Η πρωτόνοια τοῦ νοῦ σου, ὁ ὁποῖος ἀκόμη δεν διέπεται ἀπὸ τὴν βούλησί σου, θὰ πάη στὸ ἀγαπώμενο πρόσωπο.
Ἐὰν αὔριο τὸ πρόσωπο αὐτὸ δὲν σοῦ δώση σημασία, ἐὰν αὔριο ἀντιδράση, ἂν φύγη, ἂν σὲ κατηγορήση, θὰ τὸ μισήσης· θὰ πάψης νὰ τὸ ἔχης μέσα στην καρδιά σου καὶ θὰ ἀναρωτιέσαι:
Πῶς ἔγινε αὐτό;
Πῶς ἄλλαξα ἐγώ;
Τότε, πρῶτον, θὰ ἀνακαλύψης πὼς ἡ ἀγάπη σου δὲν ἦταν γνήσια... Ήταν ἁμαρτωλή; Ὄχι ἀλλὰ δὲν ἦταν κάτι τὸ θεϊκό· ἦταν κάτι τὸ ἀνθρώπινο. "Κάθε τι τὸ ἀνθρώπινο ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος".
Δεύτερον, ἡ ἀγάπη σου αὐτή, ὅπως καὶ τὸ μίσος ἢ ὁ χωρισμὸς ποὺ τώρα μπαίνει, θὰ σοῦ ἀποκαλύψουν τὴν σχετικὴ ἑτεροκρατία ποὺ ὑπάρχει μέσα στὴν ψυχή σου.
Θὰ σοῦ ἀποκαλύψουν τὸν ἕτερο νόμο, ὁ ὁποῖος βασιλεύει μέσα στὴν φύσι μας”.
Τρίτον, θὰ σοῦ ἀποδείξουν πόσο εγωιστές είμαστε, ὥστε, μόλις διαταραχθῆ ἡ σχέσις μας με κάποιο πρόσωπο, τὸ ἀφήνομε καὶ μένομε μὲ τὸν ἑαυτό μας.
Τέλος, θὰ σοῦ ἀποκαλύψουν πόσο απομονωμένος εἶναι ὁ ἑαυτός μας, δηλαδή γιὰ μᾶς Θεὸς εἶναι ὁ ἑαυτός μας καὶ ὄχι ὁ Θεός...
Αντιθέτως, ἐὰν μέσα στην καρδιά σου εἶναι ὁ Θεός, τότε, ἐὰν σε ρωτήσουν ποιὸν ἀγαπᾶς, ἀμέσως θὰ πῆς, ἐγὼ τὸν Θεὸν ἀγαπῶ. Αὐτὸ θὰ ἀνέβη ἀμέσως στον κόλπο τῆς καρδιᾶς σου καὶ στὸ στόμα σου. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη, ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὸν Θεόν, πηγαίνει καὶ πρὸς τὸ συγκεκριμένο πρόσωπο καὶ πρὸς ὅλα, καὶ δὲν πρόκειται να εκλείψη εἰς τὸν αἰῶνα, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀδιάπτωτος....
Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου