Ο κλήρος εσυμβούλευε και ενουθέτει το απηλπισμένον Έθνος την καρτερίαν και την υπομονήν

   Ο Ελληνικός κλήρος ήτο προωρισμένος άνωθεν δια να ευρεθή τόσον φιλόπατρις και να σώση ολόκληρον το Έθνος΄ διότι άμα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εχάθη, ο κλήρος εδέχθη την κηδεμονίαν έθνους απροστατεύτου, και μη έχοντος άλλο στήριγμα και άλλην παρηγορίαν, ειμή μόνον την θρησκείαν.

   Ο κλήρος εσυμβούλευε και ενουθέτει το απηλπισμένον Έθνος την καρτερίαν και την υπομονήν. Ο λαός εις την θρησκείαν του εύρισκε την ανάπαυσίν του, υποφέρων όλα τα δεινά της τυρρανίας μαζί με τον κλήρον του. 

  Κατά δε την Επανάστασιν πρώτος ο κλήρος εφάνη εις τον αγώνα με τον σταυρόν και με την σπάθην εις τας χείρας δια να σώση το πλανημένον ποίμνιον και οδηγήση αυτό εις την ελευθερίαν του φυσικώς, πολιτικώς, και θρησκευτικώς΄ αυτός εφύλαξε τα γράμματα και την γλώσσαν... Τις δε δύναται να κατηγορήση τοιούτον θεόπεμπτον κλήρον;

   Και όμως μετά την αλλαγήν της Τουρκικής δυναστείας, ό,τι θέλει κανείς λέγει και γράφει κατά αδυνάτων ανθρώπων. Οι εχθροί π.χ. του Ελληνικού Έθνους και της θρησκείας του είπαν πολλά εναντίον του, και προσέτι, ότι οι Έλληνες μοναχοί ετάραξαν τον κόσμον, τον οποίον είχαν αρνηθή΄αλλά σφάλλουν μεγάλως εις τούτο, διότι θέλουν τον μοναχόν να μη έχη αίσθημα ανθρώπου και αγάπην εις την πατρίδα του, αν και το ιερόν Ευαγγέλιον ρητώς διδάσκει, ότι ο μοναχός χρεωστεί να θυσιάση την ζωήν του διά την σωτηρίαν ενός και μόνον ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον δια την ύπαρξιν και την σωτηρίαν ολοκλήρου του Έθνους του.

(Χρυσανθοπούλου ή Φωτάκου Φωτίου, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόμος πρώτος, εκδόσεις Χαρ. Μπούρας, Αθήνα 1990, σελ. 25-26.)____πηγή