ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ: Γεννημένος στο Λίντσμπουργκ της Βιρτζίνια το 1919 από τον ξυλουργό και μέθυσο και βίαιο Γουίλιαμ Τόμας Ντος, επίσης παλιό στρατιωτικό που είχε τιμές από τις μάχες που έλαβε μέρος, αλλά και την Μπέρθα Όλιβερ Ντος. Ο Ντέσμοντ Τόμας Ντος μικρός ήταν υπερκινητικός και αρκετά βίαιος, ωστόσο όταν μπήκε η θρησκεία στην ζωή του άλλαξαν όλα. Πίστευε πολύ στην αξία των 10 εντολών και ειδικά του "Ου φονεύσεις". Πίστευε πολύ στον Θεό, πήγαινε τακτικά στην εκκλησία και θεωρούσε ιερή ημέρα την έβδομη της εβδομάδας (σ.σ. το δικό του Σάββατο ή την δική μας Κυριακή), οπότε και δεν έπρεπε να δουλεύει.
Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Ο Ντος δεν ήταν ένας απλός Χριστιανός. Ήταν Αντβεντιστής της Έβδομης Ημέρας.
Είναι μια παγκόσμια Χριστιανική ''Εκκλησία'' που προέρχεται από τον Προτεσταντικό χώρο και ανήκει στο γενικότερο κίνημα των Αντβεντιστών. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η προσήλωση στις 10 εντολές και στην τήρηση του Σαββάτου. Ανήκουν στον χώρο των Σαββατιστών.
Τα μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας παγκοσμίως το 2013 ήταν 18,028,796. Στην Ελλάδα υπάρχει παρουσία της από το 1903 και έφτασε να αριθμεί 410 μέλη σε 10 ''εκκλησίες''. Εκτός των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας υπάρχει στην Αθήνα μικρός αριθμός μελών Μεταρρυθμισμένης Κίνησης των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ: Ο Ντος πήγε ως εθελοντής στον στρατό. Το είχε πάρει προσωπικά που όλοι στην πόλη του πήγαιναν να υπηρετήσουν και θεωρούσε ότι δεν γινόταν να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Ως εθελοντής πήγε στον αμερικάνικο στρατό για να καταταγεί την 1η Απριλίου του 1942.
| Αριστερά, ο Ντος μετά τον πόλεμο. Δεξιά, ο Τρούμαν τον παρασημοφορεί με το μετάλλιο τιμής |
"Ντος όταν θα πάμε στο μέτωπο θα φροντίσω προσωπικά να γυρίσεις νεκρός", του είχε πει ένας στρατιώτης που υπηρετούσαν μαζί λόγω της ιδιαιτερότητάς του!!!
Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΚΙΝΑΟΥΑ: Ο Ντος είχε υπηρετήσει στο μέτωπο και σε μάχες στα νησιά Γκουάμ και Λεϊτέ. Έπεφτε με ορμή μέσα στην μάχη και έσωζε ως νοσοκόμος τον έναν στρατιώτη πίσω από τον άλλο. Πριν πάει στην Οκινάουα για τις μάχες των Αμερικανών με τους Ιάπωνες είχε λάβει δύο χάλκινα αστέρια ανδρείας!!!
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ: "Θεέ μου δώσε μου την δύναμη να πάρω και να σώσω έναν ακόμα". Με αυτήν την φράση και την επίκληση στον Θεό ο Ντος, που βρέθηκε στο μέτωπο τον Μάιο του 1945, έπαιρνε πάνω του και κουβαλούσε τον έναν τραυματία πίσω από τον άλλον για να τους κατεβάσει από έναν γκρεμό! Οι δυνάμεις των Ιαπώνων υπερασπίζονταν με μεγάλο πάθος και μαχητικότητα την Οκινάουα, το τελευταίο... οχυρό τους και είχαν προκαλέσει πολλές απώλειες στις ΗΠΑ και τον στρατό τους.
Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΚΙΝΑΟΥΑ: Ο Ντος είχε υπηρετήσει στο μέτωπο και σε μάχες στα νησιά Γκουάμ και Λεϊτέ. Έπεφτε με ορμή μέσα στην μάχη και έσωζε ως νοσοκόμος τον έναν στρατιώτη πίσω από τον άλλο. Πριν πάει στην Οκινάουα για τις μάχες των Αμερικανών με τους Ιάπωνες είχε λάβει δύο χάλκινα αστέρια ανδρείας!!!
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ: "Θεέ μου δώσε μου την δύναμη να πάρω και να σώσω έναν ακόμα". Με αυτήν την φράση και την επίκληση στον Θεό ο Ντος, που βρέθηκε στο μέτωπο τον Μάιο του 1945, έπαιρνε πάνω του και κουβαλούσε τον έναν τραυματία πίσω από τον άλλον για να τους κατεβάσει από έναν γκρεμό! Οι δυνάμεις των Ιαπώνων υπερασπίζονταν με μεγάλο πάθος και μαχητικότητα την Οκινάουα, το τελευταίο... οχυρό τους και είχαν προκαλέσει πολλές απώλειες στις ΗΠΑ και τον στρατό τους.
Η μάχη της Οκινάουα ήταν το πιο βίαιο, άγριο και θανατηφόρο αιματοκύλισμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο μέτωπο του Ειρηνικού. Οι αμερικανικές απώλειες ανήλθαν σε 65.000 στρατιώτες, περισσότερες απ' όσες σε οποιαδήποτε άλλη μάχη του Πολέμου. Οι Αμερικανοί ήθελαν να καταλάβουν ένα στρατηγικό σημείο, που λεγόταν Χοκσόου Ριτζ. Οι μάχες ήταν τρομερά βίαιες και με απίστευτη αγριότητα. Πολλοί Αμερικανοί τραυματίστηκαν και πέθαναν στην μάχη. Ο Ντος με θάρρος, αυταπάρνηση και μεγάλη γενναιότητα και χρησιμοποιώντας ακόμα και διπλά σχοινιά με ειδικούς κόμπους διέσωσε τουλάχιστον 75 ψυχές στις 5 Μαϊου του 1945. Τους κατέβαζε έναν έναν από την βουνοκορφή (σ.σ. ουσιαστικά ήταν γκρεμός) που ήταν κοντά στο σημείο της μάχης. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του; Δεν σκότωσε ούτε έναν αντίπαλο στρατιώτη από προσωπική πίστη και πεποίθηση. Με την παρουσία του μάλιστα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Αμερικανών στην συγκεκριμένη μάχη.
Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕ! Τα πράγματα στην μάχη αρχικά δεν πήγαιναν καθόλου καλά για τους Αμερικανούς. Δόθηκε εντολής υποχώρησης. Ο μόνος που έμεινε πίσω ήταν ο Ντος για να περισυλλέξει τραυματίες και να σώσει ζωές, αποφεύγοντας εχθρικά πυρά και μπαίνοντας μέσα σε τάφρους, λάσπες και ακόμα και υπόγειες σπηλιές για να τα καταφέρει. Η μοίρα το έφερε μάλιστα η ημέρα αυτή να πέσει πάνω στην ημέρα που βάση της θρησκείας του έπρεπε να κάθεται. Ο Ντος μάλιστα στην συνέχεια της μάχης και στις επόμενες ημέρες τραυματίστηκε κιόλας από μία χειροβομβίδα Ιαπώνων που έπεσε στα πόδια του και βγήκε μπροστά για να προστατέψει τους συναδέλφους του στρατιώτες. Ειρωνεία της τύχης και της μοίρας; Αρκετοί εξ αυτών ακόμα και ανώτεροι του που τον χλεύαζαν του οφείλουν την ζωή τους, καθώς εκείνος τους έσωσε!!!
ΤΟΥ ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ: Ο Ντος έγινε ο πρώτος μεγάλος άοπλος ήρωας πολέμου για τους Αμερικανούς. Του δόθηκε η ύψιστη τιμή. Το μετάλλιο τιμής του Κογκρέσου στις 12 Οκτωβρίου του 1945 στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν. Πρόκειται για την πιο μεγάλη τιμή για έναν στρατιωτικό.
ΟΙ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: Εκτός από το μετάλλιο τιμής του δόθηκαν δύο χάλκινα αστέρια ανδρείας και τουλάχιστον ακόμα 5 πολύ σπουδαίες διακρίσεις ανδρείας και διάκρισης στην μάχη. Έχουν καταγραφεί και αρκετές άλλες που του δόθηκαν ακόμα και μετά θάνατον.
ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ: Ο πρόεδρος Τρούμαν τον τίμησε φανερά συγκινημένος. "Το αξίζεις αυτό περισσότερο από κάθε άλλον. Είναι μία τεράστια τιμή για σένα. Αυτή τιμή ξεπερνάει το αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ", του είχε πει.
Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕ! Τα πράγματα στην μάχη αρχικά δεν πήγαιναν καθόλου καλά για τους Αμερικανούς. Δόθηκε εντολής υποχώρησης. Ο μόνος που έμεινε πίσω ήταν ο Ντος για να περισυλλέξει τραυματίες και να σώσει ζωές, αποφεύγοντας εχθρικά πυρά και μπαίνοντας μέσα σε τάφρους, λάσπες και ακόμα και υπόγειες σπηλιές για να τα καταφέρει. Η μοίρα το έφερε μάλιστα η ημέρα αυτή να πέσει πάνω στην ημέρα που βάση της θρησκείας του έπρεπε να κάθεται. Ο Ντος μάλιστα στην συνέχεια της μάχης και στις επόμενες ημέρες τραυματίστηκε κιόλας από μία χειροβομβίδα Ιαπώνων που έπεσε στα πόδια του και βγήκε μπροστά για να προστατέψει τους συναδέλφους του στρατιώτες. Ειρωνεία της τύχης και της μοίρας; Αρκετοί εξ αυτών ακόμα και ανώτεροι του που τον χλεύαζαν του οφείλουν την ζωή τους, καθώς εκείνος τους έσωσε!!!
ΤΟΥ ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ: Ο Ντος έγινε ο πρώτος μεγάλος άοπλος ήρωας πολέμου για τους Αμερικανούς. Του δόθηκε η ύψιστη τιμή. Το μετάλλιο τιμής του Κογκρέσου στις 12 Οκτωβρίου του 1945 στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν. Πρόκειται για την πιο μεγάλη τιμή για έναν στρατιωτικό.
ΟΙ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: Εκτός από το μετάλλιο τιμής του δόθηκαν δύο χάλκινα αστέρια ανδρείας και τουλάχιστον ακόμα 5 πολύ σπουδαίες διακρίσεις ανδρείας και διάκρισης στην μάχη. Έχουν καταγραφεί και αρκετές άλλες που του δόθηκαν ακόμα και μετά θάνατον.
ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ: Ο πρόεδρος Τρούμαν τον τίμησε φανερά συγκινημένος. "Το αξίζεις αυτό περισσότερο από κάθε άλλον. Είναι μία τεράστια τιμή για σένα. Αυτή τιμή ξεπερνάει το αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ", του είχε πει.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ: Προτού αποστρατευθεί τιμητικά το 1946 ο Ντος προσεβλήθη από φυματίωση. Η ασθένειά του τον κατέβαλλε τελικά σε ηλικία 87 ετών. Είχε και άλλα προβλήματα από τους τραυματισμούς του από τον πόλεμο αλλά μετά από επεμβάσεις και μεγάλη προσπάθεια και επειδή ήταν και γερό.. σκαρί άντεξε για χρόνια. Ο δεκανέας και νοσοκόμος Ντος πέθανε στις 23 Μαρτίου του 2006 και θάφτηκε στο κοιμητήριο Τσατανούγκα στο Τενεσί με τιμές ήρωα
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΝΤΟΣ: Προκειμένου να διατηρηθεί η κληρονομιά και όλα όσα έκανε δημιουργήθηκε το συμβούλιο Ντέσμοντ Ντος. Εκτός από την ταινία που έκανε προς τιμήν του ο Μελ Γκίμπσον με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Άντριου Γκαρφιλντ για τον Ντος γράφτηκαν βιβλία, συγγράμματα και ακόμα και κόμικ. Το συμβούλιο αυτό υπάρχει από το 2000 έως και σήμερα.
Η ταινία
Το Hacksaw Ridge είναι η πέμπτη κατά σειρά σκηνοθετική εμπειρία του Μελ Γκίμπσον (Braveheart). Πρόκειται για ένα ιστορικό βιογραφικό δράμα που ακολουθεί την αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος, ενός αμερικανού πολίτη, ο οποίος κατατάχθηκε εθελοντικά στον αμερικάνικο στρατό. Αρνήθηκε ωστόσο με κάθε τρόπο να οπλοφορήσει στο πεδίο της μάχης. Κατάφερε να σώσει 75 στρατιώτες υπό άθλιες συνθήκες στην μάχη της Οκινάουα τον Μάιο του 1945. Η συγκεκριμένη μάχη έχει χαρακτηριστεί από τις πιο αιματηρές μάχες κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Για την πράξη του αυτή αλλά και για το ήθος και τη γενναιότητα που υπέδειξε ο Ντέσμοντ Ντος τιμήθηκε με μετάλλιο τιμής από το αμερικάνικο κογκρέσο.
Βιρτζίνια. 1920. Το Hacksaw Ridge ξεκινάει κάνοντας μια αναδρομή στα παιδικά χρόνια του Ντέσμοντ (Άντριου Γκάρφιλντ). Ο πατέρας του είναι βετεράνος του αμερικάνικου στρατού. Έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και την απώλεια έχει βρει το παυσίπονο του στο αλκοόλ. Συνήθεια που τον κάνει βίαιο πολλές φορές απέναντι στα παιδιά του αλλά και στη γυναίκα του. Η μητέρα ως αντίποδας υποφέρει την όλη κατάσταση προσπαθώντας να διδάξει στα παιδιά τους την ενάρετη ζωή. Πρόκειται για μια βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα.
Σε δεύτερη φάση εστιάζει σε έναν παιδικό καυγά του Ντέσμοντ με τον αδερφό του κατά τον οποίο η ένταση ξεφεύγει με αποτέλεσμα ο πρώτος παραλίγο να σκοτώσει τον δεύτερο. Ο μικρός τότε Ντέσμοντ σοκάρεται από την πράξη του αυτή παραλληλίζοντας τη με την μάχη του Καιν με τον Αβελ.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Ντέσμοντ γίνεται μάρτυρας σε τροχαίο ατύχημα στο οποίο βοηθάει τον τραυματία να σωθεί. Την ίδια στιγμή γνωρίζει στο νοσοκομείο τον έρωτα της ζωής του, την όμορφη νοσοκόμα Ντόροθυ (Τερέσα Πάλμερ). Η γνωριμία τους θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του Ντέσμοντ να γίνει εθελοντής νοσοκόμος στο στρατό.
Βγαίνει τελικά στο πεδίο της μάχης και για 82 ολόκληρες ημέρες σώζει άοπλος όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορεί προσπαθώντας να μείνει και ο ίδιος ζωντανός.
Γεγονός που αναγνωρίζεται τόσο από τους ανωτέρους του όσο και από τους υπόλοιπους στρατιώτες.
Το ψυχογράφημα του πρωταγωνιστή
Πως μεγαλώνεις λοιπόν σε ένα σπίτι που ο ένας γονιός θεωρεί την βία αμαρτία και ο άλλος ξέσπασμα; Με μια προσεκτικότερη ματιά θα αντιληφθούμε πως ο Ντέσμοντ αποστρεφόταν την βία επειδή ακριβώς ήταν και ο ίδιος οξύθυμος από παιδί ακόμα. Τα βίαια ξεσπάσματα του όμως ερχόταν σε ρήξη με την ηθική που είχε διαμορφώσει τόσο λόγω του ήδη βίαιου πατέρα του όσο και λόγω του θρησκευτικού του προσανατολισμού.
Μπορούσε να γίνει βίαιος ανά πάσα στιγμή όπως μας δηλώνουν οι σκηνές πάλης με τον μικρότερο αδερφό του και αργότερα στην εφηβεία με τον πατέρα του, τον οποίο μάλιστα βλέπουμε να απειλεί με όπλο ώστε να γλιτώσει τη μητέρα του από έναν ακόμα καυγά.
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΝΤΟΣ: Προκειμένου να διατηρηθεί η κληρονομιά και όλα όσα έκανε δημιουργήθηκε το συμβούλιο Ντέσμοντ Ντος. Εκτός από την ταινία που έκανε προς τιμήν του ο Μελ Γκίμπσον με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Άντριου Γκαρφιλντ για τον Ντος γράφτηκαν βιβλία, συγγράμματα και ακόμα και κόμικ. Το συμβούλιο αυτό υπάρχει από το 2000 έως και σήμερα.
Το Hacksaw Ridge είναι η πέμπτη κατά σειρά σκηνοθετική εμπειρία του Μελ Γκίμπσον (Braveheart). Πρόκειται για ένα ιστορικό βιογραφικό δράμα που ακολουθεί την αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος, ενός αμερικανού πολίτη, ο οποίος κατατάχθηκε εθελοντικά στον αμερικάνικο στρατό. Αρνήθηκε ωστόσο με κάθε τρόπο να οπλοφορήσει στο πεδίο της μάχης. Κατάφερε να σώσει 75 στρατιώτες υπό άθλιες συνθήκες στην μάχη της Οκινάουα τον Μάιο του 1945. Η συγκεκριμένη μάχη έχει χαρακτηριστεί από τις πιο αιματηρές μάχες κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Για την πράξη του αυτή αλλά και για το ήθος και τη γενναιότητα που υπέδειξε ο Ντέσμοντ Ντος τιμήθηκε με μετάλλιο τιμής από το αμερικάνικο κογκρέσο.
Βιρτζίνια. 1920. Το Hacksaw Ridge ξεκινάει κάνοντας μια αναδρομή στα παιδικά χρόνια του Ντέσμοντ (Άντριου Γκάρφιλντ). Ο πατέρας του είναι βετεράνος του αμερικάνικου στρατού. Έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και την απώλεια έχει βρει το παυσίπονο του στο αλκοόλ. Συνήθεια που τον κάνει βίαιο πολλές φορές απέναντι στα παιδιά του αλλά και στη γυναίκα του. Η μητέρα ως αντίποδας υποφέρει την όλη κατάσταση προσπαθώντας να διδάξει στα παιδιά τους την ενάρετη ζωή. Πρόκειται για μια βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα.
Σε δεύτερη φάση εστιάζει σε έναν παιδικό καυγά του Ντέσμοντ με τον αδερφό του κατά τον οποίο η ένταση ξεφεύγει με αποτέλεσμα ο πρώτος παραλίγο να σκοτώσει τον δεύτερο. Ο μικρός τότε Ντέσμοντ σοκάρεται από την πράξη του αυτή παραλληλίζοντας τη με την μάχη του Καιν με τον Αβελ.
Βγαίνει τελικά στο πεδίο της μάχης και για 82 ολόκληρες ημέρες σώζει άοπλος όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορεί προσπαθώντας να μείνει και ο ίδιος ζωντανός.
Γεγονός που αναγνωρίζεται τόσο από τους ανωτέρους του όσο και από τους υπόλοιπους στρατιώτες.
Το ψυχογράφημα του πρωταγωνιστή
Πως μεγαλώνεις λοιπόν σε ένα σπίτι που ο ένας γονιός θεωρεί την βία αμαρτία και ο άλλος ξέσπασμα; Με μια προσεκτικότερη ματιά θα αντιληφθούμε πως ο Ντέσμοντ αποστρεφόταν την βία επειδή ακριβώς ήταν και ο ίδιος οξύθυμος από παιδί ακόμα. Τα βίαια ξεσπάσματα του όμως ερχόταν σε ρήξη με την ηθική που είχε διαμορφώσει τόσο λόγω του ήδη βίαιου πατέρα του όσο και λόγω του θρησκευτικού του προσανατολισμού.
Μπορούσε να γίνει βίαιος ανά πάσα στιγμή όπως μας δηλώνουν οι σκηνές πάλης με τον μικρότερο αδερφό του και αργότερα στην εφηβεία με τον πατέρα του, τον οποίο μάλιστα βλέπουμε να απειλεί με όπλο ώστε να γλιτώσει τη μητέρα του από έναν ακόμα καυγά.
Κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης του στο στρατό επίσης αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε συμμετοχή του διαδικασίες οπλοφορίας. Ακόμα και όταν δέχεται σωματική επίθεση από τους υπόλοιπους στρατιώτες ο ίδιος όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται αλλά αρνείται και να τους ”καρφώσει” σε κάποιον ανώτερο τους.
Στο πεδίο της μάχης βρίσκεται μονίμως στην πρώτη γραμμή σώζοντας με τα ίδια του τα χέρια 75 στρατιώτες ακόμα και όταν φαινόταν πως κάθε ελπίδα είχε χαθεί. Μας αποδεικνύει τελικά πως η γενναιότητα μετριέται με το να είσαι παρών όταν οι άλλοι χρειάζονται και με τον να μην εγκαταλείπεις το όραμα σου τη στιγμή που όλοι το αποδοκιμάζουν.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και το National Board of Review, το τοποθέτησαν ανάμεσα στις 10 Καλύτερες Ταινίες του 2016.
Έλαβε πολλά βραβεία και πολλές υποψηφιότητες: Στην 89η Τελετή της Αμερικανικής Ακαδημίας θα είναι υποψήφιο για 6 Όσκαρ, κερδίζοντας 2, Μοντάζ: Τζον Γκίλμπερτ και Ηχητικό Μιξάζ:Hacksaw Ridge για τους Κέβιν Ο’ Κόνελ, Αντι Ράιτ, Ρόμπερτ Μακένζι, Πίτερ Γκρέις. Θα είναι, επίσης, υποψήφιο για 3 Χρυσές Σφαίρες.
Επίσης, είχε πολλές υποψηφιότητες και στα AACTA Awards, κερδίζοντας στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Α' Ανδρικού Ρόλου και Β' Ανδρικού Ρόλου
Τον χαρακτηρίζει μια απίστευτη σωματική ενέργεια που φάνηκε από την αρχή, όταν υποδύθηκε τον ήρωα της τριλογίας «Mad Max» (1979-1985), αλλά και στη σειρά των ταινιών δράσης «Φονικό όπλο» από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν προχώρησε στη σκηνοθεσία και καθιερώθηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης με την πολυβραβευμένη «Braveheart» (1995).
Για το Χόλιγουντ η σκηνοθεσία αυτή σημάδεψε μια επιστροφή στον επικό κινηματογράφο, ενώ για τον Μελ Γκίμπσον... την ολοκλήρωση. Πιστός καθολικός, με ένα θρησκευτικό πάθος που γι' αυτόν μπορεί να εκφραστεί απόλυτα μόνο μέσα από την υπέρβαση του μαρτυρίου, συνέχισε να σκηνοθετεί έπη –«Τα Πάθη του Χριστού» (2004), «Αpocalypto» (2006) και το τελευταίο «Αντιρρησίας συνείδησης» («Hacksaw Ridge», 2016).
Οι θεματικές επιλογές του αλλά και η τολμηρή σκηνοθεσία φανερώνουν αυτό που τον συγκινεί περισσότερο από κάθε τι άλλο: τον ηρωισμό σε καταστάσεις απάνθρωπης βίας. Παρασύροντας τον θεατή σε μια ωμή και άγρια απεικόνιση μιας ιστορικής πραγματικότητας, αφαιρώντας του κάθε αίσθηση μέτρου ή γλυκύτητας, τον σπρώχνει να βιώσει μαζί με τους χαρακτήρες πρώτα τον πόνο και μετά την υπέρβαση.
Γιατί η βία δεν είναι αυτοσκοπός, όσο κι αν έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Όπως ο Χριστός του Γκίμπσον δεν υπόκειται σε απάνθρωπα βασανιστήρια μόνο για την επίκληση του οίκτου μας, έτσι και ο νεαρός ήρωας του «Αντιρρησία συνείδησης» πλησιάζει την πνευματική ολοκλήρωση αβοήθητος, ενάντια σε μια γιγαντιαία ορμή βαρβαρότητας.
Έχοντας κατακριθεί για αντισημιτισμό και βίαια επεισόδια στην ιδιωτική του ζωή, ο Γκίμπσον επανήλθε έπειτα από αρκετά χρόνια στο φως της δημοσιότητας με τον «Αντιρρησία συνείδησης», που βασίζεται σε βιβλίο (το σενάριο γράφτηκε από τους Αντριου Νάιτ και Ρόμπερτ Σένκαν) και στην αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος προσχώρησε στον αμερικανικό στρατό ως αντιρρησίας συνείδησης, χωρίς να κρατά όπλο, σώζοντας ωστόσο πολλές ζωές στη μάχη της Οκινάουα και, τέλος, τιμήθηκε με μετάλλιο. Η ταινία είναι τώρα υποψήφια για έξι Οσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου (Αντριου Γκάρφιλντ), Μοντάζ, Ήχου και Ηχητικού Μοντάζ.
- Πώς και δεν ανακάλυψε την ιστορία του Ντέσμοντ Ντος νωρίτερα το Χόλιγουντ;
Ο Ντέσμοντ είχε μια πολύ κλειστή ιδιωτική ζωή. Δεν ήθελε να γίνει ταινία γι' αυτόν, ούτε ο ίδιος πήγε ποτέ στο σινεμά. Στην ταινία τον δείχνουμε να πηγαίνει σινεμά με την κοπέλα του και μετέπειτα γυναίκα του Ντόροθι (την ερμηνεύει η Τερέσα Πάλμερ), αλλά στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι έγινε κάτι τέτοιο.
Το Χόλιγουντ προσπάθησε να πάρει τα δικαιώματα το 1948 από τον Ντέσμοντ, αλλά συνάντησε την άρνησή του. Μόνο όταν μεγάλωσε, αποφάσισε να δώσει τα δικαιώματα στην Εκκλησία του επιτρέποντάς τους, υπό ορισμένες συνθήκες, να γίνει η ταινία, επειδή πίστευε ότι η ιστορία του μπορεί να εμπνεύσει κι άλλους.
- Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας αποτελείται από πολύπλοκες πολεμικές σκηνές. Πείτε μας για τις δυσκολίες που συναντήσατε στο γύρισμα.
Η ταινία γυρίστηκε σ’ έναν σχετικά μικρό χώρο 100χ75 μέτρα. Είχαμε όμως δυο μηχανές που φυσούσαν μη τοξικό καπνό δημιουργώντας τεράστια νέφη ομίχλης και έτσι δεν έβλεπες τίποτα. Βοήθησε στη δημιουργία της ατμόσφαιρας του πεδίου μάχης. Όταν πρέπει να αναπαριστάς εκρήξεις και πυροβολισμούς, ο βαθμός της δυσκολίας ανεβαίνει σε σχέση με το γύρισμα μιας μεσαιωνικής μάχης όπου ο πολεμιστής μάχεται σώμα με σώμα και με αιχμηρά όπλα.
Αυξάνονται οι τεχνικές απαιτήσεις. Εκτός απ’ αυτό, είχα έναν προϋπολογισμό περίπου 20% μειωμένο από αυτόν του «Braveheart» πριν από 20 χρόνια και τον μισό χρόνο για να ολοκληρωθεί το γύρισμα. Το κλίμα της κινηματογραφικής παραγωγής έχει αλλάξει πια. Έπρεπε, λοιπόν, να κάνω το καλύτερο που μπορούσα μέσα σε πολύ λίγο χρόνο.
- Σας προσέλκυσε η ταινία λόγω της πνευματικής της διάστασης;
Νομίζω ότι ο βασικός πόλος έλξης δεν ήταν το πολεμικό κομμάτι αλλά η ιστορία αγάπης. Η αγάπη και η άρνηση να χτυπήσεις τον αδελφό σου. Η αγάπη που σε κάνει να προσφέρεις τη ζωή σου για κάποιον άλλον.
Πρόκειται για έναν σοφό άνθρωπο, αποφασισμένο να έχει έναν διαφορετικό ρυθμό στη ζωή του σαν τον σολομό που πορεύεται αντίθετα στο ρεύμα, καταδιωκόμενος για τις πεποιθήσεις του, αντίθετα στo κύμα του πολέμου, της βίας, τις συμβατικές απόψεις. Ταυτόχρονα, μέσα στην κόλαση του πολέμου, όταν οι περισσότεροι άνδρες κατεβαίνουν στο επίπεδο των ζώων, αυτός ανακαλύπτει την πνευματικότητα και είναι ικανός να δείξει αγάπη.
Αυτό με τράβηξε, ότι υπερέβη την κατάσταση γύρω του με τρόπο ηρωικό. Και ήταν αγνή η ανάγκη του, η επιθυμία του να σώσει ζωές ακριβώς στο σημείο όπου αφαιρούνται ζωές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ηρωισμός για μένα.
- Τα κατορθώματα του Ντέσμοντ μοιάζουν εξωπραγματικά...
Είναι εξωπραγματικά. Ποιος θα μπορούσε να σώζει έναν άνθρωπο κάθε δέκα λεπτά; Δεν έτρωγε, δεν έπινε, κατάφερε ωστόσο να κάνει αυτά που έκανε. Σίγουρα κάτι άλλο συνέβαινε... Κι ήταν ταπεινός άνθρωπος. Αυτή είναι η ουσία της μετριοφροσύνης. Δεν μπορείς να είσαι μετριόφρων αν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από σένα.
- Ποια είναι η σημασία της αγάπης για σας;
Η αγάπη δεν έχει να κάνει με την αρέσκεια. Μπορεί να μη σ' αρέσει κάποιος αλλά έχεις υποχρέωση να τον αγαπάς. Αυτό είναι όλο. Να αγαπάς τους πάντες αν έχεις τη δύναμη. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν κάνεις τίποτα που μπορεί να βλάψει τον άλλον, χωρίς όμως να αφήνεις τους άλλους να σε εκμεταλλεύονται. Τελικά, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι θα πει αγάπη... Θα σας πω την επόμενη εβδομάδα (γέλια).
Ο πρωταγωνιστής σας αντλεί δύναμη από την πίστη και την αγάπη για τον άλλον αλλά και την αγάπη για την πατρίδα του. Σήμερα όμως η πολιτική και η οικονομία έχουν διαστρεβλωθεί τόσο πολύ που, γι' αυτούς που σκέφτονται, ακόμα κι αν το θέλουν, δεν είναι το ίδιο εύκολο να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον στρατό. Θα θέλατε να πείτε κάτι γι' αυτό;
Όλοι πρέπει να μισούμε τον πόλεμο. Δυστυχώς όμως είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής, και θα υπάρχει μέχρι το τέλος.
Μισούμε και αντιστεκόμαστε στον πόλεμο και κάθε 30 ή 40 χρόνια μας κατατροπώνει αλλά περνούν μια-δυο γενιές και πάλι αρχίζουμε ξεχνώντας τα παλιά. Να μισείς τον πόλεμο, λοιπόν, αλλά να αγαπάς τον άνδρα και τη γυναίκα που πάνε να πολεμήσουν.
- Ποιο, θα λέγατε, είναι το όπλο σας στη ζωή;
Ο κινηματογράφος και η αφήγηση σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις μερικά πράγματα. Μπορείς να συγκινήσεις, να εμπνεύσεις, να χαροποιήσεις ή να λυπήσεις, ίσως και όλα αυτά μαζί.
Με την αφήγηση πρέπει να πετύχεις τρία πράγματα: να διασκεδάσεις, να εκπαιδεύσεις και να αναπτερώσεις το ηθικό. Αν πετύχεις το ένα, ισχύει, τα δύο, καλύτερα, και τα τρία, ακόμα καλύτερα. Όταν σκηνοθετώ, στοχεύω και στα τρία.
- Υπάρχει κάτι που δεν θα επιτρέπατε ποτέ στον εαυτό σας να πράξει;
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να σκοτώσω, ακόμα κι αν ήμουν σε πόλεμο.
- Βλέπετε την ταινία ως την επιστροφή σας ύστερα από μια περίοδο ησυχίας;
Δεν ξέρω αν πρόκειται για επιστροφή, με κάνει όμως να αισθάνομαι καλά. Είχα καιρό να σκηνοθετήσω αλλά... δεν ξεχνάς να κάνεις ποδήλατο. Γενικά σε προσέχουν περισσότερο αν κάνεις μια ιστορία με «πλαστικούς» ήρωες, όχι αληθινούς.
Ωστόσο, δεν σταμάτησα ποτέ να εργάζομαι, να γράφω και να αναπτύσσω σενάρια. Συνήθως οι παραγωγοί δεν ήταν πολύ πρόθυμοι να με στηρίξουν σε πράγματα που ήθελα να κάνω και συνήθιζα να βάζω το χέρι στην τσέπη.
Η διακοπή μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν θέλω πια να απορροφώ όλο το ρίσκο. Φυσικά παίζω ρόλους όταν τυχαίνει... Στο μεταξύ, κατάφερα να τελειοποιήσω την τεχνική του ψαρέματος, να ασχοληθώ με τα παιδιά μου και με τον εαυτό μου.
Η στασιμότητα μας πάει πίσω. Πρέπει να προχωρούμε πάντα και να προσπαθούμε να προοδεύσουμε δουλεύοντας με τον εαυτό μας όπως επεξεργαζόμαστε έναν χαρακτήρα. Επειδή έχω δουλέψει με τον εαυτό μου αισθάνομαι καλά, υγιής και τυχερός που έκανα μια ταινία σαν κι αυτήν.
- Νιώθετε την ανάγκη να σκηνοθετείτε; Σας λείπει η κάμερα όταν δεν κάνετε ταινία;
Η δουλειά μου είναι η αφήγηση. Αν δεν μπορώ να την κάνω με τον έναν τρόπο θα την κάνω με τον άλλο. Λέγοντας μια ιστορία σε παιδιά σε κάποιο σχολείο, γράφοντας ή ακόμα και μαγειρεύοντας. Η δημιουργική ανάγκη βρίσκει τρόπους να εκφράζεται και να σε κρατά μακριά από τη «φυλακή».
- Νοσταλγείτε τις μέρες της θητείας σας ως jeune premier;
Δεν νοσταλγώ καθόλου την πίεση που συνοδεύει αυτήν την ταμπέλα. Αυτό που με απασχολεί είναι η ολοκλήρωση της δημιουργικής μου ζωής. Δεν με απασχολεί η δημοσιότητα.
- Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με μια λέξη;
Ευγνώμων, πιστεύω... Είναι κάτι που προσπαθώ να θυμάμαι κάθε μέρα.
Γράφει ο George James
Πηγές:
-Ηρωας πολέμου χωρίς όπλο!
-Hacksaw Ridge: Η αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος
-«Δεν θα μπορούσα να σκοτώσω, ακόμα κι αν ήμουν σε πόλεμο»
https://georgejamesblog.blogspot.com/2023/06/hacksaw-ridge-desmond-doss.html
Στο πεδίο της μάχης βρίσκεται μονίμως στην πρώτη γραμμή σώζοντας με τα ίδια του τα χέρια 75 στρατιώτες ακόμα και όταν φαινόταν πως κάθε ελπίδα είχε χαθεί. Μας αποδεικνύει τελικά πως η γενναιότητα μετριέται με το να είσαι παρών όταν οι άλλοι χρειάζονται και με τον να μην εγκαταλείπεις το όραμα σου τη στιγμή που όλοι το αποδοκιμάζουν.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και το National Board of Review, το τοποθέτησαν ανάμεσα στις 10 Καλύτερες Ταινίες του 2016.
Έλαβε πολλά βραβεία και πολλές υποψηφιότητες: Στην 89η Τελετή της Αμερικανικής Ακαδημίας θα είναι υποψήφιο για 6 Όσκαρ, κερδίζοντας 2, Μοντάζ: Τζον Γκίλμπερτ και Ηχητικό Μιξάζ:Hacksaw Ridge για τους Κέβιν Ο’ Κόνελ, Αντι Ράιτ, Ρόμπερτ Μακένζι, Πίτερ Γκρέις. Θα είναι, επίσης, υποψήφιο για 3 Χρυσές Σφαίρες.
Επίσης, είχε πολλές υποψηφιότητες και στα AACTA Awards, κερδίζοντας στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Α' Ανδρικού Ρόλου και Β' Ανδρικού Ρόλου
Τον χαρακτηρίζει μια απίστευτη σωματική ενέργεια που φάνηκε από την αρχή, όταν υποδύθηκε τον ήρωα της τριλογίας «Mad Max» (1979-1985), αλλά και στη σειρά των ταινιών δράσης «Φονικό όπλο» από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν προχώρησε στη σκηνοθεσία και καθιερώθηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης με την πολυβραβευμένη «Braveheart» (1995).
Για το Χόλιγουντ η σκηνοθεσία αυτή σημάδεψε μια επιστροφή στον επικό κινηματογράφο, ενώ για τον Μελ Γκίμπσον... την ολοκλήρωση. Πιστός καθολικός, με ένα θρησκευτικό πάθος που γι' αυτόν μπορεί να εκφραστεί απόλυτα μόνο μέσα από την υπέρβαση του μαρτυρίου, συνέχισε να σκηνοθετεί έπη –«Τα Πάθη του Χριστού» (2004), «Αpocalypto» (2006) και το τελευταίο «Αντιρρησίας συνείδησης» («Hacksaw Ridge», 2016).
Οι θεματικές επιλογές του αλλά και η τολμηρή σκηνοθεσία φανερώνουν αυτό που τον συγκινεί περισσότερο από κάθε τι άλλο: τον ηρωισμό σε καταστάσεις απάνθρωπης βίας. Παρασύροντας τον θεατή σε μια ωμή και άγρια απεικόνιση μιας ιστορικής πραγματικότητας, αφαιρώντας του κάθε αίσθηση μέτρου ή γλυκύτητας, τον σπρώχνει να βιώσει μαζί με τους χαρακτήρες πρώτα τον πόνο και μετά την υπέρβαση.
Γιατί η βία δεν είναι αυτοσκοπός, όσο κι αν έτσι φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Όπως ο Χριστός του Γκίμπσον δεν υπόκειται σε απάνθρωπα βασανιστήρια μόνο για την επίκληση του οίκτου μας, έτσι και ο νεαρός ήρωας του «Αντιρρησία συνείδησης» πλησιάζει την πνευματική ολοκλήρωση αβοήθητος, ενάντια σε μια γιγαντιαία ορμή βαρβαρότητας.
Έχοντας κατακριθεί για αντισημιτισμό και βίαια επεισόδια στην ιδιωτική του ζωή, ο Γκίμπσον επανήλθε έπειτα από αρκετά χρόνια στο φως της δημοσιότητας με τον «Αντιρρησία συνείδησης», που βασίζεται σε βιβλίο (το σενάριο γράφτηκε από τους Αντριου Νάιτ και Ρόμπερτ Σένκαν) και στην αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος προσχώρησε στον αμερικανικό στρατό ως αντιρρησίας συνείδησης, χωρίς να κρατά όπλο, σώζοντας ωστόσο πολλές ζωές στη μάχη της Οκινάουα και, τέλος, τιμήθηκε με μετάλλιο. Η ταινία είναι τώρα υποψήφια για έξι Οσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου (Αντριου Γκάρφιλντ), Μοντάζ, Ήχου και Ηχητικού Μοντάζ.
- Πώς και δεν ανακάλυψε την ιστορία του Ντέσμοντ Ντος νωρίτερα το Χόλιγουντ;
Ο Ντέσμοντ είχε μια πολύ κλειστή ιδιωτική ζωή. Δεν ήθελε να γίνει ταινία γι' αυτόν, ούτε ο ίδιος πήγε ποτέ στο σινεμά. Στην ταινία τον δείχνουμε να πηγαίνει σινεμά με την κοπέλα του και μετέπειτα γυναίκα του Ντόροθι (την ερμηνεύει η Τερέσα Πάλμερ), αλλά στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι έγινε κάτι τέτοιο.
Το Χόλιγουντ προσπάθησε να πάρει τα δικαιώματα το 1948 από τον Ντέσμοντ, αλλά συνάντησε την άρνησή του. Μόνο όταν μεγάλωσε, αποφάσισε να δώσει τα δικαιώματα στην Εκκλησία του επιτρέποντάς τους, υπό ορισμένες συνθήκες, να γίνει η ταινία, επειδή πίστευε ότι η ιστορία του μπορεί να εμπνεύσει κι άλλους.
- Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας αποτελείται από πολύπλοκες πολεμικές σκηνές. Πείτε μας για τις δυσκολίες που συναντήσατε στο γύρισμα.
Η ταινία γυρίστηκε σ’ έναν σχετικά μικρό χώρο 100χ75 μέτρα. Είχαμε όμως δυο μηχανές που φυσούσαν μη τοξικό καπνό δημιουργώντας τεράστια νέφη ομίχλης και έτσι δεν έβλεπες τίποτα. Βοήθησε στη δημιουργία της ατμόσφαιρας του πεδίου μάχης. Όταν πρέπει να αναπαριστάς εκρήξεις και πυροβολισμούς, ο βαθμός της δυσκολίας ανεβαίνει σε σχέση με το γύρισμα μιας μεσαιωνικής μάχης όπου ο πολεμιστής μάχεται σώμα με σώμα και με αιχμηρά όπλα.
Αυξάνονται οι τεχνικές απαιτήσεις. Εκτός απ’ αυτό, είχα έναν προϋπολογισμό περίπου 20% μειωμένο από αυτόν του «Braveheart» πριν από 20 χρόνια και τον μισό χρόνο για να ολοκληρωθεί το γύρισμα. Το κλίμα της κινηματογραφικής παραγωγής έχει αλλάξει πια. Έπρεπε, λοιπόν, να κάνω το καλύτερο που μπορούσα μέσα σε πολύ λίγο χρόνο.
- Σας προσέλκυσε η ταινία λόγω της πνευματικής της διάστασης;
Νομίζω ότι ο βασικός πόλος έλξης δεν ήταν το πολεμικό κομμάτι αλλά η ιστορία αγάπης. Η αγάπη και η άρνηση να χτυπήσεις τον αδελφό σου. Η αγάπη που σε κάνει να προσφέρεις τη ζωή σου για κάποιον άλλον.
Πρόκειται για έναν σοφό άνθρωπο, αποφασισμένο να έχει έναν διαφορετικό ρυθμό στη ζωή του σαν τον σολομό που πορεύεται αντίθετα στο ρεύμα, καταδιωκόμενος για τις πεποιθήσεις του, αντίθετα στo κύμα του πολέμου, της βίας, τις συμβατικές απόψεις. Ταυτόχρονα, μέσα στην κόλαση του πολέμου, όταν οι περισσότεροι άνδρες κατεβαίνουν στο επίπεδο των ζώων, αυτός ανακαλύπτει την πνευματικότητα και είναι ικανός να δείξει αγάπη.
Αυτό με τράβηξε, ότι υπερέβη την κατάσταση γύρω του με τρόπο ηρωικό. Και ήταν αγνή η ανάγκη του, η επιθυμία του να σώσει ζωές ακριβώς στο σημείο όπου αφαιρούνται ζωές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ηρωισμός για μένα.
- Τα κατορθώματα του Ντέσμοντ μοιάζουν εξωπραγματικά...
Είναι εξωπραγματικά. Ποιος θα μπορούσε να σώζει έναν άνθρωπο κάθε δέκα λεπτά; Δεν έτρωγε, δεν έπινε, κατάφερε ωστόσο να κάνει αυτά που έκανε. Σίγουρα κάτι άλλο συνέβαινε... Κι ήταν ταπεινός άνθρωπος. Αυτή είναι η ουσία της μετριοφροσύνης. Δεν μπορείς να είσαι μετριόφρων αν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από σένα.
- Ποια είναι η σημασία της αγάπης για σας;
Η αγάπη δεν έχει να κάνει με την αρέσκεια. Μπορεί να μη σ' αρέσει κάποιος αλλά έχεις υποχρέωση να τον αγαπάς. Αυτό είναι όλο. Να αγαπάς τους πάντες αν έχεις τη δύναμη. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν κάνεις τίποτα που μπορεί να βλάψει τον άλλον, χωρίς όμως να αφήνεις τους άλλους να σε εκμεταλλεύονται. Τελικά, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι θα πει αγάπη... Θα σας πω την επόμενη εβδομάδα (γέλια).
Ο πρωταγωνιστής σας αντλεί δύναμη από την πίστη και την αγάπη για τον άλλον αλλά και την αγάπη για την πατρίδα του. Σήμερα όμως η πολιτική και η οικονομία έχουν διαστρεβλωθεί τόσο πολύ που, γι' αυτούς που σκέφτονται, ακόμα κι αν το θέλουν, δεν είναι το ίδιο εύκολο να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον στρατό. Θα θέλατε να πείτε κάτι γι' αυτό;
Όλοι πρέπει να μισούμε τον πόλεμο. Δυστυχώς όμως είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής, και θα υπάρχει μέχρι το τέλος.
Μισούμε και αντιστεκόμαστε στον πόλεμο και κάθε 30 ή 40 χρόνια μας κατατροπώνει αλλά περνούν μια-δυο γενιές και πάλι αρχίζουμε ξεχνώντας τα παλιά. Να μισείς τον πόλεμο, λοιπόν, αλλά να αγαπάς τον άνδρα και τη γυναίκα που πάνε να πολεμήσουν.
- Ποιο, θα λέγατε, είναι το όπλο σας στη ζωή;
Ο κινηματογράφος και η αφήγηση σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις μερικά πράγματα. Μπορείς να συγκινήσεις, να εμπνεύσεις, να χαροποιήσεις ή να λυπήσεις, ίσως και όλα αυτά μαζί.
Με την αφήγηση πρέπει να πετύχεις τρία πράγματα: να διασκεδάσεις, να εκπαιδεύσεις και να αναπτερώσεις το ηθικό. Αν πετύχεις το ένα, ισχύει, τα δύο, καλύτερα, και τα τρία, ακόμα καλύτερα. Όταν σκηνοθετώ, στοχεύω και στα τρία.
- Υπάρχει κάτι που δεν θα επιτρέπατε ποτέ στον εαυτό σας να πράξει;
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να σκοτώσω, ακόμα κι αν ήμουν σε πόλεμο.
- Βλέπετε την ταινία ως την επιστροφή σας ύστερα από μια περίοδο ησυχίας;
Δεν ξέρω αν πρόκειται για επιστροφή, με κάνει όμως να αισθάνομαι καλά. Είχα καιρό να σκηνοθετήσω αλλά... δεν ξεχνάς να κάνεις ποδήλατο. Γενικά σε προσέχουν περισσότερο αν κάνεις μια ιστορία με «πλαστικούς» ήρωες, όχι αληθινούς.
Ωστόσο, δεν σταμάτησα ποτέ να εργάζομαι, να γράφω και να αναπτύσσω σενάρια. Συνήθως οι παραγωγοί δεν ήταν πολύ πρόθυμοι να με στηρίξουν σε πράγματα που ήθελα να κάνω και συνήθιζα να βάζω το χέρι στην τσέπη.
Η διακοπή μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν θέλω πια να απορροφώ όλο το ρίσκο. Φυσικά παίζω ρόλους όταν τυχαίνει... Στο μεταξύ, κατάφερα να τελειοποιήσω την τεχνική του ψαρέματος, να ασχοληθώ με τα παιδιά μου και με τον εαυτό μου.
Η στασιμότητα μας πάει πίσω. Πρέπει να προχωρούμε πάντα και να προσπαθούμε να προοδεύσουμε δουλεύοντας με τον εαυτό μας όπως επεξεργαζόμαστε έναν χαρακτήρα. Επειδή έχω δουλέψει με τον εαυτό μου αισθάνομαι καλά, υγιής και τυχερός που έκανα μια ταινία σαν κι αυτήν.
- Νιώθετε την ανάγκη να σκηνοθετείτε; Σας λείπει η κάμερα όταν δεν κάνετε ταινία;
Η δουλειά μου είναι η αφήγηση. Αν δεν μπορώ να την κάνω με τον έναν τρόπο θα την κάνω με τον άλλο. Λέγοντας μια ιστορία σε παιδιά σε κάποιο σχολείο, γράφοντας ή ακόμα και μαγειρεύοντας. Η δημιουργική ανάγκη βρίσκει τρόπους να εκφράζεται και να σε κρατά μακριά από τη «φυλακή».
- Νοσταλγείτε τις μέρες της θητείας σας ως jeune premier;
Δεν νοσταλγώ καθόλου την πίεση που συνοδεύει αυτήν την ταμπέλα. Αυτό που με απασχολεί είναι η ολοκλήρωση της δημιουργικής μου ζωής. Δεν με απασχολεί η δημοσιότητα.
- Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με μια λέξη;
Ευγνώμων, πιστεύω... Είναι κάτι που προσπαθώ να θυμάμαι κάθε μέρα.
Γράφει ο George James
Πηγές:
-Ηρωας πολέμου χωρίς όπλο!
-Hacksaw Ridge: Η αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος
-«Δεν θα μπορούσα να σκοτώσω, ακόμα κι αν ήμουν σε πόλεμο»
https://georgejamesblog.blogspot.com/2023/06/hacksaw-ridge-desmond-doss.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου