Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

«Γάμος χωρίς σφαχτάρι δεν γίνεται».


Ήταν η απάντηση ενός μέλους Λαοδικείο του ΕΑΜ σε πρόταση άλλου να μην δολοφονηθεί ο ¨κατηγορούμενος"!
Μια πραγματική ιστορία από τον Ασπρόπυργο.
"Ο έφεδρος υπολοχαγός Πυροβολικού Σεραφείμ Καμπόλης, πατέρας 3 νεαρών κοριτσιών, ένας αυτοδημιούργητος νοικοκύρης του Ασπρόπυργου το 1943 ταυτοποιήθκε ως «αντίδραση» από την επιτροπή του ΕΑΜ του χωριού γιατί συμμετείχε με άλλους συγχωριανούς του σε συνάντηση στην οποίαν αποφάσισαν να συγκροτήσουν οργάνωση του ΕΔΕΣ στο χωριό. Ο Καμπόλης κατάλαβε ότι κινδύνευε, εγκατέλειψε την οικογένειά του και κατέφυγε σε φίλους του και συγγενείς στην Αθήνα.
Πίσω στον Ασπρόπυργο όμως «δικάστηκε σε Λαοδικείο» με συμμετοχή 20 παραγόντων του ΕΑΜ: «Η πρόταση του εισηγητή ήταν «θάνατος». Σχεδόν όλοι συμφώνησαν, λίγες αδύναμες φωνές αντιστάθηκαν, ο μόνος που αντέδρασε έντονα ήταν ο αρχίατρος Κων/νος Ευθυμίου του Αθανασίου, που τους είπε: «προς θεού όχι αίμα, θα δημιουργήσουμε μεγάλα μίση». Σ’ αυτή την έκκληση απάντησε ο Σιδέρης Μαυράκης με τη φράση: «Γιατρέ, γάμος χωρίς σφαχτάρι δεν γίνεται».
(Αυτό έγινε τον Νοέμβριο του 1943. Στη συνέχεια έπεισαν ή εκβίασαν δύο φίλους του να πουν στο υποψήφιο θύμα ότι δεν κινδυνεύει και δεν υπάρχει λόγος να είναι μακριά από την οικογένειά του. Ο Καμπόλης τους πιστεύει και επιστρέφει στον Ασπρόπυργο. Ένας εκ των ΕΑΜιτών ζητά να τον συναντήσει και του αποσπά 50 χρυσές λίρες, άγνωστο με ποιά δικαιολογία. Αν τα πήρε «για τον αγώνα» ή με την υπόσχεση να τον προστατεύσει.
Στις 8 Μαρτίου 1944, λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, ο Σεραφείμ Καμπόλης σηκώνεται από το καφενείο του χωριού να επιστρέψει με φως στο σπίτι του. Στο δρόμο του πετάχτηκαν εμπρός του από ένα στενό 3 άτομα, «ο ΜΠ, ο Σιδέρης Φίλης και ο Παναγιώτης Ευσταθίου». Του έριξαν 5 σφαίρες, εκ των οποίων η 1 από τις 2 που τον βρήκαν στο κεφάλι ήταν εξ επαφής)".
Ο Σεραφείμ Καμπόλης ήταν το πρώτο αθώο, πολιτικό θύμα της Κόκκινης Τρομοκρατίας στον Ασπρόπυργο Αττικής.
(Από το συνταρακτικό βιβλίο με τίτλο «ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΖΗΣΑΜΕ» του εγγονού του θύματος Σεραφείμ Τσόκα).

1 σχόλιο:

  1. ο καρκίνος της Ελλάδας υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι αυτά τα κτήνη. ο παππούς μου είχε σώσει το χωριό από εκτέλεση από τους Γερμανούς κι αργότερα όταν ήρθαν αυτά τα καθάρματα τον πήραν μαζί με μερικούς άλλους άνδρες του χωριού και τους κατέσφαξαν με τις φρικιαστικές μεθόδους που ήξεραν. στο τέλος τους πέταξαν μέσα στις καταβόθρες του Φενεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή