Τέτοιας εὐλογίας παιδιὰ ἦταν καί ἐκεῖνα πού ἄφησε πίσω του ὁ μεγαλόψυχος Μάρκος Μπότσαρης...

[ ἐσμέν γὰρ οὖν ὧν ἡγεῖσθέ τε καὶ βασιλεύετε Ἕλληνες τὸ Γένοςὡς ἡ τε φωνὴ καὶ ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ]

  Αἰῶνες βάστηξε ἡ Πατρίδα τὸν τυραννικὸ ζυγό. Ὅμως. Δὲν ταίριαζε στὴν τιμὴ τῶν παλληκαριῶν νὰ βλέπουν λύκους νὰ φωλιάζουν στὶς ἐκκλησιὲς, νὰ μετατρέπουν μοναστήρια σὲ ἀχούρια ἀλόγων. Μήτε ν' ἁρπάζουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸν κόρφο τῆς μάνας τους. Ἀνθρώπους νὰ ἐξαγοράζουν τὸ κεφάλι τους μὲ τὸ χαράτσι.
Δὲν ἄντεχαν ἄλλο οἱ Ἕλληνες νὰ ζοῦν ζωὴ χειρότερη τῶν πλέον ντροπιασμένων σκλάβων.
Τέτοιες ἡμέρες τοῦ 21 ἦταν ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔπαιρναν τ' ἅρματα.
Ὑπῆρξαν βεβαίως κι ἐκεῖνοι πού, ἐνῶ εἶχαν κάθε εὐκολία νὰ πολεμήσουν, εἴτε δείλιασαν, εἴτε πρόδωσαν τ' ἀδέλφια τους.
Ὁ Σηκωμὸς ἔγινε γιὰ τοὺς τόπους τῶν γονέων μας. Γιὰ τὴν Πίστη ἐκείνων, γιὰ τὴν Πίστη τὴν δικὴ μας καὶ γιὰ τὴν Πίστη τῶν παιδιῶν μας.
Μέσα στὸν Ἀγῶνα ἔγιναν φοβερές ἀνδραγαθίες. Μανάδες γέννησαν κι ἀνέστησαν παιδιὰ μέσα στὸ ἀνήλιο τὸ σκοτάδι.
Τέτοιας εὐλογίας παιδιὰ ἦταν καὶ ἐκεῖνα πού ἄφησε πίσω του ὁ μεγαλόψυχος Μάρκος Μπότσαρης.
Ὅταν ἡ Μάρκαινα ἔμαθε τὸν θάνατο τοῦ ἥρωά της, ἔτυχε νὰ χτενίζει τὰ μαλλάκια τοῦ γιοῦ τους. Ἦταν ἀγόρι ἀκόμη, ἕνδεκα ἐτῶν. Κι ἀρχίζει νὰ μοιρολογεῖ τὸν χαμένο της Μάρκο.
Ὁ Δημητράκης δὲν τὴν ἄφησε νὰ κλάψει. Γυρίζει μὲ θάρρος καὶ τῆς λέει.
- Ὁ πατέρας σκοτώθηκε γιὰ τὴν Πατρίδα. Ἡ ψυχὴ του πάει στὸν Παράδεισο. Μὴν κλαῖς Μάνα!Βγάλε τὰ μαῦρα κι ἄφησέ με νὰ πάω στὸν θεῖο μου. Θέλω νὰ πολεμήσω στὸ πλευρὸ του. Δῶσε μου ἕνα ἄλογο. Δῶσε μου κι ἅρματα. Μπορῶ νὰ τὰ κρατάω! Θέλω νὰ πάρω πίσω τὸ αἷμα τοῦ πατέρα!

 Παιδὶ ἀναστημένο ἀπ' τὴν ὀρφάνια, διδάχθηκε πολλὰ ἀπὸ τὸν τέλειο ἔπαινο τοῦ πατρὸς του. Ἀπὸ πέντε γενεὲς κατέβαινε σ' ἐκεῖνον τὸ Καπετανάτο.
Ὅταν στὰ παλληκάρια ἀνταμώνει ἡ παλληκαριὰ μὲ τὰ γράμματα, ἀναγεννᾶται ἡ Ἐλπίδα.
Ὁ Δημήτρης Μπότσαρης διδάχθηκε καὶ τ' ἅρματα καὶ τὴν ἀρετή. Σπούδασε στὴν Εὐρώπη καὶ ἀνδρώθηκε σὲ σπουδαῖο ἀξιωματικό. Ἔγινε σπάνιος ἄνθρωπος. Τὸ 1862, ὡς ὑπουργὸς τῶν ἀξιωματικῶν, ἀπέκτησε τὸ προσωνύμιο "ὑπουργὸς τοῦ αἵματος".
Ὁ γιὸς τοῦ Μάρκου κράτησε τὸν Ὅρκο.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.
Δοκιμὴ τῶν ἀληθινῶν ἀνθρώπων παραμένει ὁ Ἀγῶνας. Εἴμαστε κληρονόμοι ἐκείνων ποὺ ἔτρεμαν οἱ λόγγοι καὶ τὰ βουνὰ στὸ ὄνομά τους. Τέτοιων προγόνων κληρονόμοι εἴμαστε. Πατρίδα μας παραμένει ἡ Ἐλευθερία ὑπὲρ τῆς ὁποίας θυσίασαν τὸ πᾶν. Σειρὰ μας νὰ δώσουμε τὸν Μέγα Ὅρκο.
Λέει ὁ Ποιητής.
Ὄχι ποῦ πᾶμε πιά, ἀλλὰ ἀπὸ ποῦθε κινήσαμε·αὐτὸ σήμερα βαραίνει γιὰ μᾶς.
Ἡ Ἱερότητα τοῦ Σκοποῦ μετουσιώνει τὸ Ὑπὲρ Πατρίδος σὲ πράξη. Πράξη βαθύτατα πολιτική, μὲ ἀκρίβεια ἠθική.
Υἱοὺς παίδευε.
_________________
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
18 Μαρτίου 2023
Εἱκ: Ὁ Δημήτρης Μπότσαρης, υἱός τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, σὲ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν.
Ἐλαιογραφία τοῦ Albert Riegel, 45×37 ἑκ.
Ἀρχεῖο ΙΓΚ_πηγή