Το εικονοστάσι έγειρε στο δέντρο..!

Το εικονοστάσι έγειρε στο δέντρο
- Δεν έχω ρίζες σαν κι εσένα εγώ, του είπε ξέπνοο.Δεν έχω ρίζες μες στο χώμα εύκολα μ ανατρέπουν.Μια ικεσία είμαι αλλά πόσο αντέχεις να παρακαλάς;
Μια ευχαριστία είμαι για μια απροσδόκητη σωτηρία μα δεν μπορείς να λες ευχαριστώ με κάθ' ανάσα.

Το δέντρο του είπε:
- Είσαι κι εσύ σαν εμένα αδελφέ.Καταπίνω εγώ τον πικρό αέρα Κι αφήνω οξυγόνο για να αναπνέουν άλλοι.
Μαζεύεις εσύ την αγωνία των επικίνδυνων στροφων της ζωής κι αφήνεις " καλό δρόμο" - μια ευχή.
Συλλέγω ήλιο με τα φύλλα μου και γίνεται τροφή για τα ταπεινά έντομα που τραγουδούν μες στο σκοτάδι
Μαζεύει εσύ την ανακούφιση της σωτηρίας και την κάνεις παρηγοριά στην κούραση του δρόμου.
Στεκω εγώ ψηλά μ' ανοιχτά μπράτσα να χουν να κάνουν τα πουλιά φωλιά,στεκεις εσύ με μια ακοίμητη φλογιτσα να μην χαθεί ο παραστρατημενος στα σκοτάδια της ψυχής.
Κι εγώ κι εσύ αδελφέ μου, είπε το δέντρο μοιάζουμε.Κι εγώ κι εσύ,είμαστε προσευχή.

(Αυτό το ποίημα γράφτηκε για αυτην την φωτογραφία της φωτογράφου  Μαρία Κατεινά)

ΠΗΓΗ