[...]Και με πήραν και με πήγανε... Και μπαίνω μέσα... Και είδα τη χαρά της ζωής μου... Είδα ένα τρισχαριτωμένο άνθρωπο, καθίμενο σε μία πολυθρόνα, τα πόδια του πρησμένα και έρρεαν, μέσα από τις κάλτσες του, έρεαν υγρά. Η κοιλίτσα του ήτανε φουσκωμένη, επειδή ξέρω εγώ επειδή αυτό ήταν ασκητής. Το πρόσωπό του έλαμπε! Τον κοίταζες από όλες τις μεριές... Το χαμόγελό του, η καλοσύνη του, η αρχοντιά του, ο τρόπος που καθότανε, η λεπτότητά του, όλο αυτό... Μ' έπεισε! Κατάλαβα ότι "Εγώ εσένα θέλω!". Εσύ μπορεί να μη με θέλεις, αλλά εγώ εσένα θέλω! "Ευρήκαμεν το Μεσσία" που λέει... Ευρήκα έναν άνθρωπο του Θεού! [...]
Η υποδοχή του ήτανε ταπεινότατη! Με την προσφώνηση που με έλεγε από τότε, μέχρι που εκοιμήθη, με την ίδια προσφώνηση με έλεγε! Πώς με έλεγε; "Κύριε ιατρέ"!
- Γέροντά μου χρυσέ, άνθρωπέ μου καλέ, εγώ δεν... Μη με λες "Κύριε ιατρέ" δεν...
- Εγώ, λέει, "Κύριε ιατρέ" (θα σε λέω)!
Ευγενέστατος! Η ευγένειά του, η καλοσύνη του, το έλεός του... Τα μάτια του πραγματικά τεράστια [...], γιατί όλο το σώμα από την αρρώστια είχε σουφρώσει και είχε μείνει μόνο... Πόσο ήτανε; 58 χρονών όταν τον γνώρισα εγώ! Αλλά ήτανε σα να ήτανε γέρος πολλών ετών...
Η υποδοχή του ήτανε ταπεινότατη! Με την προσφώνηση που με έλεγε από τότε, μέχρι που εκοιμήθη, με την ίδια προσφώνηση με έλεγε! Πώς με έλεγε; "Κύριε ιατρέ"!
- Γέροντά μου χρυσέ, άνθρωπέ μου καλέ, εγώ δεν... Μη με λες "Κύριε ιατρέ" δεν...
- Εγώ, λέει, "Κύριε ιατρέ" (θα σε λέω)!
Ευγενέστατος! Η ευγένειά του, η καλοσύνη του, το έλεός του... Τα μάτια του πραγματικά τεράστια [...], γιατί όλο το σώμα από την αρρώστια είχε σουφρώσει και είχε μείνει μόνο... Πόσο ήτανε; 58 χρονών όταν τον γνώρισα εγώ! Αλλά ήτανε σα να ήτανε γέρος πολλών ετών...
π. Εὐάγγελος Παπανικολάου
Το βίωμά μου δίπλα στον Όσιο π. Τιμόθεο Τζαννή, τό νέο Ἰώβ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου