Α) Ἀπὸ πάνω μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Τοῦ βάζει τη μύτη ἐπάνω, ὅτι «ἐγὼ είμαι, δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος σὰν ἐμένα». Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερο εφόδιο του Διαβόλου. Δήλ. ἐφόσον ἐνσπείρει τὴν ὑπερηφάνεια, τότε κερδίζει τα άλλα όλα εύκολα.
Β) Από κάτω μὲ τὰ σαρκικά ἁμαρτήματα. Είναι τὰ ὑπογάστρια μέλη τοῦ σώματος τὰ ὁποία μολύνουν τὸν άνθρωπο. Ἐκεῖ πολεμεῖ ὁ Διάβολος μὲ ὅλη του την λύσσα πάνω καὶ κάτω.
Ἔπειτα, ὅταν δεῖ ὁ Διάβολος, ὅτι δὲν πιάσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ κάτω, πάει:
Γ) Ἀπὸ δεξιὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Είσαι ἅγιος, ἔχεις ἁγιάσει. Δὲν ὑπάρχει κανένας σὰν καὶ σένα. Ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶσαι ἅγιος. Θὰ εἰσέλθεις εἰς τὸν Παράδεισον...». Τοῦ δίδει ἄλλην ύπερηφάνεια.
Ἂν δὲν τὸν πιάσει ἀπὸ ἐκεῖ, πηγαίνει:
Δ) Ἀπὸ ἀριστερὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Ἀπολέστηκες, δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα σωτηρία οὐδεμία! Ὅλα εἶναι μαῦρα καὶ σκοτεινὰ μπροστά σου. Ἐσὺ εἶσαι μόνο γιὰ τὴν κόλαση! Το μόνο ποὺ σὲ ἀπομένει εἶναι νὰ αὐτοκτονήσεις». Καὶ ἀφοῦ τότε, οὔτε καὶ ἐκεῖ δὲν κάνει τίποτε ὁ Διάβολος, πηγαίνει καὶ τὸν πολεμᾶ:
Δ) Ἀπὸ ἀριστερὰ καὶ λέει στὸν ἄνθρωπο: «Ἀπολέστηκες, δὲν ὑπάρχει γιὰ σένα σωτηρία οὐδεμία! Ὅλα εἶναι μαῦρα καὶ σκοτεινὰ μπροστά σου. Ἐσὺ εἶσαι μόνο γιὰ τὴν κόλαση! Το μόνο ποὺ σὲ ἀπομένει εἶναι νὰ αὐτοκτονήσεις». Καὶ ἀφοῦ τότε, οὔτε καὶ ἐκεῖ δὲν κάνει τίποτε ὁ Διάβολος, πηγαίνει καὶ τὸν πολεμᾶ:
Ε) Από μπροστὰ καὶ τοῦ λέγει: «Κοίταξε ὁ κόσμος ποὺ χαίρετε. Κοίταξε ὁ κόσμος ποὺ ἀγάλλεται. Ξενυχτάει, γλεντάει, τρώει, ἁμαρτάνει... Ἐσὺ πότε θὰ τὰ κάνεις αὐτά; Αὔριο ποῦ θὰ πεθάνεις; Και το κάνει αυτό ὁ Διάβολος, γιά νά συσχηματιστεί ο άνθρωπος με τον κόσμο και να του πάρει την ψυχή του. Όταν δεῖ ὁ Διάβολος ὅτι δὲν έκανε τίποτα, πηγαίνει
ΣΤ) Από πίσω και τοῦ λέγει: Θυμάσαι πού κάναμε εκείνες τις αμαρτίες. Εμείς είμαστε φιλαράκια! Δεν τα κάναμε όλα αυτά μαζί τώρα γιατί τα άφησες; Μαζί μου θα έρθεις πάλι, μη στενοχωριέσαι... Μαζί, καὶ οἱ δύο είμαστε φίλοι! Πίσω θα έρθεις πάλι».
Καὶ ἀφοῦ δὲν τὸ πετύχει οὔτε αὐτὸ ὁ Διάβολος τότε:
Ζ) Τόν φέρνει βόλτα, λέει ὁ Άγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, γύρω-γύρω καὶ ὅπου τὸν πιάσει. Όπου αρπάξει καὶ σε όποιο σημεῖο καταλάβει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ τότε ὅταν τὸν καταλάβει στὸ ἀδύνατο σημείο, τότε τὸν ὁδηγεῖ καὶ εἰς τὴν κόλαση τὴν αἰώνιον...
Όσιος Πατήρ ημών Σάββας Αχιλλέως, ο των δαιμόνων διώκτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου