Η εβδομάδα των Νηστειών που διανύουμε, η τελευταία πρίν από την Μεγάλη Εβδομάδα, κουβαλά μία «σφραγίδα» που δεν την αντιπροσωπεύει.

Η εβδομάδα των Νηστειών που διανύουμε, η τελευταία πρίν από την Μεγάλη Εβδομάδα, κουβαλά μία «σφραγίδα» που δεν την αντιπροσωπεύει.

Ονομάστηκε από τον λαό μας «βουβή» ή «κουφή», με την αιτιολογία πως κατά τη διάρκειά της, δεν τελούνται ακολουθίες και δεν χτυπά η καμπάνα της εκκλησιάς για να καλέσει τον κόσμο σ' αυτές.

Όμως αυτό δεν ισχύει. Όλες οι ακολουθίες που τελούνται καθ' όλη την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τελούνται και κατά την εβδομάδα αυτή, με εξαίρεση μόνο την ακολουθία των Χαιρετισμών στην Παναγία μας.

Έν' άλλο πράγμα που δεν είναι ευρέως διαδεδομένο για την εν λόγω εβδομάδα, είναι πως από την περασμένη Κυριακή το βράδυ, μέχρι και το Σάββατο του Λαζάρου, η Εκκλησία μας, μέσα από τα λειτουργικά της κείμενα, μας καλεί να ενσκήψουμε στα όσα συνέβησαν στην Βηθανία με τον Λάζαρο, στην αρρώστεια, στον θάνατό του και τέλος στην ανάστασή του από Τον Χριστό, για να λειτουργήσουν αυτά ως προανάκρουσμα όσων ακολουθούν με την λαμπροφόρο Ανάσταση Του Κυρίου μας.

Έτσι, την Κυριακή στον Εσπερινό, ακούσαμε το εξής: «Την έκτην των σεπτών Νηστειών Εβδομάδα, προθύμως απαρχόμενοι, Κυρίω προεόρτιον ύμνοντων Βαΐων άσωμεν πιστοί, ερχομένω εν δόξη δυνάμει Θεότητος, επί την Ιερουσαλήμ, νεκρώσαι τον θάνατον».

  Από χθες, Δευτέρα και μέχρι το Σάββατο, σταδιακά άρχισαν να εισέρχονται και τροπάρια τα οποία αναφέρονται στην Ανάσταση του Λαζάρου. Έτσι, τα: «Σήμερον Χριστώ δηλούται, πέραν Ιορδάνου διατρίβοντι, η νόσος του Λαζάρου», «Χθες και σήμερον, η νόσος η του Λαζάρου», «Σήμερον Λάζαρος, θανών ενθάπτεται», «Δισημερεύει σήμερον, θανών ο Λάζαρος», ακολουθούν τα:

 «Η Βηθανία αγάλλεται, ως δεχομένη σε Σωτήρ, Ιεροσόλυμα χαίρει δε, ως προσδοκώντά σε λαβείν, θάνατος τέθνηκε, προαισθόμενος τον Λάζαρον, φοιτάν εκ των νεκρών, και ημείς τοις Βαίοις, προϋπαντήν τελούντες εν χαρά», 

«Επιστάς τω μνήματι Λαζάρου ο Σωτήρ ημών, και φωνήσας τον νεκρόν, ως εξ ύπνου εξανέστησας» και «Χαίροις πόλις Βηθανία πατρίς η του Λαζάρου, χαίρετε Μάρθα και Μαρία αι τούτου αδελφαί, αύριον Χριστός παραγίνεται ζωώσαι ρήματι τον τεθνεώτα αδελφόν».

Τούτη την εβδομάδα λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε πως ο Χριστός, πρίν ακόμη σταυρωθεί, προειδοποιεί τον θάνατο για την συντριπτική του ήττα που επέρχεται. Μ' ένα μονάχα κάλεσμα, έφερε στη ζωή ένα νεκρό τεσσάρων ημερών, του οποίου είχε κι όλας αρχίσει να κυριεύει το σώμα η οσμή του θανάτου.

Ας αδράξουμε λοιπόν την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στο σπουδαίο μάθημα που έχουν να μας διδάξουν αυτές οι έξι ημέρες κι ας μην μείνουμε μόνον σε μία ρηχή αναμονή για την Μεγάλη Εβδομάδα. Διότι αυτές τις έξι ημέρες, μέσα απ' όσα προαναφέραμε, γινόμαστε μάρτυρες της έναρξης της φοβερής μάχης ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Και γι' αυτό με θάρρος αναφωνούμε: «Διά Λάζαρον σε Χριστός ήδη σκυλεύει θάνατε και που σου Άδη το νίκος...

Αnestis Vlachos/facebook