...παρέχω στο δεξί σου χέρι τη δύναμη, την οποία ακριβώς κατόπιν θα δώσω στα χέρια των φίλων μου και των ιερέων...

(ιγ΄) Ω βαπτιστά και εριστά, μη εις αντιλογίαν, αλλά προς λειτουργίαν συντόμως ευτρεπίζου· ιδού γαρ όψει α τελώ· ώδε ζωγραφώ σοι την τερπνήν και φαεινήν μορφήν της εκκλησίας μου νέμων τη δεξιά σου την δύναμιν, ήνπερ μετά ταύτα χορηγήσω ταις παλάμαις των φίλων μου και των ιερέων· δεικνύω σοι σαφώς το άγιον πνεύμα, την φωνήν δε του πατρός ακουτιώ σε γνήσιον υιόν δηλούσαν με και βοώσαν· ‘ούτος υπάρχει το φως το απρόσιτον.’

(ιγ΄) Ω Βαπτιστή φιλόνικε, όχι γι’ αντιλογία μα προς υπηρεσία σύντομα να ’τοιμάζεσαι. Κοίταξε ’δω και σίγουρα θα καταλάβης όσα κάμνω.

 Εδώ με σένα ζωγραφίζω την γλυκειά και φωτεινή μορφή της Εκκλησίας μου με το να παρέχω στο δεξί σου χέρι τη δύναμι, την οποία ακριβώς κατόπιν θα δώσω στα χέρια των φίλων μου και των ιερέων. Σου δείχνω καθαρά το Άγιο Πνεύμα, και του Πατέρα τη φωνή θα σε κάνω να ακούσης που γνήσιο Γιό του με δηλώνει και λέει∙
‘Αυτός είναι το Φως το Απρόσιτο’.

Από το βιβλίο «Ύμνοι», Ρωμανού Μελωδού, απόδοση στα νέα ελληνικά: Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, τόμος Πρώτος, Β΄ έκδοση, Εκδόσεις Χ. Μπούρας, Αθήνα.

πηγή