Ο ἀσκητής τῆς προσευχῆς καί ὁ ἱεραπόστολος τῆς κοινωνικῆς δράσεως...

Τὸν βλέπομε τώρα στὴ μνήμη μας , τόν Ἅγιο Ἀμφιλόχιο, ὅπως ἦταν ἁπλός, ταπεινός, μὲ τὴ σοβαρότητα καὶ τὴν γλυκύτητα τοῦ ἁγίου.

Ἔχει ἕνα σακκίδιο κρεμασμένο στὸν ὦμο καὶ τρέχει ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο τῆς πατρίδας μας ὣς τὸ ἄλλο, ἀπὸ τὸ ἕνα νησὶ ὣς τὸ ἄλλο, πάντα ἀκούραστος καὶ ἀσταμάτητος.
Λίγο ἀνασαίνει στὴν Πάτμο, παίρνει δύναμη ἀπὸ τὸ Μοναστήρι του, ἀπὸ τὸ Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀπὸ τὸν ὅσιο Χριστόδουλο καὶ πάλι συνεχίζει τὸ ἔργο του.
Ἔπιασε τὶς δύο μορφὲς τοῦ μοναχικοῦ ἰδανικοῦ. Εἶναι ὁ ἀσκητὴς τῆς προσευχῆς καὶ ὁ ἱεραπόστολος τῆς κοινωνικῆς δράσεως... Ἔχει ἁγνὴ καὶ βαθειὰ πίστη. Ἀγαπᾶ ἐξ ὅλης καρδίας τὸν Κύριον.

Ἐνθυμούμεθα μὲ εὐγνωμοσύνη τὶς σοφὲς ὑποθῆκες του, τὸ ἅγιο παράδειγμά του, τὴν ἀγάπη του, τοὺς κόπους, τὶς θυσίες καὶ πιστεύομε πὼς τώρα ἀπὸ ψηλὰ θὰ μεσιτεύη γιὰ μᾶς ποὺ μένομε ἀκόμα στὴ γῆ, καὶ γιὰ τοῦτο τὸ ἱερὸ νησί, γιὰ τὴν Ἀδελφότητα, γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ τὸν λαόν μας.

Ὀ Κρήτης  Τιμόθεος