Με την καρδιά σφιγμένη ανέγνωσα την στιγμή που ο Άγιος μεταφέρθηκε από την Χίο στους Αγίους Αναργύρους, στο Λοιμωδών Αθηνών και, έχοντας γνώση της νόσου του λόγω των σπουδών μου, θαύμαζα συνεχώς το κουράγιο του μέσα από την Πίστη.
Την χρονική περίοδο που διάβαζα το έργο του, υπέφερα από αλλεργικούς ρινικούς πολύποδες, οι όποιοι έπρεπε προ καιρού να αφαιρεθούν, με αποτέλεσμα να αναπνέω μόνο από το στόμα και καθόλου από την μύτη έχοντας έτσι χάσει και την όσφρηση μου.
Έχοντας λοιπόν συνηθίσει στην αοσμία και ενώ είχα παραδεχτή την απώλεια οσφρήσεως, ξάφνου, καθώς διάβαζα στο βιβλίο την στιγμή της μεταφοράς του στο Λοιμωδών, άρχισα να μυρίζω ένα άρωμα σαν από βασιλικό, τριαντάφυλλο ή γιασεμί, άρωμα απροσδιόριστο αλλά έντονα εντυπωσιακό.
Άφησα το βιβλίο και βγήκα στο μπαλκόνι να δω ποιο είναι το ευωδιαστό λουλούδι. Δεν είδα τίποτα. Κατέβηκα μετά προς την κουζίνα και άρχισα να οσμίζομαι διάφορα πράγματα όπως φρούτα, μήπως και μύριζαν αυτά.
Όμως τίποτα από αυτά δεν μύριζε σαν αυτό το άρωμα. Και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τι μου συνέβαινε: ότι άρχισα και πάλι να οσφραίνωμαι. Μάλιστα, για να σιγουρευτώ ότι επανέκτησα την όσφρηση μου, άνοιξα ένα βαζάκι με καφέ και πράγματι μύρισα το άρωμά του.
Ε, τότε αναφώνησα: «Θεέ μου, αυτό είναι θαύμα! Είναι η ευλογία από τη γνωριμία τη γιομάτη ευλάβεια και Αγάπη του αγίου Νικηφόρου». Και αυτή η ευλογημένη ώρα με ακολουθεί στις δυσκολίες της ζωής μου και όχι μόνο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, ο «Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ο Θαυματουργός».
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου