Κάθε που κάποιος, μας προσφωνεί με το ευλογίας μικρό όνομα της βαφτίσεώς μας, τιμές μνημόνευσης αποδίδονται στο βίο και το Αγιομαρτύριό του Αγίου μας του οποίου το όνομά του φέρουμε. Παίρνει έπειτα σειρά το επώνυμό μας όπου σ αυτό ιστορείται η πορεία της γενεάς του καθενός μας!
Γιορτή κι επέτειο ονομαστική πανηγυρίζουμε με τα καμπαναριά να διαλαλούν στον εσπερινό από την προηγούμενη ημέρα, του Αγίου μας το βίο και την παρουσία του στου χριστιανισμού μας την πορεία, αν άφησε διδαχές ή το δικό του λιθαράκι, αν συναναστράφηκε τον Κύριό μας, αν κάθισε μαζί του στον Μυστικό Δείπνο, αν νηστικός ή διψασμένος υπήρξε και του έδωσε ποτέ την πείνα ή τη δίψα της αφιερωματικής αγάπης να χορτάσει!
Μας αγιάζει στου Παραδείσου της ψυχής τα σαλόνια ακόμα και δια των καλών μας πράξεων, της ελεημοσύνης, της φιλευσπλαχνιας μας, της δοτικότητάς μας, σε αυτό που ο χριστιανισμος μας, μας ορίζει ως ενάρετους καλούς χριστιανούς και σε αυτό που η επιστήμη της Ψυχολογίας, το ορίζει ως ενσυναίσθηση!
Συναισθάνομαι τον πόνο και τη λύπη των άλλων, τη χαρά και την ευτυχία τους, λυπάμαι με τη λύπη τους και χαίρομαι με τη χαρά τους, ανταποκρίνομαι στο μέτρο που δύναμαι στη δική τους ανάγκη, το ένα της δεκάτης των δικών μου απολαβών να είναι το μερτικό του φτωχού, του διψασμένου και του πονεμένου!
Αρκούν αυτά μας τα χαρίσματα ώστε να εισέλθει Αγιοτάτη η ψυχή μας καθώς θα πορεύεται της μακαρίας οδού, από τις διάπλατα ορθάνοιχτες θύρες στου Παραδείσου το γαλήνιο!
«Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη σε σας από τη δημιουργία του κόσμου. επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω. δίψασα και μου δώσατε να πιω. ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε. γυμνός ήμουν, και με ντύσατε. ασθένησα, και με επισκεφθήκατε. σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα»
Άγιος Χριστόφορος!
Τι ευλογία να έχει κανείς αυτό το όνομα τιμής, το οποίο στον Άγιο δόθηκε για την υπεροχή της ψυχής του να ανταποκριθεί πρόθυμα στου μικρούλι Χριστού μας, την ανάγκη!
Άλλοτε θα ´ρθει ο Χριστός μας στη στράτα μας νηστικός, άλλοτε διψασμένος, στου Αγίου Χριστοφόρου τη στράτα, μικρούλη αγοράκι εμφανίστηκε ο Κύριός μας και κλαψιάρικα αναζήτησε από την ψυχή του Αγίου την κατανόηση και την καλωσύνη!
Προσευχόταν γονατιστός, ένα βράδυ ο Άγιος Χριστόφορος, ενώ έξω από το καλύβι του, είχε ξεσπάσει σφοδρή καταιγίδα και το παρακείμενο ποτάμι είχε φουσκώσει από τα ορμητικά νερά. Άκουσε τότε μες την νύχτα κλάματα ενός μικρού παιδιού. Βγαίνοντας έξω αντίκρυσε ένα παιδί στην απέναντι όχθη του ποταμού το οποίο έκλαιγε και του ζητούσε να το μεταφέρει κοντά του ώστε να μην μείνει έξω στο κρύο και την βροχή.
Τότε ο Άγιος πήρε ένα κομμάτι κλαδί από κάποιο δέντρο και στηρίζοντας το σώμα του σε αυτό μπήκε στο ποτάμι.
Πέρασε στην απέναντι όχθη και πήρε το παιδί στους ώμους του. Σε κάθε βήμα του που έκανε μέσα στο ποτάμι, αισθανότανε πως το παιδί στους ώμους του βάραινε όλο και πιο πολύ.
Όσο δυσκολευόταν τόσο κατέβαλε περισσότερη προσπάθεια να μην παρασυρθεί από το φουσκωμένο ποτάμι. Όταν κατάφερε παρ´ όλη την δοκιμασία να φτάσει ασφαλής απέναντι, άφησε προστατευτικά κάτω το παιδί και του είπε:
«Παιδί μου, μικρόσωμο είσαι αλλά βαρούσες τόσο πολύ που τον κόσμο όλον αν σήκωνα, δεν θα ήταν τόσο βαρύς όσο εσύ»
«Και όμως! του είπε το παιδί. Μετέφερες όχι μόνον τον κόσμο όλον, αλλά Εκείνον, που έπλασε τον κόσμο όλο! Είμαι ο Βασιλεύς Χριστός, τον οποίον εδώ υπηρετείς»
Έπειτα από τα λόγια αυτά, το παιδί έγινε άφαντο, μα ο Άγιος απέκτησε από εκείνη τη στιγμή την Αγιοτάτη χάρη ότι έφερε στους ώμους, στη ψυχή και στην καρδιά του το Χριστό!
Στους δικούς μας ώμους, γύρω από το ζυγό του δικού μας αυχένα, φέρουμε όλοι οι βαφτισμενοι στου Κυρίου μας το Ιερό της βαφτίσεως Μυστήριο, το σταυρουδάκι μας που μαρτυρεί ότι φέρουμε στης πορείας μας τα βήματα τον Χριστό μας, η χρυσή καδενίτσα έχει πάντα την απόληξη του μήκους της, τέτοια ώστε το χρυσό του Χριστού μας σταυρουδακι να ακουμπάει στης καρδιάς μας τον παλμό!
Βηματοδότη λέει της καρδιάς την ενίσχυση η ιατρική, του Χριστού μας ευλογία και ζωή είναι η παρουσία του σε όλων των παλμών της καρδιάς μας, η δική Του η χριστόφορη ενδυμασία και παρουσία!
Χρόνια μας πολλά οι εορτάζοντες φερώνυμοι Χριστόφοροι, χρόνια μας πολλά κι εμάς των υπολοίπων σήμερα 9
Μαΐου, της ονομαστικής γιορτής και χριστιανικής μας ιδιότητας.
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου