...αφού χάθηκαν για τον Χριστό,ήταν σαν να πέθαναν και χάθηκαν για πάντα...

 Στο συναξάρι της αγίας Ακυλίνας(της Ζαγκλιβερινής), αναφέρεται το εξής:

 Όταν ο πατέρας της αλλαξοπίστησε, αυτή και η μάνα της φόρεσαν μαύρα και τον πένθησαν σαν νεκρό.

  Ιστορικές μαρτυρίες για το παιδομάζωμα αναφέρονται στην συνήθεια των άμοιρων γονιών να κάνουν κόλλυβα και μνημόσυνα για τα παιδιά τους, γιατί αφού χάθηκαν για τον Χριστό,ήταν σαν να πέθαναν και χάθηκαν για πάντα.

Για τους χριστιανούς η πίστη δεν είναι ετικέτα, ιδέα ή ακόμα μια έκφραση σε ένα πανθρησκευτικό παζλ, είναι η υπόθεση της αληθινής, της πραγματικής ζωής. Ο βαπτισμένος ήταν χαμένος και βρέθηκε, νεκρός και ανέζησε.Οι άλλοι δεν ζούν, απλά βρίσκονται στον κόσμο.Κανείς ζωντανός δεν επιθύμησε τον θάνατο.Η εποχή μας όμως είναι εποχή νεκροζώντανων. Γεννηθήκαμε και ήρθαμε στην ζωή από τον Χριστό και όμως αγκαλιάζουμε τους πεθαμένους, αναγνωρίζοντας τους αλήθεια και ζωή...

πηγή