Ἔρχεται ὁ Καποδίστριας ἀπὸ τὴν Ρωσσία γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν πατέρα του. Ἡ μητέρα του εἶχε ἤδη ἐγκαταλείψει τὰ ἐγκόσμια καὶ ὁ ἴδιος ἦταν πλέον ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας.
Μόλις κυκλοφόρησε ἡ εἴδηση, Φιλικοί, Καπεταναῖοι καὶ Ὁπλαρχηγοὶ, σπεύδουν νὰ τὸν ἀνταμώσουν.
Καὶ ὁ φιλόπατρις Καποδίστριας, χάριν φιλοξενίας καὶ χριστιανικοῦ ἤθους, ἀποφασίζει νὰ τοὺς καλέσει σὲ γεῦμα, στὴν πατρικὴ του οἰκία. Μεταξὺ τῶν συνδαιτημόνων οἱ Ἀναγνωσταράς, Πλαπούτας, Ἀνδρούτσος καὶ Κολοκοτρώνης.
Ἅπαντες ἀνέμεναν νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Ἰωάννη τὰ καλὰ νέα γιὰ βοήθεια ἀπό τὴν Ρωσσία. Ἐκεῖνος ὅμως τοὺς εἶπε τὴν πικρὴ ἀλήθεια. Δὲν ἔπρεπε νὰ ἀναμένουν καμμία βοήθεια.Ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε ἀποφασίσει νὰ μὴν διαταράξει τὶς σχέσεις τῆς ὁμοδόξου Αὐτοκρατορίας μὲ Ἀγγλία καὶ Αὐστρία. Ἅπαντες στάθηκαν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων.
-Ἀφοῦ οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς μᾶς θέτουν ἐνώπιον τόσον ἀπελπιστικοῦ διλήμματος, θὰ ὑψώσομε τὴν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ καὶ ἐὰν δὲν κατορθώσωμεν νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, τοὐλάχιστον ὅμως θὰ ἀποθάνωμεν ὡς ἀντάξιοι τῶν πατέρων μας.
Τὸν ἐπόμενο μῆνα, ἀνήμερα τῆς Λαμπρῆς, ἐν μέσῳ τοῦ γεύματος καὶ μὲ τὸν ὀβελία ἐπὶ τῆς τραπέζης, ἁρπάζει ὁ Κολοκοτρώνης μὲ τὰ χέρια τὴν πλάτη ἀπ 'τὸ ψητό, καὶ λέει στὸν Καποδίστρια:
- Ἔτσι τρώγουν τὰ παλληκάρια τὰ ψητὰ κρέατα !
Ἐπικράτησε ἐνθουσιασμός.
Πρῶτος ὁ Καποδίστριας σηκώνει τὸ ποτήρι καὶ πίνει ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος. Πλησιάζει τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ λέει στὸ αὐτὶ :
-Ἐφέτος κάνομε τὸ Πάσχα ἐδῶ εἰς τοὺς Κορφούς. Καὶ τοῦ χρόνου, εἰς τὴν πατρίδα σου, τὸν Μωριᾶν.
Ὁ Γέρος ἤπιε κρασί, καὶ εἶπε :
- Μὲ φιλεύεις ἀρνὶ ψητὸ καὶ ἐγὼ θὰ σὲ φιλεύσω τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν εἰς τὴν πατρίδαν μου.
Καὶ φύλαξε τὴν ὑπόσχεση καλὰ στὸν νοῦ του.
Καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου