Το γράμμα του Αλμπέρ Καμύ στο δάσκαλό του λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957

19 Νοεμβρίου 1957
Αγαπητέ κύριε Ζερμέν,
Άφησα να περάσει λίγο ο θόρυβος γύρω από το όνομά μου, προτού σας μιλήσω απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Μόλις πριν μερικές μέρες μου έγινε μια υπερβολικά μεγάλη τιμή, την οποία ούτε επεδίωξα ούτε ζήτησα.

Όμως όταν πληροφορήθηκα τα νέα, η πρώτη μου σκέψη μετά τη μητέρα μου, ήταν η δική σας. Δίχως εσάς, δίχως το στοργικό χέρι που απλώσατε στο μικρό φτωχό παιδί που ήμουν, δίχως τη δική σας διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Δεν δίνω και πολλή σημασία σε τέτοιου είδους τιμές. Αλλά τουλάχιστον αυτή μου δίνει την ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε κι εξακολουθείτε να είστε για μένα, και να σας διαβεβαιώσω πως οι προσπάθειές σας, η δουλειά σας και η καρδιά που τόσο γενναιόδωρα βάλατε σε αυτήν ακόμα παραμένουν ζωντανά σε ένα από τα μικρά σας σχολιαρόπαιδα που, παρά τα χρόνια που πέρασαν, δεν έπαψε ποτέ να είναι ο ευγνώμων μαθητής σας.

Σας κλείνω στην αγκαλιά μου μ’ όλη μου την καρδιά.
Αλμπέρ Καμύ

πηγή