Από την φύση μετεφέρετο εις τα υπέρ φύσιν. Στα δημιουργήματα έβλεπε τον Δημιουργό…»(Όσιος Αμφιλόχιος)

Ο Άγιος Αμφιλόχιος με το σταυροφόρο πρωτογιό του: Το ευλογημένο Πεύκο του.(πηγή)

  Στο πρόσωπο του αγίου Αμφιλοχίου αυτή η αγάπη για το φυσικό περιβάλλον εκφράστηκε κυρίως με την αγάπη του και τη φροντίδα του για τα δέντρα και κυρίως τα πεύκα . Είναι ο πρώτος που έκανε μια σοβαρή προσπάθεια δεντροφύτευσης της άνυδρης γης της Πάτμου, γεγονός που αρχικά προκάλεσε τους χλευασμούς των κατοίκων, οι οποίοι θεωρούσαν το εγχείρημά του μάταιο στη συνέχεια όμως «…άλλαξαν γνώμη και οι ίδιοι επωνόμασαν τα πεύκα “Αμφιλοχίες” για να θυμούνται ότι ο πρώτος που έφερε τα δέντρα αυτά στην Πάτμο ήταν ο Μοναχός Αμφιλόχιος»
~ ~ ~

 Τα πεύκα είχαν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του, αλλά προστάτευε και αγαπούσε κάθε τι στη φύση. Καλλιεργούσε κήπους, ελιές, αμπελώνες, συκιές. Φύτευε και πότιζε με τα ίδια του τα χέρια. Τα λιγοστά του χρήματα τα διέθετε για την καλλιέργεια της γης. Δεν επέτρεπε ούτε ένα φύλλο να κόψουν άσκοπα, από τα δέντρα. Πονούσε και δάκρυζε όταν μάθαινε πως κάηκε κάποιο δάσος. Ταυτόχρονα τάιζε και συνομιλούσε με τα πτηνά του ουρανού και ήξερε να χαίρεται το ανέμελο παιχνίδι των γατιών του μοναστηριού,

~ ~ ~ 

«… “Και των πεύκων το θρόϊσμα” έλεγε ότι “είναι δοξολογία προς τον Δημιουργόν”. Από την φύση μετεφέρετο εις τα υπέρ φύσιν. Στα δημιουργήματα έβλεπε τον Δημιουργό…»

~ ~ ~

«… Σε πνευματικό του τέκνο στις 15/91953 έγραφε για τον Άγιο Μηνά Αιγίνης: “έχομε μια μικρή ταράτσα που εκεί πάνω τα βράδυα γίνεται ο εσπερινός και το απόδειπνο, και μαζύ με τας αδελφάς συμψάλλουν τα πεύκα και η θάλασσα, ο δε γκιώνης με την μελαγχολική του φωνή νομίζεις ότι λέγει το “Κύριε ελέησον” και έτσι τα πάντα εδώ μιλάνε, και δοξολογούν τον Πλάστη”…».

Π. Νικηταρά, Ο Γέροντας, και Γρηγορίου, Πνευματική Συμπόρευσις

ΠΗΓΗ