Καί ποιά εἶναι αὐτή ἡ ὄγδοη ἡμέρα;
Εἶναι ἡ ἡμέρα πού ἔχει μόνο πρωί καί δέν ἔχει πιά ἑσπέρα. Οὔτε πρόκειται ποτέ νά ἔχει ἑσπέρα. Εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Γι’ αὐτό ὡραία στόν κανόνα τοῦ Πάσχα λέμε ἀνέσπερος ἡμέρα.
Ἡ ὄγδοη ἡμέρα, ἡ ἀνέσπερος, χωρίς ἑσπέρα!
Δέν βραδιάζει πιά!Δέν τελειώνει πιά!
Θά μοῦ πεῖτε, αὐθαιρέτως τό λέμε αὐτό;Ὄχι βεβαίως!
Ἀκόμη καί τό ἴδιο τό γράμμα μᾶς βοηθάει νά τό ἑρμηνεύσουμε σχετικά.
Ἀκούσατέ το.Προσέξτε μία λεπτομέρεια γραμματική.
«Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα μία».
Δέν λέγει ἡμέρα πρώτη.
Ἀλλά λέγει ἡμέρα μία. Δηλαδή παρακάτω θά πεῖ ἡμέρα δευτέρα, ἐνῶ θά
ἔπρεπε νά πεῖ ἡμέρες δύο. Λέει δευτέρα.
Δηλαδή αὐτό πού λέμε δευτέρα, τρίτη, ἡμέρα τρίτη, ἡμέρα τετάρτη, πού ὁ Θεός δημιουργεῖ τίς ἡμέρες τίς δημιουργικές, εἶναι οἱ γνωστοί μας ἀπό τήν Γραμματική τακτικοί ἀριθμοί.
Ἐνῶ ἀντιθέτως, ὅταν λέμε πρώτος, δεύτερος, τρίτος, αὐτό εἶναι οἱ ἀπόλυτοι
ἀριθμοί σύμφωνα απο τήν Γραμματική.
Ἀντί, λοιπόν, νά χρησιμοποιήσει τακτικόν ἀριθμόν καί νά πεῖ ἡμέρα πρώτη, χρησιμοποιεῖ ἀπόλυτον ἀριθμόν καί λέγει ἡμέρα μία. και διά μέν την πρώτη ημέρα λέει ημέρα μία χρησιμοποιεί απόλυτο αριθμό για όλες τις άλλες μέρες χρησιμοποιεί τακτικό αριθμό δηλαδη πρώτη - δευτέρα - τρίτη για την πρώτη λέει μία,όχι πρώτη,μία.
Αὐτό τί σημαίνει;Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι ἀσύντακτο.
Ἔπρεπε νά πεῖ ἡμέρα πρώτη, ὄχι ἡμέρα μία. Ασύντακτο, ναί, απο σκοπού.Ἔχει κάποιο λόγο.Γιά νά προκαλέσει τήν προσοχή τοῦ ἀναγνώστου ἐπάνω σ’ αὐτήν τήν πρώτη ἡμέρα, ὅτι αὐτή ἡ πρώτη ἡμέρα ἔχει κάτι τό ἰδιαίτερο. Ἔχει κάτι τό ξεχωριστό. Καί ποιό εἶναι αὐτό τό ξεχωριστό;
Ἄς πᾶμε στήν Καινή Διαθήκη νά δοῦμε.
Στήν Καινή Διαθήκη λέγει : «τῇ δέ μιᾷ τῶν σαββάτων»(Κατά Λουκᾶν, Κέφ. 24ο, 1)
Σάββατα θά πεῖ ἑβδομάς.
Ὅταν λέγει: «τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων» θά πεῖ τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Ἐάν τό Σάββατο ἦταν ἡ ἕβδομη, ποιά εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος; Εἶναι αὐτή πού λέμε ἐμεῖς ἡμέρα Κυριακή.
Εἶναι ἡ πρώτη.
Ποιά εἶναι ἡ δεύτερη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος; Εἶναι ἡ Δευτέρα.
Ὁμαλά, λοιπόν, πηγαίνει παρακάτω.
Ἀλλά δέν λέγει «τήν πρώτην τῆς ἑβδομάδος», ἀλλά λέγει «τήν μιᾷ τῆς ἑβδομάδος»
λέγει «τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων τῶν θυρῶν κεκλεισμένων κτλ.»(Κατά Ιωάννην, Κεφ. 20ο, 19)ἔγινε ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Γιατί βάζει καί ἐδῶ τόν ἀπόλυτο ἀριθμό καί δέν βάζει τόν τακτικόν ἀριθμό; Γιά νά προκαλέσει τήν προσοχή τοῦ ἀναγνώστου.
Ὅτι αὐτή ἡ πρώτη ἡμέρα δέν εἶναι τώρα ὅπως ἡ πρώτη, ὅταν πρωτόγινε ἡ δημιουργία.
Ἔχει κάτι ἄλλο!Κάτι ξεχωριστό!Κάτι τό ἰδιαίτερο!
Τί;Τήν μέν πρώτη ἡμέρα ἔγινε τό φῶς,τήν πρώτη ἡμέρα τώρα ἐδῶ πού ἀρχίζει ἡ ἑβδομάδα γίνεται ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ!
Ἀλλά τήν ἡμέρα πού ἔγινε τό φῶς ἔχουμε κάτι τό ξεχωριστό.
Ποιό ;Τήν δημιουργία τοῦ κόσμου!
Ὅταν ἀνασταίνεται ὁ Χριστός ἔχουμε κάτι τό ξεχωριστό.
Ποιό; Τήν σφραγῖδα, τήν προϋπόθεση,τήν κατάθεση τοῦ τεκμηρίου. τής ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου.
Νά γίνει δηλαδή ὁ κόσμος καινούργιος. «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα» θά πεῖ ὁ Χριστός, ὅταν θά ξανάρθει ὡς ἀναστημένος.
Συνεπῶς ἡ μία τῶν σαββάτων εἶναι ἡ 8η ἡμέρα, διότι ἡ 7η εἶναι τό Σάββατο.
Τώρα ὅμως ἀριθμώντας πιό κάτω λέμε ἡ μία τῶν σαββάτων καί εἶναι ἡ 8η ἡμέρα.
Αὐτή ἡ 8η ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ὅπως λέγει ὁ Κανών ὁ Πασχαλινός.
Ἡ ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων!Εἶναι ἡ ἡμέρα, πού θά γίνει ἡ Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία καί θά εἰσέλθουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅλοι οἱ ἅγιοι.
Γι’ αὐτό ἀκριβῶς λέγεται καί καινούργια ἡμέρα,ἡ 8η ἡμέρα,ἡ ἡμέρα Βασιλείας τοῦ Θεοῦ,ἡ μία τῶν σαββάτων.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πολύ συχνά θεωροῦν τήν ἕβδομη ἡμέρα- στην έκφραση τους πολύ συχνά χρησιμοποιούν -ὡς σαββατισμόν.
Ἀλλά λέγει ἡμέρα μία. Δηλαδή παρακάτω θά πεῖ ἡμέρα δευτέρα, ἐνῶ θά
ἔπρεπε νά πεῖ ἡμέρες δύο. Λέει δευτέρα.
Δηλαδή αὐτό πού λέμε δευτέρα, τρίτη, ἡμέρα τρίτη, ἡμέρα τετάρτη, πού ὁ Θεός δημιουργεῖ τίς ἡμέρες τίς δημιουργικές, εἶναι οἱ γνωστοί μας ἀπό τήν Γραμματική τακτικοί ἀριθμοί.
Ἐνῶ ἀντιθέτως, ὅταν λέμε πρώτος, δεύτερος, τρίτος, αὐτό εἶναι οἱ ἀπόλυτοι
ἀριθμοί σύμφωνα απο τήν Γραμματική.
Ἀντί, λοιπόν, νά χρησιμοποιήσει τακτικόν ἀριθμόν καί νά πεῖ ἡμέρα πρώτη, χρησιμοποιεῖ ἀπόλυτον ἀριθμόν καί λέγει ἡμέρα μία. και διά μέν την πρώτη ημέρα λέει ημέρα μία χρησιμοποιεί απόλυτο αριθμό για όλες τις άλλες μέρες χρησιμοποιεί τακτικό αριθμό δηλαδη πρώτη - δευτέρα - τρίτη για την πρώτη λέει μία,όχι πρώτη,μία.
Αὐτό τί σημαίνει;Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι ἀσύντακτο.
Ἔπρεπε νά πεῖ ἡμέρα πρώτη, ὄχι ἡμέρα μία. Ασύντακτο, ναί, απο σκοπού.Ἔχει κάποιο λόγο.Γιά νά προκαλέσει τήν προσοχή τοῦ ἀναγνώστου ἐπάνω σ’ αὐτήν τήν πρώτη ἡμέρα, ὅτι αὐτή ἡ πρώτη ἡμέρα ἔχει κάτι τό ἰδιαίτερο. Ἔχει κάτι τό ξεχωριστό. Καί ποιό εἶναι αὐτό τό ξεχωριστό;
Ἄς πᾶμε στήν Καινή Διαθήκη νά δοῦμε.
Στήν Καινή Διαθήκη λέγει : «τῇ δέ μιᾷ τῶν σαββάτων»(Κατά Λουκᾶν, Κέφ. 24ο, 1)
Σάββατα θά πεῖ ἑβδομάς.
Ὅταν λέγει: «τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων» θά πεῖ τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Ἐάν τό Σάββατο ἦταν ἡ ἕβδομη, ποιά εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος; Εἶναι αὐτή πού λέμε ἐμεῖς ἡμέρα Κυριακή.
Εἶναι ἡ πρώτη.
Ποιά εἶναι ἡ δεύτερη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος; Εἶναι ἡ Δευτέρα.
Ὁμαλά, λοιπόν, πηγαίνει παρακάτω.
Ἀλλά δέν λέγει «τήν πρώτην τῆς ἑβδομάδος», ἀλλά λέγει «τήν μιᾷ τῆς ἑβδομάδος»
λέγει «τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων τῶν θυρῶν κεκλεισμένων κτλ.»(Κατά Ιωάννην, Κεφ. 20ο, 19)ἔγινε ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Γιατί βάζει καί ἐδῶ τόν ἀπόλυτο ἀριθμό καί δέν βάζει τόν τακτικόν ἀριθμό; Γιά νά προκαλέσει τήν προσοχή τοῦ ἀναγνώστου.
Ὅτι αὐτή ἡ πρώτη ἡμέρα δέν εἶναι τώρα ὅπως ἡ πρώτη, ὅταν πρωτόγινε ἡ δημιουργία.
Ἔχει κάτι ἄλλο!Κάτι ξεχωριστό!Κάτι τό ἰδιαίτερο!
Τί;Τήν μέν πρώτη ἡμέρα ἔγινε τό φῶς,τήν πρώτη ἡμέρα τώρα ἐδῶ πού ἀρχίζει ἡ ἑβδομάδα γίνεται ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ!
Ἀλλά τήν ἡμέρα πού ἔγινε τό φῶς ἔχουμε κάτι τό ξεχωριστό.
Ποιό ;Τήν δημιουργία τοῦ κόσμου!
Ὅταν ἀνασταίνεται ὁ Χριστός ἔχουμε κάτι τό ξεχωριστό.
Ποιό; Τήν σφραγῖδα, τήν προϋπόθεση,τήν κατάθεση τοῦ τεκμηρίου. τής ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου.
Νά γίνει δηλαδή ὁ κόσμος καινούργιος. «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα» θά πεῖ ὁ Χριστός, ὅταν θά ξανάρθει ὡς ἀναστημένος.
Συνεπῶς ἡ μία τῶν σαββάτων εἶναι ἡ 8η ἡμέρα, διότι ἡ 7η εἶναι τό Σάββατο.
Τώρα ὅμως ἀριθμώντας πιό κάτω λέμε ἡ μία τῶν σαββάτων καί εἶναι ἡ 8η ἡμέρα.
Αὐτή ἡ 8η ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ὅπως λέγει ὁ Κανών ὁ Πασχαλινός.
Ἡ ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων!Εἶναι ἡ ἡμέρα, πού θά γίνει ἡ Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία καί θά εἰσέλθουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅλοι οἱ ἅγιοι.
Γι’ αὐτό ἀκριβῶς λέγεται καί καινούργια ἡμέρα,ἡ 8η ἡμέρα,ἡ ἡμέρα Βασιλείας τοῦ Θεοῦ,ἡ μία τῶν σαββάτων.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πολύ συχνά θεωροῦν τήν ἕβδομη ἡμέρα- στην έκφραση τους πολύ συχνά χρησιμοποιούν -ὡς σαββατισμόν.
Καί λέγουν.
Ἀφοῦ εἴμεθα σήμερα στήν ἕβδομη ἡμέρα, σ’ αὐτή ζοῦμε, ἀλλά ἡ 7η ἡμέρα εἶναι τό Σάββατο, πού ὁ Θεός πλέον δέν δημιουργεῖ τίποτα καινούργιο, ἀλλά ἁπλῶς συντηρεῖ.
Ὅταν πεθάνουμε, τότε σαββατίζομεν.
Ὁ Χριστός ἐσαββάτισε τό Μέγα Σάββατον.Τήν Παρασκευή ἀπέθανε.Τό Σάββατο ἐσαββάτισε.Καί τήν Κυριακή ἀνεστήθη.
Τί θά πεῖ σαββατίζω; Ἀναπαύομαι.
Δηλαδή θά πεθάνουμε καί θά πᾶμε, εὔχομαι στόν Παράδεισο,ὄχι στόν Ἅδη, εὔχομαι στόν Παράδεισο, καί ἐκεῖστόν Παράδεισο οἱ ψυχές,- ὡς ψυχές -οὐδένα ἔργο πράττουν, τίποτε.
Τί κάνουν;Σαββατίζουν.Δηλαδή ἀναπαύονται. Καί τί περιμένουν;
Ἐκεῖ περιμένουν τήν 8η ἡμέρα.
Δηλαδή τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν.
Ὅταν θά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί, δηλαδή θά σαλπίσει ὁ ἄγγελος, τότε θά
ἀποδοθεῖ τό παλαιό σῶμα, ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐφθάρη - ἔλιωσε εἰς τόν τάφον,ἔγινε χῶμα, τό παλαιόν σῶμα.
Αὐτό τό παλαιόν σῶμα, θά τό ἀναστήσει ὁ Χριστός, αὐτή τήν ἐσχάτη ἡμέρα.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐσχάτη ἡμέρα τῆς 7ης τοῦ σαββατισμοῦ.
Καί θά τό ἀναστήσει ὁ Χριστός μέ τήν δύναμή του, καί τότε
ἡ κάθε ψυχή, εἴτε εὐσεβής, εἴτε ἀσεβής θά ἑνωθεῖ μέ τό παλαιό σῶμα.
Καί ἄν μέν ἡ ψυχή αὐτή μέ τό σῶμα ἐκεῖνο ἐργάστηκε εὐσεβῆ πράγματα,
ἐδούλεψε τήν ἐγκράτεια,- δούλεψε -διότι τώρα ἔχομε τήν ἐπί μέρους ἑβδομάδα πού εἶναι ἡ ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀφοῦ εἴμεθα σήμερα στήν ἕβδομη ἡμέρα, σ’ αὐτή ζοῦμε, ἀλλά ἡ 7η ἡμέρα εἶναι τό Σάββατο, πού ὁ Θεός πλέον δέν δημιουργεῖ τίποτα καινούργιο, ἀλλά ἁπλῶς συντηρεῖ.
Ὅταν πεθάνουμε, τότε σαββατίζομεν.
Ὁ Χριστός ἐσαββάτισε τό Μέγα Σάββατον.Τήν Παρασκευή ἀπέθανε.Τό Σάββατο ἐσαββάτισε.Καί τήν Κυριακή ἀνεστήθη.
Τί θά πεῖ σαββατίζω; Ἀναπαύομαι.
Δηλαδή θά πεθάνουμε καί θά πᾶμε, εὔχομαι στόν Παράδεισο,ὄχι στόν Ἅδη, εὔχομαι στόν Παράδεισο, καί ἐκεῖστόν Παράδεισο οἱ ψυχές,- ὡς ψυχές -οὐδένα ἔργο πράττουν, τίποτε.
Τί κάνουν;Σαββατίζουν.Δηλαδή ἀναπαύονται. Καί τί περιμένουν;
Ἐκεῖ περιμένουν τήν 8η ἡμέρα.
Δηλαδή τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν.
Ὅταν θά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί, δηλαδή θά σαλπίσει ὁ ἄγγελος, τότε θά
ἀποδοθεῖ τό παλαιό σῶμα, ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐφθάρη - ἔλιωσε εἰς τόν τάφον,ἔγινε χῶμα, τό παλαιόν σῶμα.
Αὐτό τό παλαιόν σῶμα, θά τό ἀναστήσει ὁ Χριστός, αὐτή τήν ἐσχάτη ἡμέρα.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐσχάτη ἡμέρα τῆς 7ης τοῦ σαββατισμοῦ.
Καί θά τό ἀναστήσει ὁ Χριστός μέ τήν δύναμή του, καί τότε
ἡ κάθε ψυχή, εἴτε εὐσεβής, εἴτε ἀσεβής θά ἑνωθεῖ μέ τό παλαιό σῶμα.
Καί ἄν μέν ἡ ψυχή αὐτή μέ τό σῶμα ἐκεῖνο ἐργάστηκε εὐσεβῆ πράγματα,
ἐδούλεψε τήν ἐγκράτεια,- δούλεψε -διότι τώρα ἔχομε τήν ἐπί μέρους ἑβδομάδα πού εἶναι ἡ ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου.
Λέγει ὁ Κύριος:
«Ἕως τό φῶς ἔχετε, ἐργάζεσθε».
Ὅταν θά γίνει νύχτα δέν μπορεῖτε νά δουλέψετε.
Καί ποιά εἶναι ἡ νύχτα; Εἶναι ὁ σαββατισμός. Εἶναι ὁ θάνατος.Καί ποιό εἶναι τό φῶς; Εἶναι ἡ ἡμέρα πού βλέπουμε νά δουλέψουμε.
Ποιά ἡμέρα;Ἡ ζωή μας!
Ἕως τό φῶς ἔχετε, ἐργάζεσθε.Δουλέψετε.Δηλαδή ὅσο ζεῖτε δουλέψετε.Τί θά δουλέψετε;Τήν ἀρετή!
Αὐτή πρέπει νά ἐργασθοῦμε καί νά δουλέψουμε.Τήν ἀρετή!
Καί ὅταν δουλέψουμε τήν ἀρετή τότε θά ἔχουμε δουλέψει τήν ἐγκράτεια,τήν ἁγνότητα,τήν νηστεία.
Πῆρα αὐτές τίς ἀρετές πού ἀναφέρονται στό σῶμα.
Τήν ἁγνότητα,τήν ἐγκράτεια εἰδική καί γενική, τήν νηστεία.
Καί κάθε κακοπάθεια τοῦ σώματος γιά τό ἔργο τοῦ Θεοῦ,γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Τότε,ὅταν θ’ ἀναστηθοῦμε, αὐτό τό σῶμα το καινούργιο που θα πάρουμε.
Δέν θά εἶναι καινούργιο, θα είναι το παλιό αλλά θα είναι καινούργιο,
δηλαδή ἀνανεωμένο.
Αὐτό θά πεῖ ἀναστημένο.
Καί αὐτό τό σῶμα θά εἶναι ἄφθαρτο καί ἀθάνατο.
Θά ἐπανενωθεῖ ἡ ψυχή μέ τό καινούργιο αὐτό σῶμα.
Καί ἄν τό σῶμα αὐτό ἔφυγε μέ αὐτή τήν ἀρετή, τότε μέ παρρησία θά σταθεῖ ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ Χριστοῦ.
Ἄν ἔφυγε ὅμως μ’ ἕνα σῶμα τό ὁποῖον ἐλερώθηκε μέ τήν ἀνηθικότητα..μέ τίς μέθες..
μέ τίς ποικίλες βρωμιές τῆς ἀκρατείας καί τῆς κραιπάλης..ὅταν..τί νά πῶ!πώς νά τό πῶ..!
Ὅταν κάποιος πίνει ναρκωτικά, μεθάει,προσβάλλει καί τήν ψυχή βεβαίως, προσβάλλει καί τό σῶμα,μ’ αὐτό τό σῶμα..πῶς θά προβληθεῖ
ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ;
Πῶς θά προβληθεῖ;
Τέτοιες ὑπάρξεις εἶναι ἀκατάλληλες γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Καί τότε θ’ ἀκούσουν τό νά πορευθοῦν εἰς τό αἰώνιο πῦρ,εἰς τήν αἰώνια κόλαση.
Ἡ ὁποία κόλαση εἶναι πῦρ ἄφθαρτο,καί τά σώματα καίονται χωρίς νά φθείρονται.
Δηλαδή,φθορά ἄφθαρτος.Καί θάνατος ἀθάνατος!
Εἶναι φοβερό!
Αὐτή εἶναι ἡ ὄγδοη ἡμέρα καί αὐτή εἶναι καί ἡ 7η ἡμέρα, στήν ὁποία ὅπως σᾶς ἐξήγησα πρέπει νά σαββατίσουμε.
Δηλαδή θά σαββατίσουμε οὕτως ἤ ἄλλως.
Πρέπει νά δουλέψουμε καί θά σαββατίσουμε εἰς τόν τάφο.
Καί θά περιμένουμε- εἰς τόν Παράδεισον εύχομαι - τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Ὅλα αὐτά εἶναι μεγαλειώδη.
Ἀλήθεια ἐξηγήστε μου καί πέστε μου,συνδέεται ἡ Καινή Διαθήκη μέ τήν Παλαιά Διαθήκη;
Ἤ μήπως εἶναι ξεκάρφωτα τά δυό αὐτά βιβλία;Ἄμεσα συνδέονται!
Βλέπετε μάλιστα ἀπό τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέχρι τά τελευταῖα κεφάλαια τῆς Ἀποκαλύψεως τῆς Καινῆς Διαθήκης, που ἀναφέρονται εἰς τά ἔσχατα τῆς δημιουργίας καί τήν κρίση πού θά κάνει ὁ Θεός και θά ξανάρθει ὁ Χριστός
βλέπετε πῶς συνδέονται;
Καινή καί Παλαιά Διαθήκη εἶναι ἕνα βιβλίο, τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ!
Πού ἔρχεται νά μᾶς πεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια,ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμον,ὁ Θεός θά τόν ἀναδημιουργήσει τόν κόσμον,καί τότε μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο δέν θά ζεῖ παρά ἡ δικαιοσύνη, δηλαδή ἡ ἀρετή καί ἡ ἁγιότης.
Τό κακό πιά θά ἔχει ὁριστικά παρέλθει καί καταδικασθεῖ.
Ἔτσι, λοιπόν, ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν ἕβδομη ἡμέρα πρίν ἀκόμη γίνει ἑσπέρα καί πρίν ἀκόμη εἰς τόν θάνατο καί εἰς τόν τάφο σαββατίσουμε..
«Ἕως τό φῶς ἔχετε, ἐργάζεσθε».
Ὅταν θά γίνει νύχτα δέν μπορεῖτε νά δουλέψετε.
Καί ποιά εἶναι ἡ νύχτα; Εἶναι ὁ σαββατισμός. Εἶναι ὁ θάνατος.Καί ποιό εἶναι τό φῶς; Εἶναι ἡ ἡμέρα πού βλέπουμε νά δουλέψουμε.
Ποιά ἡμέρα;Ἡ ζωή μας!
Ἕως τό φῶς ἔχετε, ἐργάζεσθε.Δουλέψετε.Δηλαδή ὅσο ζεῖτε δουλέψετε.Τί θά δουλέψετε;Τήν ἀρετή!
Αὐτή πρέπει νά ἐργασθοῦμε καί νά δουλέψουμε.Τήν ἀρετή!
Καί ὅταν δουλέψουμε τήν ἀρετή τότε θά ἔχουμε δουλέψει τήν ἐγκράτεια,τήν ἁγνότητα,τήν νηστεία.
Πῆρα αὐτές τίς ἀρετές πού ἀναφέρονται στό σῶμα.
Τήν ἁγνότητα,τήν ἐγκράτεια εἰδική καί γενική, τήν νηστεία.
Καί κάθε κακοπάθεια τοῦ σώματος γιά τό ἔργο τοῦ Θεοῦ,γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Τότε,ὅταν θ’ ἀναστηθοῦμε, αὐτό τό σῶμα το καινούργιο που θα πάρουμε.
Δέν θά εἶναι καινούργιο, θα είναι το παλιό αλλά θα είναι καινούργιο,
δηλαδή ἀνανεωμένο.
Αὐτό θά πεῖ ἀναστημένο.
Καί αὐτό τό σῶμα θά εἶναι ἄφθαρτο καί ἀθάνατο.
Θά ἐπανενωθεῖ ἡ ψυχή μέ τό καινούργιο αὐτό σῶμα.
Καί ἄν τό σῶμα αὐτό ἔφυγε μέ αὐτή τήν ἀρετή, τότε μέ παρρησία θά σταθεῖ ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ Χριστοῦ.
Ἄν ἔφυγε ὅμως μ’ ἕνα σῶμα τό ὁποῖον ἐλερώθηκε μέ τήν ἀνηθικότητα..μέ τίς μέθες..
μέ τίς ποικίλες βρωμιές τῆς ἀκρατείας καί τῆς κραιπάλης..ὅταν..τί νά πῶ!πώς νά τό πῶ..!
Ὅταν κάποιος πίνει ναρκωτικά, μεθάει,προσβάλλει καί τήν ψυχή βεβαίως, προσβάλλει καί τό σῶμα,μ’ αὐτό τό σῶμα..πῶς θά προβληθεῖ
ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ;
Πῶς θά προβληθεῖ;
Τέτοιες ὑπάρξεις εἶναι ἀκατάλληλες γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Καί τότε θ’ ἀκούσουν τό νά πορευθοῦν εἰς τό αἰώνιο πῦρ,εἰς τήν αἰώνια κόλαση.
Ἡ ὁποία κόλαση εἶναι πῦρ ἄφθαρτο,καί τά σώματα καίονται χωρίς νά φθείρονται.
Δηλαδή,φθορά ἄφθαρτος.Καί θάνατος ἀθάνατος!
Εἶναι φοβερό!
Αὐτή εἶναι ἡ ὄγδοη ἡμέρα καί αὐτή εἶναι καί ἡ 7η ἡμέρα, στήν ὁποία ὅπως σᾶς ἐξήγησα πρέπει νά σαββατίσουμε.
Δηλαδή θά σαββατίσουμε οὕτως ἤ ἄλλως.
Πρέπει νά δουλέψουμε καί θά σαββατίσουμε εἰς τόν τάφο.
Καί θά περιμένουμε- εἰς τόν Παράδεισον εύχομαι - τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Ὅλα αὐτά εἶναι μεγαλειώδη.
Ἀλήθεια ἐξηγήστε μου καί πέστε μου,συνδέεται ἡ Καινή Διαθήκη μέ τήν Παλαιά Διαθήκη;
Ἤ μήπως εἶναι ξεκάρφωτα τά δυό αὐτά βιβλία;Ἄμεσα συνδέονται!
Βλέπετε μάλιστα ἀπό τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέχρι τά τελευταῖα κεφάλαια τῆς Ἀποκαλύψεως τῆς Καινῆς Διαθήκης, που ἀναφέρονται εἰς τά ἔσχατα τῆς δημιουργίας καί τήν κρίση πού θά κάνει ὁ Θεός και θά ξανάρθει ὁ Χριστός
βλέπετε πῶς συνδέονται;
Καινή καί Παλαιά Διαθήκη εἶναι ἕνα βιβλίο, τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ!
Πού ἔρχεται νά μᾶς πεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια,ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμον,ὁ Θεός θά τόν ἀναδημιουργήσει τόν κόσμον,καί τότε μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο δέν θά ζεῖ παρά ἡ δικαιοσύνη, δηλαδή ἡ ἀρετή καί ἡ ἁγιότης.
Τό κακό πιά θά ἔχει ὁριστικά παρέλθει καί καταδικασθεῖ.
Ἔτσι, λοιπόν, ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν ἕβδομη ἡμέρα πρίν ἀκόμη γίνει ἑσπέρα καί πρίν ἀκόμη εἰς τόν θάνατο καί εἰς τόν τάφο σαββατίσουμε..
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
21-11-1982
Απόσπασμα από την 5η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ↓.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου