Ηλεκτρονικές ταυτότητες: Το ψηφιακό «κόλπο γκρόσο» της Νέας Τάξης, για να τραβούν τα δικαιώματα του πολίτη από την «πρίζα»

 Ελευθέριος Ανδρώνης

Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να απλώσει ένα νέφος παραπληροφόρησης σχετικά με τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, οι προθέσεις τους είναι ήδη γνωστές εδώ και χρόνια. Λένε ότι δήθεν δεν θα έχει καμία διαφορά με τις συμβατικές ταυτότητες, και ο πρωθυπουργός έφτασε σε σημείο να ψεύδεται ανερυθρίαστα ενώπιον του ελληνικού λαού, δηλώνοντας ότι «οι νέες ταυτότητες δεν έχουν τσιπάκια».

Είναι πασιφανές ότι η ηλεκτρονική ταυτότητα δεν έρχεται στη ζωή μας για να χρησιμοποιηθεί ως απλό μέσο ταυτοποίησης, άλλα για να μετατραπεί τελικά σε Κάρτα του Πολίτη, δηλαδή σε κλειδί «πασπαρτού» για την άσκηση όλων των δικαιωμάτων, που θα ανήκει περισσότερο στον «κλειδοκράτορα» μιας υπερεξουσίας, παρά στον ίδιο τον πολίτη. Η συμπερίληψη της ύπουλης παραγράφου στο σχετικό ΦΕΚ που αναφέρει ότι στις νέες ταυτότητες θα «δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης», απλά επιβεβαιώνουν μια προειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ήδη από το 2019 ο Κυριάκος Πιερρακάκης είχε δηλώσει ότι επιδιώκουν να καταργήσουν τον ΑΔΤ, τον ΑΦΜ και τον ΑΜΚΑ, για να αντικατασταθεί από έναν αριθμό που θα αντιστοιχεί σε κάθε πολίτη, για κάθε επαφή του με το κράτος. Η συγχώνευση αριθμών σε έναν και μόνο προσωπικό αριθμό, προϋποθέτει και την ενοποίηση όλων των κρατικών εγγράφων σε ένα και μόνο ψηφιοποιημένο προσωπικό έγγραφο, δηλαδή την Κάρτα του Πολίτη.

Ηλεκτρονική ταυτότητα – Κάρτα του Πολίτη και ψηφιακό ευρώ είναι οι απαραίτητοι κρίκοι της αλυσίδας που θα δεθεί στον τράχηλο του πολίτη, και θα ανοίξουν τον δρόμο για τη δημιουργία του «ψηφιακού» ανθρώπου, του μετανθρώπου που θα βρίσκεται στην κυριολεξία σε απευθείας σύνδεση με τους ψηφιακούς νευρώνες της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης των δικαιωμάτων, αυτός ο «ψηφιακός» πολίτης σε όποια χώρα και αν ανήκει, σε όποιο Σύνταγμα και αν υπακούει, σε όποια κυβέρνηση και αν εμπιστεύεται τα προσωπικά δεδομένα του, θα γίνει εν τέλει ένα έρμαιο της Νέας Τάξης, που ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να του τραβούν την «πρίζα», για οποιονδήποτε λόγο κριθεί σκόπιμο.

Το αν οι ηλεκτρονικές ταυτότητες που θα ανακοινωθούν από την κυβέρνηση έχουν δυνατότητα να αποτυπώνουν γεωχωρικά δεδομένα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε αυτό το ζήτημα.

Τα συστήματα εντοπισμού της θέσης και της δραστηριότητας κάθε ανθρώπου δεν αφορά μόνο τα τυπικά συστήματα γεωεντοπισμού. Είναι οποιεσδήποτε τεχνολογικές καινοτομίες και διατάξεις συμβάλλουν στη συγκρότηση ενός δικτύου συλλογής (διχτυού δηλαδή), επεξεργασίας και δόλιας χρήσης των πληροφοριών που θα δεσμεύσει απολύτως την ελευθερία των ανθρώπων.

Το τσιπάκι, αν δεν μπορεί σήμερα να «βλέπει» ανελλιπώς τη γεωγραφική θέση μου (αν και θα μπορεί να το κάνει αποσπασματικά στα σημεία που χρησιμοποιείται η κάρτα), θα μπορέσει να το κάνει αύριο μέσω των αναβαθμίσεων της ταυτότητας και της εξέλιξης της τεχνολογίας. Το θέμα είναι ότι παραδίδοντας όλα τα δεδομένα σου στο κράτος, παραδίδεις ολόκληρη τη ζωή σου στο υπερκράτος, που κατευθύνει το σημερινό κράτος – μαριονέτα.

Ο απώτερος σκοπός τους είναι ήδη προαποφασισμένος. Τα προσωπικά στοιχεία, τα βιομετρικά δεδομένα, τα στοιχεία εργασίας, τα φορολογικά στοιχεία, οι τραπεζικές κινήσεις, οι αγορές, οι δοσοληψίες, ο ιατρικός φάκελος, τα φάρμακα, οι εμβολιασμοί, οι μετακινήσεις και τα ταξίδια, τα πρόστιμα μη συμμόρφωσης και τα «προνόμια» συμμόρφωσης, ακόμα και το προσωπικό αποτύπωμα άνθρακα, όλα θα πρέπει να μπουν σε έναν κοινό καταγραφέα προσωπικών δεδομένων.
Ένα σενάριο από το εφιαλτικό μέλλον τους

Φανταστείτε μια τέτοια Κάρτα Πολίτη, τι τρομακτική δύναμη μαζικής χειραγώγησης και καταστολής θα έχει σε μια επόμενη… πανδημία (όπως ήδη προαναγγέλλουν ότι θα έχουμε). Φανταστείτε έναν πολίτη που για οποιοδήποτε λόγο δεν εμπιστευτεί τα σκευάσματα που θα προκύψουν από το επόμενο mega deal της ΕΕ με τη Pfizer, πόσο ακαριαία θα μπορούν να του κατεβάσουν τον διακόπτη των δικαιωμάτων του.

Δηλαδή να μη μπορεί να βγει από το σπίτι του, και αν βγει παρατύπως να μην μπορεί να βάλει μπρος το συνδεδεμένο online αυτοκίνητο του ή να χρησιμοποιήσει ΜΜΜ. Να μη μπορεί να εργαστεί, να μη μπορεί να εισέλθει σε δημόσιες υπηρεσίες και καταστήματα πάσης φύσεως και να του περιορίζονται ασφυκτικά οι αγορές που θα μπορεί να κάνει. Να αποκλείεται από τα ψηφιακά επιδόματα οικονομικής στήριξης του κράτους και να μην υπάρχουν μετρητά για να τον βοηθήσει ένας συνάνθρωπός του, αφού αυτά θα έχουν καταργηθεί και θα υπάρχει μόνο ψηφιακό ευρώ που θα ελέγχεται απόλυτα σε ποιους λογαριασμούς «αρνητών» καταλήγει.

Να μη μπορεί ακόμα να χρησιμοποιήσει social media, εφαρμογές ή και το διαδίκτυο γενικότερα, αν κατηγορηθεί και καταχωρηθεί ως «διακινητής ψευδών ειδήσεων». Για οποιοδήποτε μέτρο παραβιάζει αυτός ο άνθρωπος που απλά θα θέλει να ζήσει, αυτόματα θα γνωστοποιείται η παράβαση στη βάση δεδομένων, και θα του επιβάλλεται πρόστιμο ή εντολή σύλληψης.

Όλη αυτή η φρικτή εξουσιαστική δύναμη, μέσα σε ένα και μόνο τσιπ. Αυτός ο εφιάλτης, θα είναι η «ζωή» ενός ελεύθερου πολίτη μέσα σε έναν οργουελικό κόσμο που σήμερα προμοτάρεται με τα ιλουστρασιόν αφηγήματα της «ασφάλειας», της «εξυπηρέτησης», της «προόδου» ενός «σύγχρονου» κράτους, που στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τη τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να επανεκκινήσει τα πιο αναχρονιστικά και μαύρα καθεστώτα που γνώρισε η ιστορία. Αυτή είναι η πραγματική «μεγάλη επανεκκίνηση».

Μήπως σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά; Μα, ήδη τα είδαμε να εφαρμόζονται στον καιρό της πανδημίας, σε πρώιμη και πιλοτική μορφή. Απλά αυτό που έλειπε από τα κέντρα εξουσίας ήταν μία ενιαία ψηφιακή πλατφόρμα επεξεργασίας πληροφοριών που θα συντονίζει πλήρως τον έλεγχο των πολιτών, τους περιορισμούς τους και τις κυρώσεις που θα έχουν. Σε αυτήν ακριβώς την πλατφόρμα θέλουν να υποτάξουν την ελευθερία των λαών, με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες.

Τα παραπάνω είναι άκρως ρεαλιστικά, εφόσον ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Κλάους Σβαμπ, στον οποίο «κλίνουν το γόνυ» ευλαβικά οι πλείστοι των ηγετών της Δύσης δήλωσε ότι θεωρεί το τεχνοφασιστικό κράτος της Κίνας, ως «πρότυπο» για τις κοινωνίες του κοντινού μέλλοντος.
Τα φαιδρά επιχειρήματα των ΜΜΕ

Το γελοίο επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τηλεοπτικές εκπομπές που προπαγανδίζουν τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, είναι το «τι σας πειράζουν οι ταυτότητες, εφόσον έχετε smartphone, πιστωτικές κάρτες και social media;». Πρόκειται για ένα παιδικό επιχείρημα που φανερώνει δύο αλήθειες:

Πρώτον, την αδυναμία τους να προβάλλουν σοβαρό αντίλογο εφόσον γνωρίζουν ότι το αφήγημα που πλασάρουν «μπάζει» από χίλιες πλευρές. Παρόλα αυτά προτιμούν να γίνονται γραφικοί για να πάρουν με το πλευρό τους όσους πολίτες αμφιταλαντεύονται για το τι θα πράξουν και δεν έχουν ενημερωθεί επαρκώς για το ζήτημα.

Δεύτερον, το πνεύμα εθελοδουλίας που θέλουν να εμφυσήσουν στον κόσμο. Έχουν «προσκυνήσει» προκαταβολικά την κυριαρχία του Μεγάλου Αδερφού, και θέλουν να πείσουν τον λαό πως είναι αναπόφευκτο και επωφελές να λυγίσει τα γόνατα μπροστά στον παντεπόπτη οφθαλμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Δεκάδες δημοσιογράφοι που υποτίθεται θα έπρεπε να είχαν προνοητική ματιά σε κάθε μεταρρύθμιση του κράτους, έχουν εξελιχθεί σε τελάληδες της μαζικής υποταγής. Αυτή είναι η κατάσταση στην ωμή μορφή της.

Το σκεπτικό τους είναι τόσο βλακώδες, παρόμοιο με το να σου έλεγαν: αφού κατάφερε να σου κλέψει μερικά χρυσαφικά ο κλέφτης από το συρτάρι, γιατί να μην του αφήσεις και το χρηματοκιβώτιο ανοιχτό για την επόμενη επίσκεψή του; Αφού ο ληστής παραβίασε το σαλόνι, γιατί να μην του ανοίξεις και το υπνοδωμάτιο που βρίσκεσαι κλειδωμένος; Αφού ο δυνάστης σου, σου πέρασε μια χειροπέδα στον ένα καρπό, γιατί να μην τον αφήσεις να σου κλειδώσει και τους δύο; Ο ραγιαδισμός σε όλο του το «μεγαλείο»!

Αυτό το ευτελές επιχείρημα, έχει απαντηθεί ήδη συντριπτικά. Στο κινητό, στην τραπεζική κάρτα, στα social media, παντού όπου παραχωρούμε προσωπικά στοιχεία μας, το κάνουμε με τη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ μας. Έχουμε τη δυνατότητα να μην παραχωρούμε τίποτα και είμαστε ενήμεροι για τα δεδομένα που εμπιστευόμαστε στις εκάστοτε υπηρεσίες.

Το ακόμα πιο δουλικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται, είναι το «γιατί να ανησυχώ για την παράδοση των προσωπικών δεδομένων μου, αφού δεν έχω τίποτα να κρύψω». Αυτό σημαίνει ότι παραχωρείς a priori το δικαίωμά σου στην προσωπική ζωή και το κάνεις φέιγ βολάν για κάθε ενδιαφερόμενο.

Ο Edward Snowden συνόψισε τη βασική ανάγκη για το απόρρητο και την προστασία της ιδιωτικής ζωής, γράφοντας: «Το επιχείρημα ότι δεν σας ενδιαφέρει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή επειδή δεν έχετε τίποτα να κρύψετε, δεν διαφέρει από το να λέτε ότι δεν σας νοιάζει για την ελευθερία του λόγου επειδή δεν έχετε τίποτα να πείτε».

Αν δεν έχει τίποτα να κρύψεις, τότε δεν σε πειράζει – ας πούμε – να εγκαταστήσεις μια κάμερα στο σπίτι σου, που θα καταγράφει τη ζωή σου 24 ώρες το 24ωρο και θα τη διοχετεύει στο διαδίκτυο. Αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε ας δημοσιοποιήσεις στα social media τους κωδικούς πρόσβασης σου, τα περιουσιακά στοιχεία σου, την ερωτική ζωή σου, τις ασθένειες από τις οποίες πάσχεις, όλες τις αγορές σου που αποκαλύπτουν πληροφορίες για τη ζωή σου, τη γνώμη σου για τους συναδέλφους σου, τις συζητήσεις στα «πηγαδάκια» με τους φίλους σου.

Και αν ακόμα υποθέσουμε πως δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η προσωπική ζωή σου, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι «ένοχος«, διότι τα κριτήρια «ενοχής» δεν θα τα θέτεις εσύ, αλλά μία υπερεθνική εξουσία. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι άνω των 60 ετών δεν μπορούσαν να φανταστούν ποτέ ότι το να ασκείς το δικαίωμα προαιρετικότητας μιας ιατρικής πράξης θα είναι σημείο «ενοχής». Και όμως κρίθηκαν «ένοχοι» από την κυβέρνηση και έλαβαν πρόστιμα 100 ευρώ τον μήνα.
Φρικτά προβλέψιμοι

Ξέρετε, η περίοδος της πανδημίας μπορεί να λειτούργησε ως επιτυχημένο πείραμα και πρόβα τζενεράλε για τη μαζική χειραγώγηση των λαών, άλλα αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι για την «ελίτ», διότι ο κόσμος έκανε εντατικό «φροντιστήριο» στις επιδιώξεις τους, τις μεθοδείες τους και τα σχέδιά τους. Ξεχώρισε η ήρα από το στάρι. Φάνηκε πώς δουλεύουν οι γκεμπελίσκοι των μίντια, πώς στήνουν την προπαγάνδα τους, πώς ξεδιπλώνουν τα επιχειρήματά τους.

Αυτό που βλέπουμε να γίνεται τώρα με τις ταυτότητες από τα συστημικά ΜΜΕ, είναι μια κατάσταση «καρμπόν» με όσα γίνονταν στην πανδημία για τρία χρόνια. Οι ίδιοι στερεότυποι χαρακτηρισμοί, ο ίδιος κοινωνικός ρατσισμός, το ίδιο bullying από τα κανάλια, οι ίδιες απειλές, η ίδια πλύση εγκεφάλου, οι ίδιες δημοσιογραφικές φάτσες στον ίδιο ρόλο του «μαντρόσκυλου» που πιάνει πόστο στο τηλεοπτικό μαντρί, μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στον επόμενο. Τους «ειδικούς» με τις λευκές ποδιές που είχαν αναλάβει να κάνουν τους πλασιέ των σκευασμάτων, τους αντικατέστησαν «ειδικοί» της τεχνολογίας, του «νόμου» και της «τάξης».

Όλα ίδια και επαναλαμβανόμενα, σε σημείο να έχουν γίνει αφόρητα προβλέψιμοι και να τους αγνοεί όλο και περισσότερος κόσμος.

Και αυτή τη φορά η απειλή δεν είναι το αφήγημα ενός ιού που η μη σοβαρότητά του μπορούσε να κρυφτεί πίσω από βουνά με μελέτες και ωκεανούς από fake news, αλλά «μετρημένα κουκιά» που αφορούν την απεμπόληση ή την προάσπιση πολύ συγκεκριμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Το δίλημμα είναι σαφέστατο. Δέχεσαι να μπεις στην «πρίζα» ενός παγκόσμιου συστήματος ή όχι; Η εύλογη απάντηση: Δεν περάσαμε από 2 παγκόσμιους πολέμους και μία Δίκη της Νυρεμβέργης για να φτάσουμε σήμερα να ξαναγίνουμε απρόσωποι αριθμοί και να ξαναμπούμε σε ψηφιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης, και μάλιστα οικειοθελώς. Δεν είμαστε νούμερα, άλλα ελεύθερα πρόσωπα.

sportime.gr