Μελχισεδέκ

Ἕνα ἀπό τά ἱερά Πρόσωπα, τό ὁποῖο μνημονεύεται στις Χριστουγεννιάτικες Ακολουθίες εἶναι κι ὁ Μελχισεδέκ.
Ὁ Μελχισεδέκ ἐμφανίζεται ξαφνικά στό 14ο κεφάλαιο τοῦ Βιβλίου τῆς Γενέσεως καί μόνον, ὅπου διαβάζουμε: "καὶ Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ οἶνον· ἦν δὲ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου"
Τό ὄνομά του σημαίνει βασιλέας τῆς δικαιοσύνης (μέλεχ σαδώκ στά ἑβραϊκά) καί ὅπως λέει τό ιερό κείμενο ἦταν βασιλέας τῆς πόλεως Σαλήμ (στά Ἑβραϊκά σημαίνει εἰρήνη), ἡ ὁποία πόλη ἀργότερα ὀνομάστηκε Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Μελχισεδέκ ἐμφανίστηκε ὡς Ἱερέας και μετά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Λώτ ἀπό τόν Ἀβραάμ, γιά νά προσφέρει στόν Θεό ἄρτο καί οἶνο, ὡς εὐχαριστήρια θυσία, γιά τήν νίκη τοῦ Ἀβραάμ ἐπί τῶν ἐχθρῶν του.
Εξαιτίας αυτής της Ιερουργίας ο Μελχισεδέκ προεικονίζει τον Χριστό. Διότι καί ὁ Κύριος στόν Μυστικό Δεῖπνο προσέφερε ἄρτο καί οἶνο, προτυπώνοντας με την πρώτη αυτή αναίμακτη θεία Λειτουργία πάνω στη Γη, τήν μετ’ ὀλίγον αιματηρή Του θυσία επί του Τιμίου Σταυρού.