Διψασμένοι όλοι τους αναζήτησαν μες τον ξερότοπο νερό, τότε ο πρωτοκλητος μαθητής, γονάτισε μπρος σε ένα βράχο κι αφού προσευχήθηκε να δώσει ο βράχος πόσιμο νερό τον σταύρωσε με το δεξί του χέρι όπως του δίδαξε ο Χριστός και το νερό έρρεε πλούσιο!
Ήπιαν οι ταξιδιώτες, ένιψαν τα πρόσωπά τους και μαζί με αυτούς το τυφλό παιδί του καπετάνιου το οποίο αμέσως μετά βρήκε την όρασή του! Ανδρέας ονομάστηκε ζητώντας από τον Απόστολο Ανδρέα να τον βαφτίσει Χριστιανό!
Συγκινημένος ο καπετάνιος έδωσε χρήματα και έχτισαν ένα μικρό ναό στο σημείο του βράχου όπου πραγματοποιήθηκε το θαύμα κι ύστερα άλλος μεγαλύτερος από εισφορές προσκυνητών οι οποίοι ωφελήθηκαν από την αγάπη και το θαύμα του Αγίου!
«Capo de Sando Andrea», «ακρωτήρι του Αγίου Ανδρέα», αναφέρεται σε χάρτες της Κύπρου παλαιούς το 1465, «Sando Andrea», σε παλαιούς χάρτες στο ίδιο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η Ιερά Μονή! «Capo Bonandrea», του καλού, του φιλεύσπλαχνου Ανδρέα, αποτυπώνεται ο αρχικός αφιερωματικός ναός σε χάρτες του 1478, οι οποίοι φυλάσσονται στο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο του Γκρήνουϊτς, επιπρόσθετα στον Κτηματικό Κώδικα της Αρχιεπισκοπής Κυπρου, του 1760 αναφέρονται ανοικοδομήσεις και καταγραφές των εκκλησιών Γιαλούσας, Κανακαριάς Ριζοκαρπάσου ως απλών ναών.
«…Φθάσαμε στο ανατολικότερο σημείο του νησιού, που ονομαζόταν από τους παλαιούς Βοός Ουρά, ουρά του βοδιού, (εννοώντας την άκρη της Κυπρου η οποία μοιάζει με την ουρά παχουλού ζώου)Σήμερα ονομάζεται ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα εξαιτίας μοναστηριού σε βράχο στο όνομα του αποστόλου Ανδρέα.»
έγραψε στο χειρόγραφο ημερολόγιό του ο Pococke, ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο το 1738
Τάξιμο στον Άγιο η αποστολή του να ανεγείρει το 1855 το μοναστήρι όταν μετά από επιδημία έχασε και την σύζυγο και τον μοναδικό του γιό κι αφού αρχικά αφιερώθηκε ως μοναχός στο μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου θεία φώτιση τον έφερε πίσω στην γενέτειρά του όπου ανέλαβε το μοναστήρι!
Η Ιερά Μονή ολοκληρώθηκε το 1860 τα εγκαίνια της οποίας έγιναν στις 15 Αυγούστου του 1867
Οι προσκυνητές πλήθαιναν και πλούτιζαν τα ταμεία του μοναστηριού κι ο παπά Ιωάννης έδινε βοήθεια και στο δημοτικό του χωριού κι ανάλαβε την βάφτιση και την υιοθεσία ενός αγοριού, του Σταυρινού.
«Ο την Μονήν διευθύνων Οικονόμος είναι σπάνιος τύπος ιερέως. Μόνος επιστατεί εις την καλλιέργειαν των κτημάτων, εις την είσπραξιν των εισοδημάτων, αυτός ενήργησε συνδρομάς διά την ανέγερσιν της Μονής, τα εισοδήματα της οποίας χρησιμοποιεί εις διατήρησιν Σχολείου αρρένων και θηλέων εν Ριζοκαρπάσω, εις φιλοξενίαν και εις διάφορα άλλα καλά διά την επαρχίαν, ής είναι ο δικαστής, ο αγαθός άγγελος. Τοιούτων ιερέων χρήζουσιν αληθώς όλα τα χωριά».
γράφει χαρακτηριστικά για τον ιερέα Ιωάννη ο ιστορικός Φραγκούδης,
Βιβλίο: Τσικνοπούλλου, σ. 26
Μία μαρμάρινη προτομή στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού καθορίζει τον τόπο ταφής του παπά Ιωάννη και ιδρυτή της Μονής!
Από τον βράχο που έδωσε ο Άγιος το αγίασμα έως τον πρώτο απλοϊκό ναό ο οποίος προέκυψε από τις εισφορές του καπετάνιου, από τις μέριμνες του παπά Ιωάννη να γίνει ο αρχικός Ναός Μονή, πέρασε ο τόπος δοκιμασίες και κακουχίες πολλές, απειλήθηκε με κατάρρευση κι αναστηλώθηκε, έμεινε χρόνια πολλά αλειτουργητη η Ιερά Μονή μα απέδωσαν οι προσευχές και δόθηκαν οι άδειες για προσκυνηματικές επισκέψεις!
Έναν έστω κόκκο σινάπεως της απέραντης πίστεως του Αποστόλου Ανδρέα, του καπετάνιου, του τυφλού τότε παιδιού, του παπά Ιωάννη, ιδρυτή της Ιεράς Μονής είθε να αξιωθούμε, γονατιστοί κι εμείς εμπρός στον όποιο άγονο βράχο, στην σκληρότητα των εχθρών και να παρακαλέσουμε τον Ύψιστο να συνεχίζει να προστατεύει τα ιερά και τα όσιά μας, να πείσουμε κι εμείς με την σειρά μας πως αξίζουμε της αγάπης Του πως δεν είμαστε τυχαίοι ακόλουθοι άφρονες κι αχάριστοι της πίστεως και όλων όσων δώρων μας αξιώνει!
«Να δούμε» κι εμείς οι τυφλοί, φως καρπός της προσευχής μας, ειρήνη στον τόπο μας κι ευημερία!
Να ξεδιψάσουμε με νερό αγιασμένο τη δική μας ελληνορθόδοξη δίψα!
Είθε και Γένοιτο, Κύριέ μου και Θεέ μου!
Κτήτορες της Ορθοδοξίας μας κι εμείς!
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου