Η ΠΥΛΗ ΤΩΝ «ΑΠΡΟΪΤΩΝ» ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 Ο καταγόμενος από την Μεσοποταμία Μοναχός Δαυίδ ασκήτεψε στα μέσα του 6ου αιώνα στην Μονή των Απροΐτων της Θεσσαλονίκης. Έμεινε επί τρία συνεχή χρόνια πάνω σε ένα δένδρο, μια αμυγδαλιά. Κατόπιν ασκήθηκε σε ένα Κελλί δίπλα στην Μονή.
 «Απρόιτος» σύμφωνα με τα λεξικά του Σουΐδα και του Ησυχίου είναι ο «έγκλειστος».

  Η Μονή του Οσίου φαίνεται ότι ονομάτισε την πλησίον της μικρή πύλη των Απροΐτων σύμφωνα με τους αρχαιολόγους. Ή μήπως συνέβη το αντίθετο; Θα μπορούσε η πύλη να ονομασθεί έτσι από τους έγκλειστους-απρόιτους μοναχούς. Θα μπορούσε όμως και «το πυλίδιον» να ονομαζόταν των Απροΐτων Θεσσαλονικέων. Όταν πολιορκούσαν την πόλη εχθροί, το μικρό «πυλίδιον» μπορεί να προσέφερε εύκολη έξοδο στους έγκλειστους «απρόιτους» πολίτες να στείλουν αγγελιοφόρους για βοήθεια. 

Σήμερα δεν είναι γνωστή η θέση της Μονής, ούτε της πύλης των Απροΐτων.

Χαρακτηριστικός πάντως για την ζωή του οσίου Δαυίδ είναι ο στίχος του Συναξαρίου της 26ης Ιουνίου, ημέρας εορτής του: «Ἕκτῃ ἐξεπέρησε πύλας βίου εἰκάδι Δαυΐδ» (την εικοστή έκτη πέρασε τις πύλες της ζωής ο Δαυίδ).

Στην Α΄ φωτογραφία μαρμάρινη (ατελείωτη) εικόνα του Οσίου Δαυίδ της Θεσσαλονίκης, έργο μάλλον του ύστερου 13ου αιώνα, σήμερα στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης.
Στην Β΄ φωτογραφία ο όσιος στην αμυγδαλιά, τοιχογραφία του 14ου αιώνα, Μονή της Χώρας.

+Ε. Γ.-Πηγή