Πόση χαιρεκακία εκκολάπτεται μέσα στην κατά το δοκούν του καθενός ‘’δικαιοσύνη’’ του Θεού…

Πόση χαιρεκακία εκκολάπτεται μέσα στην κατά το δοκούν του καθενός ‘’δικαιοσύνη’’ του Θεού…

Ασθενεί ο άλλος(όποιος κι είναι)και ζωγραφίζεται ένα μειδίαμα στο πρόσωπο σου
με τα πιο μελανά, σκοτεινά χρώματα…
Αρχίζουν οι ερμηνείες σαν βουτάς το χαρτί, το μολύβι και την γόμα απ’ τα χέρια του Θεού…
''Ήταν θέλημα Θεού έτσι πως ζούσε'',''είδες ο Θεός του απάντησε καταλλήλως''
και πόσα άλλα πικρόχολα σχόλια περιγράφουν ότι απλά όχι μόνο δεν γνωρίζουμε τα κρίματα του Θεού αλλά δεν γνωρίζουμε ούτε τα χάλια μας...

Κι όλα αυτά φυσικά τα κάνεις από ‘’αγάπη’’ και για χάρη της ''αλήθειας''…
Απλά σου θυμίζω ότι αυτή η ''αγάπη'' και η ''αλήθεια'' σου κρατά καρφιά και σφυρί(σταυρώνει) και δεν είναι Σταυρωμένη γι’ αυτό και δεν Ελευθερώνει κανέναν……

π.Ioannis Papadimitriou