"...Όταν ήμουν μικρή νόμιζα πως η κόλαση είναι καζάνια και πυρωμένα καρφιά και τηγάνια. Έτσι μας την περιέγραφαν οι δικοί μας...Όμως δεν είναι έτσι...
Είναι κατάσταση και τόπος που τη γνωρίζεις από τον Θεό( σου αποκαλύπτεται)… Είναι φωτιά θεϊκή, χειρότερη από τη φωτιά που εμείς ξέρομε... Εκεί το φως του Θεού το ΆΠΛΕΤΟΝ( έτσι το ονόμαζε πάντα), ξεσκεπάζει, καίει, βασανίζει αφόρητα,τύψεις έχουν,κακομοιριές…
Βλέπουν τους άλλους στην άλλη πάντα( στον παράδεισο)και λιώνουν περισσότερο. Σου λένε , γιατί να μη ζήσομε και εμείς καλά να ' μαστε σαν κι αυτούς...
Μαρμαρωμένοι, μέσα στη βρώμα, την απελπισία...
Κάνουμε προσευχή, ανάβουμε κερί καθαρό και βλέπεις και χοροπηδούν οι καημένοι!Μπαίνουνε σε κίνηση(εδώ δε καταλαβαίνω τι εννοεί. Ισως κίνηση βελτίωσης, κίνηση εξόδου).
Πόσοι δεν έρχουνται μπουλούκια να ζητούν βοήθεια! Κατεβαίνω και βλέπω για να βοηθήσω!Τους λυπάμαι!Τους αγαπώ!
Η πιο σωστή περιγραφή για την κόλαση είναι που την ονομάζουμε εδώ στο τόπο μας" πίσσα ".Κατάλαβα ότι αυτό είναι σωστό. Η πίσσα καίει αφόρητα όταν βράσει αλλά δε φέγγει. Και όπου κολλήσει δε βγαίνει. Έτσι και η κόλαση. Φως αμυδρό σαν το λαμπάκι αλλά γεμάτο ΠΥΡ ,ΠΥΡ, ΠΥΡ...και σκοτεινό. ΣΚΟΤΑΔΙ!!! Απερίγραπτα είναι αυτά. Μη ζητάτε να τα καταλάβετε...Δε βρίσκω λόγια να σας τα πω. Κανείς παιδιά μου να μη βρεθεί εκεί ούτε δευτερόλεπτο. Πνίξιμο σαν αυτούς που δε παίρνουν αέρα και τελειώνουνε. Μόνο που εκεί το στρίμωγμα,το κάψιμο,το πνίξιμο είναι ατελείωτα. Να εξομολογείστε. Να μην αφήνετε στην ψυχή σας παλιές και νέες αμαρτίες.Και κανείς δε θα πάει εκεί...Αλλά να κάνετε προσευχή και για τους νεκρούς... ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ είναι...Δε ξέρετε τι μισθό έχετε..."
(Από το αρχείο της Εύας Τορνεσάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου