Στήν παραβολή τοῦ « ἀσώτου υἱοῦ » ὑπάρχουν δύο κύρια σημεῖα ἀναφορᾶς : Ἡ ἀσωτία καί ἡ ἐπιστροφή.
Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν πατρική θαλπωρή συνεπάγεται τήν ἀσωτία, τή νέκρωση.
Ἡ ἐπιστροφή στήν πατρική οὐσία σηματοδοτεῖ τή ζωή.
Ἡ ζωή ἔξω ἀπό τή Ζωή, πού εἶναι ὁ Θεός, ἀποτελεῖ νέκρωση.Ὁ Θεός εἶναι ἡ ἐνυπόστατη Ζωή.
«Ἐγώ εἰμι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή.»( Ἰωαν. ιδ. ́,6 ), δηλώνει ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Τό σῶμα χωρίς τή ψυχή εἶναι νεκρό. Ἡ ψυχή χωρίς τό Πανάγιο Πνεύμα εἶναι νεκρή.
Ἡ ἁμαρτία συνεπάγεται τόν θάνατο τῆς ψυχῆς.Ἡ μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεό Πατέρα δίνει τό ἔναυσμα γιά μιά πανευτυχή βιοτή.
Ἡ ἁμαρτία ἀπομάκρυνε τούς Πρωτόπλαστους ἀπό τόν Παράδεισο ἀπό τόν Θεό, ἀφοῦ ἀπέβαλλαν τόν χιτώνα τῆς Θείας Χάριτος καί φόρεσαν τό δερμάτινο χιτώνα τῆς φθαρτότητας καί θνητότητας.
Ἡ ἀπώλεια τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό σηματοδότησε καί τήν ἀπώλεια τῆς δυνατότητας τῆς Θέωσης.
Ἡ ἐνανθρώπηση ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἐπαναδίδει στόν μετανοοῦντα ἄσωτο τή δυνατότητα τῆς μέθεξης τοῦ Θεοῦ.
Πραγματοποιεῖται ἡ ἐπιστροφή στήν οἰκία καί ἡ ἀγαπητική ὑποδοχή τοῦ Πατέρα.
Ἐκεῖ, στήν οἰκία, στήν Ἐκκλησία, δίδεται τό δακτυλίδι, τό ἐχέγγυο τῆς υἱοθεσίας, ἐνδύεται τή στολή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, τρέφεται μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν Θεία Εὐχαριστία καί πανηγυρίζει πανευφρόσυνα.
Ὁ ἄσωτος υἱός δέχεται τήν Ἁγιοτριαδική πρόσκληση ἐπιστροφῆς καί ζωοποιεῖται καί ἀπολαύει τῆς διάπυρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Τοιουτοτρόπως ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπαρτίζεται ἀπό ἁμαρτωλούς,
πού μετανοοῦν καί βιώνουν πλησμονή ζωῆς καί ἀγάπης.
Ἡ ἀσωτία πραγματοποιεῖται μέ τήν ἔξοδο τοῦ νοῦ ἀπό τήν καρδιά καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τήν στροφή σέ ἐπιθυμίες ἐμπαθεῖς.Τότε ὁ νοῦς ἀποχαριτώνεται.
Ἡ ἐπάνοδος τοῦ νοῦ στήν καρδιά καί ἡ ἐπαναπόκτηση τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ ζωοποιεῖ τόν νοῦ καί βιώνει ὁ ἄνθρωπος τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Μιμητές, λοιπόν, τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ἄς γίνουμε, ὄχι μόνο στήν ἀσωτία, τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί στήν ἐπιστροφή, στή μετάνοια.-
Ελ. Α. Κλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου