της Αναστάσεως το μαύρο χρώμα συμβολίζει το μαύρο του θανάτου, από του οποίου την καταπάτηση, μας δώρισε ο Κύριος την αιώνια ζωή!

 Τίθεται εύλογα το ερώτημα, γιατί η λαμπρότητα του Ιησού δεν έλουσε φως το σπήλαιο αφού εκεί μέσα γεννήθηκε ο Χριστός ή αφού μόλις μερικά εκατοστά κοντά πατάει αναστημένος ο Ιησούς τον τάφο Του, τότε γιατί κι εκεί τα δυο σημεία δεν φωτίζονται και δεν λούζονται στο υπέρλαμπρον φως;

 Για τούτη ακριβώς τη συμβολικότητα, ώστε να έχουμε ανάμνηση πού βρισκόμασταν οι άνθρωποι πριν από τη Γέννηση του Κυρίου μας και από πού μας έσυρε αναστημένους στην αιωνία ζωή με τη δική του ανάσταση!
Γενιόμαστε κάθε Χριστούγεννα από αρχής κι εμείς, ανα στηνόμαστε κάθε Ανάσταση από αρχής και εμείς!

Στης χαράς, στου φωτός τα χρώματα, μας θέλει ευήμερα ο Κύριος να ζούμε, με χαμόγελο, με πλημμύρα χαράς στην καρδιά μας, με ελπίδα, με προσμονή!
Λαμπρή τη γιορτή της Γεννήσεως σε όλες και όλους μας εύχομαι!
Είθε η χαρά πανήγυρη να κάνει στην καρδιά μας πάντοτε!
Χριστούγεννα λαμπρά, μας εύχομαι!

Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη