Ο τεσσαρακοστός...!

Ο τεσσαρακοστός...σ'αυτήν την ιστορία φέρει υπογραμμισμένο δίδαγμα ο, εις διπλούν, τεσσαρακοστός...
Ο πρώτος τεσσαρακοστός, ανήκει κι αυτός στο επίλεκτο τάγμα τού στρατού τού Λικινίου, που μαζί με τους υπολοίπους τριάκονταεννέα μιά κρύα νύκτα τούς πετάνε στα παγωμένα νερά τής λίμνης τής Σεβαστείας, επειδή ως αρνητές τού ψεύδους αρνούνται να θυσιάσουν στους εκπεσόντες αγγέλους, που κρυμμένοι μέσα στα αγάλματα των "θεών", τούς παριστάνουν.
(Παλιός νταλκάς τού εκπεσόντος, να μπει ανάμεσα στον αληθινό Θεό κ το πλάσμα του, παριστάνοντας αυτός τον θεό καί δήθεν κοσμοκράτορα.)
Ο τεσσαρακοστός λοιπόν δειλιάζει.
Δεν τον κρίνουμε, μόνος του κρίθηκε. Βγαίνει. Επιλέγει τον πραγματικά δύσκολο,
τον βασανιστικό τής συνειδήσεως δρόμο.
(Οι τριάκονταεννέα βασανιζόμενοι, έχουν επιλέξει τον στην πραγματικότητα ελαφρύ.)
Την θέση του παίρνει, ως τεσσαρακοστός, ένας βασανιστής.
Βλέποντας την θαυμαστή υπέρβαση που πραγματοποιούν οι τριάκονταεννέα, η συνείδηση του διευρύνεται, το πνεύμα του,-αλλά από καλό!- ψηλώνει,
παραλογίζεται, αλλά μόνον τέτοιου είδους παράλογοι, εισέρχονται στον Οίκο τού Οίνου,και την Αιώνια Βασιλεία,οι άλλοι ακολουθούν την "λογική" καί τα πρωτόκολλα τής τυραννίας.
(Να θυμηθούμε εδώ τον λεβέντη τον Θουκυδίδη, που στο Δ' βιβλίο του (Δ'10) γράφει : Η στοιχειώδης λογική, απαιτεί "απερισκεψία" ευέλπιδος) ( ! )
Το όνομα τού ριψάσπιδος τεσσαρακοστού,δεν το σώζει η ιστορία.
Τον βλέπουμε στην εικόνα να σπεύδει να κρύψει το πρόσωπο του στο σκότος, ζωντανός νεκρός σε ασφαλή τάφο,την ίδια στιγμή που γιά τους τεσσαράκοντα κατεβαίνουν από τον Ουρανό στεφάνια αιωνιότητας, ομορφιάς και δόξας,
ενώ ο πρώην βασανιστής απεκδύεται την πορφύρα, για να ενδυθεί την όντως πορφύρα.
Το όνομα του, Αγλάϊος.
.........
... καί ξαφνικά καταφθάνουν στρατειές αγαπολόγων,
ασυνείδητα και αποβλακωμένα, ερήμην τους μέλη, τής τρομερής αίρεσης τής αγαπολογίας που διαλύει την δομή, την διάκριση, και την αξιοκρατία των πάντων...ανακατεύοντας τα σε μιά τεράστια κίτς σούπα, που δεν τρώγεται... με τίποτα...

Στην λίμνη τής Σεβαστείας θα διοργανωθεί διήμερο φεστιβάλ "αγουάπη μουόνο".
Εκεί που αποτυγχάνουν οι υπηρέτες τού σκότους με το κακό, βάζουν μπρος το "καλό"...την ευαισθητολογία...την συγκινισιολαγνεία...
Μιά απέραντη κλαούνα απλώνεται στη λίμνη.
Είναι οι βασανιστές που κλαίνε, σπαρακτικά, λέγοντας στους τεσσαράκοντα...
... γιατί μάς συγχίζετε,
εσείς οι Χριστιανοί δεν λέτε αγάπη ;
... γιατί μας ταράζετε,
εσείς δεν λέτε ειρήνη ;
...γιατί ξεχωρίζετε τους εαυτούς σας από μας
εσείς δεν λέτε αδελφωσύνη ;
... ελάτε να θυσιάσετε στον πύθωνα
και να πάμε αγαπημένοι, ειρηνικοί, αδελφωμένοι να πιούμε και να φάμε...

 Και τότε πραγματικά, οι τεσσαράκοντα, κατάκαράσυγκινημένοι άρχισαν να βγαίνουν από το υγρό πεδίο δοκιμασίας τού θεϊκού υλικού τους, προσέροντας το σε κάθε υποταγή -όχι πάντως ελευθερωτική, στον Θεό- διότι εν τω μεταξύ είχαν φθάσει παπαγαλάτορες υποκριτές που αλάλαζαν
"...ταπείνωση... ταπείνωση... ενότητα... ενότητα... αφήστε τον καίσαρα να βάλει το δηλητήριο του μέσα σας..."

... Αυτά βέβαια είναι επιστημονική φαντασία για το τι πραγματικά συνέβη τότε στην λίμνη τής Σεβαστείας, αλλά όχι επιστημονική φαντασία για το τι συμβαίνει σήμερα...
Γιατί τι νομίζετε...
θα έρθει σήμερα ο καίσαρας και θα σε πετάξει σε καμμιά ύπαιθρο με λίμνη...;
Πολύ πιό ύπουλα θα έλθει... ήλθε...αφού με ψεύδη σε τρομοκράτησε...
να σε "σώσει"... καί δολοφονήσει...Μετά βέβαια θα σε πετάξει και σε ύπαιθρο.
Μόνο που δε θά'χει λίμνη, αλλά σιδηροτροχειές τραίνου...
Κανείς πλέον δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας του... Πρέπει να πάρει θέση...
Δεν είναι κακό να πει, σαν πρώτος τεσσαρακοστός... έκανα λάθος...την πάτησα...
Η παραδοχή του θα εκλειφθή ως μετάνοια...
Οι Άγιοι Σαράντα εορτάζονται σήμερα... καί γιά πάντα...
Το κείμενο το έγραψα, για να το δούν, και να το ευλογήσουν οι ίδιοι.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος/Facebook