ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΕΤΑΛΙΔΙΩΤΙΣΣΑ(Στην γενέτειρα του Οσίου Βησσαρίωνα)

Το Πεταλίδι είναι η γενέτειρά του Οσίου πατρός ημών Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου.Στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής και ενώπιον της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Πεταλιδιωτίσσης, ο μικρός τότε Ανδρέας Κορκολιάκος και μετέπειτα Όσιος Βησσαρίων, βαπτίσθηκε, γαλουχήθηκε πνευματικά και έμελλε να λάβει την κλήση από τον Κύριο, αφού ο Ναός και το Εικόνισμά Της αποτελούσαν το πνευματικό του καταφύγιο στα παιδικά και νεανικά του χρόνια.

Μεγάλη εὐλογία λαμβάνει ὁ εὐλαβὴς προσκυνητὴς, ὅταν φθάσει στὸν Θεομητορικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῆς Πεταλιδιωτίσσης καὶ προσκυνήσει στὸν θρόνο της, τὴν ἱερὰ καὶ χαριτόβρυτη Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς.
Τὸ Πεταλίδι εἶναι μία μικρὴ κωμόπολη στά δυτικά τοῦ Μεσσηνιακοῦ κόλπου, ἡ ὁποία σοῦ δίνει τή δυνατότητα νὰ ταξιδεύεις μὲ τὴ σκέψη καὶ τὴ ματιά σου καὶ συγχρόνως σοῦ προσφέρει ἕνα ὄμορφο φυσικὸ περιβάλλον.
Η ἱστορία τοῦ τόπου ἀνάγεται στὴν ὁμηρικὴ ἐποχή, καθώς βρίσκεται κτισμένη ἐπάνω στά ἐρείπια τῆς ὁμηρικῆς Αἰπείας καὶ τῆς ἀρχαίας Κορώνης.
Στήν περιοχή τοῦ Πεταλιδίου, μετὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἐγκαθίστανται Μανιάτες καὶ ἀπὸ τὸ 1833 οἱ νέοι αὐτοί κάτοικοι ἄρχισαν νὰ κτίζουν τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας καὶ τὶς πρῶτες κατοικίες τους. Ὁ Ναὸς περατώθηκε καὶ ἐγκαινιάσθηκε, τὸ ἔτος 1835, ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Μεσσήνης Ἰωσήφ. Τὸν λαμπρὸ αὐτὸ Ἱερὸ Ναὸ κοσμοῦν σήμερα τρία ἱερὰ κειμήλια:

 α) ἡ χαριτόβρυτος Εἰκών τῆς Παναγίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ἐπονομαζομένη Πεταλιδιώτισσα,

 β) ἕνα Ἱερὸ Ἀντιμήνσιο τό ὁποῖο χρονολογεῖται ἀπό τὸ ἒτος 1837 καὶ γ) τεμάχιο Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, τὸ ὁποῖο προσέφερεν ὡς εὐλογία, ὁ Ἡγούμενος τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Αἰμυαλῶν τὸ ἒτος 2015.

 Ἰδιαίτερη, ὃμως, τιμὴ ἀποδίδουν οἱ εὐλαβεῖς πιστοὶ στὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Πεταλιδιωτίσσης.

Ἡ εἰκών τῆς Παναγίας ἐφιλοτεχνήθη μὲ θαυμαστὸ τρόπο, ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Π. Μαυρομιχάλη κατὰ τὸ ἔτος 1841 καὶ συντηρήθη ἀπὸ ἀρχαιολόγους συντηρητὲς τὸν Ἰούλιο τοῦ ἒτους 2013.
Μαρτυρεῖται ὅτι ἡ αἰτία τῆς δωρεᾶς καὶ τῆς εἰκονογραφήσεώς της, σύμφωνα μὲ τὴ παράδοση, εἶναι ἡ παρακάτω:

 Ὁ Νικόλαος Μουστάκης, κατάγόμενος ἀπὸ τὴ νῆσο Χίο, ἔπλεε μέσα στὸν Μεσσηνιακὸ κόλπο μὲ τὸ πλοιάριό του, τὸ ὁποῖον ἦταν φορτωμένο μὲ ἐμπορεύματα. Ξαφνικά, στὰ ἤρεμα καὶ γαλήνια νερὰ τῆς θάλασσας, ξέσπασε τρομερὴ θαλασσοταραχὴ καὶ κινδύνευσε τὸ πλοιάριο νὰ βυθισθεῖ καὶ ὁ καπετὰν Νικόλας τρομαγμένος ἀφήνει τὸ τιμόνι καὶ γονατιστὸς προσεύχεται στὴν Παναγία λέγοντας:
«Σῶσε τὸ πλοῖο μου καὶ διαφύλαξε τὸ πλήρωμά μου καὶ θὰ Σοῦ προσφέρω ὅ,τι
μοῦ ζητήσεις».

 Αὐτὰ εἶπε μὲ δάκρυα στὰ μάτια, καὶ ὢ! τοῦ θαύματος,δύναμη ἐξ οὐρανοῦ ὁδήγησε στὶς ὄχθες τοῦ Πεταλιδίου τὸ πλοιάριο, μὲ τὸν καπετάνιο καὶ τοὺς ναῦτες σώους καὶ ἀβλαβεῖς. Ὁ Νικόλας ἔπεσε στὰ γόνατα καὶ ἐδοξολογοῦσε τὴν Παναγία, γιατὶ μὲ τὴ βοήθειά της διασώθηκαν. Ἔμειναν στὴν κωμόπολη πέντε ἡμερόνυκτα. Τὴν τρίτη βραδιὰ, ὁ καπετὰν Νικόλας, τὴν ὥρα τοῦ ὕπνου του, βλέπει σὲ ὄνειρο τὴν Παναγία ἀπαστράπτουσα, καθήμενη μέσα σὲ μία κολυμβήθρα, ἡ ὁποία ἐξεχείλιζε ἀπὸ ἄφθονο νερό. Κρατοῦσε στὴν ἀγκαλιὰ Της τὸν Χριστὸ καὶ ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ στέκονταν δύο ἄγγελοι. 

Τότε, ἀκούγεται ἡ Παναγία μὲ αὐστηρὴ φωνὴ νὰ λέει: «Γιατὶ Νικόλαε παραμέλησες τὴν ὑπόσχεση ποὺ μοῦ ἔταξες;».
Τρομαγμένος τότε ὁ καπετάνιος ἀπολογεῖται στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς λέγει: 

«Εὐλογημένο τὸ ὄνομά σου! Πρόσταξε τὶ θέλεις νὰ σοῦ φέρω!». 

Μὲ πραεῖα, τότε, καὶ γαλήνια φωνὴ ἡ Μεγαλόχαρη τὸν προστάζει: 

«Φτιάξε τὴν εἰκόνα μου, ὅπως σοῦ φανεροῦμαι ἔμπροσθέν σου, καὶ προσέφερέ την χάρισμα στὸν Ναό ποῦ φτιάχνουν στὸ ὄνομά μου καὶ ἐγὼ θὰ εὐλογήσω αὐτὴν νὰ ἔχει τὴν χάρη μου».

 Αὐτὰ εἶπε ἡ Μεγαλόχαρη, καὶ χάθηκε ἀπὸ τὸ ὅραμα, τό ὁποῖον ἔβλεπε ὁ καπετὰν Νικόλας. Ἀμέσως, ἐξύπνησε συγκλονισμένος καί μὲ δάκρυα στὰ μάτια, ἔπεσε στὸ ἔδαφος καὶ ἐζητοῦσε συγχώρεση ἀπὸ τὴν Παναγία, γιατὶ παραμέλησε τὸ τάμα του.

 Ἀφοῦ ἐξημέρωσε, ἀμέσως ἐνημέρωσε τοὺς κατοίκους καὶ ἐζήτησε νὰ τοῦ ἀναφέρουν ἂν γνωρίζουν κάποιον ἁγιογράφο. Αὐτοὶ τοῦ συνέστησαν τὸν υἱόν ἑνὸς ἱερέως, ὁ ὁποῖος ὠνομαζόταν Ἰωάννης Μαυρομιχάλης καὶ εἶχε χάρισμα στὴν ἱερή τέχνη τῆς εἰκονογραφίας.

Ὁ καπετὰν Νικόλας τόν ἐπεσκέφθη καὶ, ἀφοῦ τοῦ ἐξιστόρησε τό θαυμαστό γεγονός τῆς διασώσεώς του ἀπὸ τὴν Παναγία, τοῦ παρήγγειλε νὰ φτιάξει μιὰ λαμπράεἰκόνα τῆς Θεοτόκου, συμφώνως μέ τίς ὁδηγίες τῆς Παναγίας στόὅραμά του. Ἓδωσε χρήματα στὸν ἁγιογράφο καὶ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ἀναχώρησε γιὰ τὴν πατρίδατου. Μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία,ὃπως εἶναι τό ἒθος, ὁ ἁγιογράφος ὁλοκλήρωσε τὴν ἁγιογράφησητῆς χαριτοβρύτου εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Πεταλιδιωτίσσης.Κατόπιν, μὲ τὴν προβλεπόμενη τάξη, οἱ πιστοὶ τὴν ἐνθρόνισαν στὸ τέμπλο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Ταυτόχρονως μὲ τὴν τοποθέτηση, ἄρχισε νὰ ποιεῖ τὰ θαυμάσιὰ Της πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ τῆς περιοχῆς.

Ἀπὸ τότε καὶ μέχρι σήμερα ἡ χάρις καὶ τὰ θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Πεταλιδιωτίσσης εἶναι παρὰ πολλὰ καὶ μὲ ταπεινὸ τρόπο ἐκδηλώνονται καὶ μαρτυροῦνται ἀπὸ πιστούς.
Ἡ Παναγία ἡ Πεταλιδιώτισσα, ἀνεδείχθη προστάτις τῶν ἐγκυμονουσῶν γυναικῶν, τῶν νηπίων, τῶν γονέων, τῶν μὴ ἐχόντων τέκνα, τῶν ταλαιπωρουμένων ἀπὸ διάφορες ἀσθένειες ψυχῆς καὶ σώματος.
Ἡ προσκύνηση τῆς χαριτοβρύτου εἰκόνος τῆς Παναγίας ἁγιάζει τὸν προσκυνοῦντα Αὐτήν μὲ εὐλάβεια, λύει τὰ δεινά, θεραπεύει τὰ πάθη καὶ χαρίζει στὶς ψυχὲς πλούσια τὴ χάρη Της.
Οἱ κάτοικοι τοῦ Πεταλιδίου πανηγυρίζουν καί τιμοῦν τὴν Ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου Ἑβδομάδος καὶ μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια καὶ λαμπρότητα λιτανεύουν τὸ θαυματουργὸ εἰκόνισμά Της πρός εὐλογία καὶ ἁγιασμὸ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ τόπου.

Τὸ Πεταλίδι ἐκτός τῆςδεσπόζουσας θέσεώς του στονΜεσσηνιακό κόλπο καί τὴν τουριστικὴ του φήμη, εἶναι,ἐπίσης, γνωστὸ καὶ γιὰ τὴν ξεχωριστὴ καὶ μοναδικὴ Κυρά του τὴν Παναγία τὴν Πεταλιδιώτισσα, ἡ ὁποία ἀναμένει ὑπομονετικά τὸν καθένα μας,στέκεται πάντα ἐκεῖ στὸ θρονὶ
Της ἀπὸ τὸ 1841, συνεχίζει νὰἀγκαλιάζει τοὺς κατοίκους ὅλης τῆς Μεσσηνίας, ἀλλὰ καὶ χωρὶς ὅρια ἀγκαλιάζει καὶ εὐλογεῖ ὅλα τὰ παιδιὰ Της σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ κόσμου, τὰ ὁποῖα καταθέτουν τὸ τάμα τῆς καρδίας τους, τὸν πόνο τους καί τίς εὐχαριστίες τους, γιὰ νὰ συνεχίζουν τὸν ἀγῶνα τους μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς καὶ Ἐκείνη στέκει ἀρωγός, Μητέρα μὲ ἀνοικτὴ τὴν ἀγκαλιὰ Της καὶ πρεσβεύει, ὥστε ὁ Υἱὸς Της, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, νὰ σώζει ὅλους τοὺς ανθρώπους τώρα καὶ πάντοτε στούς ἀτελευτήτους αἰῶνας.

πηγές 1 και 2